Κατα Ματθαιον 12
1 Εν εκείνω τω καιρώ επορεύετο ο Ιησούς διά των σπαρτών εν σαββάτω· οι δε μαθηταί αυτού επείνασαν και ήρχισαν να ανασπώσιν αστάχυα και να τρώγωσιν.
അനന്തരം യീശു ർവിശ്രാമവാരേ ശ്സ്യമധ്യേന ഗച്ഛതി, തദാ തച്ഛിഷ്യാ ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തഃ ശ്സ്യമഞ്ജരീശ്ഛത്വാ ഛിത്വാ ഖാദിതുമാരഭന്ത|
2 Οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον προς αυτόν· Ιδού, οι μαθηταί σου πράττουσιν ό, τι δεν συγχωρείται να πράττηται το σάββατον.
തദ് വിലോക്യ ഫിരൂശിനോ യീശും ജഗദുഃ, പശ്യ വിശ്രാമവാരേ യത് കർമ്മാകർത്തവ്യം തദേവ തവ ശിഷ്യാഃ കുർവ്വന്തി|
3 Ο δε είπε προς αυτούς· Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού;
സ താൻ പ്രത്യാവദത, ദായൂദ് തത്സങ്ഗിനശ്ച ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തോ യത് കർമ്മാകുർവ്വൻ തത് കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി?
4 πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ' αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους;
യേ ദർശനീയാഃ പൂപാഃ യാജകാൻ വിനാ തസ്യ തത്സങ്ഗിമനുജാനാഞ്ചാഭോജനീയാസ്ത ഈശ്വരാവാസം പ്രവിഷ്ടേന തേന ഭുക്താഃ|
5 Η δεν ανεγνώσατε εν τω νόμω ότι εν τοις σάββασιν οι ιερείς βεβηλόνουσι το σάββατον εν τω ιερώ και είναι αθώοι;
അന്യച്ച വിശ്രാമവാരേ മധ്യേമന്ദിരം വിശ്രാമവാരീയം നിയമം ലങ്വന്തോപി യാജകാ നിർദോഷാ ഭവന്തി, ശാസ്ത്രമധ്യേ കിമിദമപി യുഷ്മാഭി ർന പഠിതം?
6 Σας λέγω δε ότι εδώ είναι μεγαλήτερος του ιερού.
യുഷ്മാനഹം വദാമി, അത്ര സ്ഥാനേ മന്ദിരാദപി ഗരീയാൻ ഏക ആസ്തേ|
7 Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν, δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους.
കിന്തു ദയായാം മേ യഥാ പ്രീതി ർന തഥാ യജ്ഞകർമ്മണി| ഏതദ്വചനസ്യാർഥം യദി യുയമ് അജ്ഞാസിഷ്ട തർഹി നിർദോഷാൻ ദോഷിണോ നാകാർഷ്ട|
8 Διότι ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου.
അന്യച്ച മനുജസുതോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പതിരാസ്തേ|
9 Και μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις την συναγωγήν αυτών.
അനന്തരം സ തത്സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥായ തേഷാം ഭജനഭവനം പ്രവിഷ്ടവാൻ, തദാനീമ് ഏകഃ ശുഷ്കകരാമയവാൻ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
10 Και ιδού, ήτο άνθρωπος έχων την χείρα ξηράν· και ηρώτησαν αυτόν λέγοντες· Συγχωρείται τάχα να θεραπεύη τις εν τω σαββάτω; διά να κατηγορήσωσιν αυτόν.
തതോ യീശുമ് അപവദിതും മാനുഷാഃ പപ്രച്ഛുഃ, വിശ്രാമവാരേ നിരാമയത്വം കരണീയം ന വാ?
11 Ο δε είπε προς αυτούς· Τις άνθρωπος από σας θέλει είσθαι, όστις έχων πρόβατον εν, εάν τούτο πέση εν τω σαββάτω εις λάκκον, δεν θέλει πιάσει και σηκώσει αυτό;
തേന സ പ്രത്യുവാച, വിശ്രാമവാരേ യദി കസ്യചിദ് അവി ർഗർത്തേ പതതി, തർഹി യസ്തം ഘൃത്വാ ന തോലയതി, ഏതാദൃശോ മനുജോ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
12 πόσον λοιπόν διαφέρει άνθρωπος προβάτου; ώστε συγχωρείται εν τω σαββάτω να αγαθοποιή τις.
അവേ ർമാനവഃ കിം നഹി ശ്രേയാൻ? അതോ വിശ്രാമവാരേ ഹിതകർമ്മ കർത്തവ്യം|
13 Τότε λέγει προς τον άνθρωπον· Έκτεινον την χείρα σου· και εξέτεινε, και αποκατεστάθη υγιής ως η άλλη.
അനന്തരം സ തം മാനവം ഗദിതവാൻ, കരം പ്രസാരയ; തേന കരേ പ്രസാരിതേ സോന്യകരവത് സ്വസ്ഥോഽഭവത്|
14 Οι δε Φαρισαίοι εξελθόντες συνεβουλεύθησαν κατ' αυτού, διά να απολέσωσιν αυτόν.
തദാ ഫിരൂശിനോ ബഹിർഭൂയ കഥം തം ഹനിഷ്യാമ ഇതി കുമന്ത്രണാം തത്പ്രാതികൂല്യേന ചക്രുഃ|
15 Αλλ' ο Ιησούς νοήσας ανεχώρησεν εκείθεν· και ηκολούθησαν αυτόν όχλοι πολλοί, και εθεράπευσεν αυτούς πάντας.
തതോ യീശുസ്തദ് വിദിത്വാ സ്ഥനാന്തരം ഗതവാൻ; അന്യേഷു ബഹുനരേഷു തത്പശ്ചാദ് ഗതേഷു താൻ സ നിരാമയാൻ കൃത്വാ ഇത്യാജ്ഞാപയത്,
16 Και παρήγγειλεν εις αυτούς αυστηρώς διά να μη φανερώσωσιν αυτόν,
യൂയം മാം ന പരിചായയത|
17 διά να πληρωθή το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος·
തസ്മാത് മമ പ്രീയോ മനോനീതോ മനസസ്തുഷ്ടികാരകഃ| മദീയഃ സേവകോ യസ്തു വിദ്യതേ തം സമീക്ഷതാം| തസ്യോപരി സ്വകീയാത്മാ മയാ സംസ്ഥാപയിഷ്യതേ| തേനാന്യദേശജാതേഷു വ്യവസ്ഥാ സംപ്രകാശ്യതേ|
18 Ιδού, ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, ο αγαπητός μου, εις τον οποίον η ψυχή μου ευηρεστήθη· θέλω θέσει το Πνεύμα μου επ' αυτόν, και θέλει εξαγγείλει κρίσιν εις τα έθνη·
കേനാപി ന വിരോധം സ വിവാദഞ്ച കരിഷ്യതി| ന ച രാജപഥേ തേന വചനം ശ്രാവയിഷ്യതേ|
19 δεν θέλει αντιλογήσει ουδέ κραυγάσει, ουδέ θέλει ακούσει τις την φωνήν αυτού εν ταις πλατείαις.
വ്യവസ്ഥാ ചലിതാ യാവത് നഹി തേന കരിഷ്യതേ| താവത് നലോ വിദീർണോഽപി ഭംക്ഷ്യതേ നഹി തേന ച| തഥാ സധൂമവർത്തിഞ്ച ന സ നിർവ്വാപയിഷ്യതേ|
20 Κάλαμον συντετριμμένον δεν θέλει θλάσει και λινάριον καπνίζον δεν θέλει σβέσει, εωσού εκφέρη εις νίκην την κρίσιν·
പ്രത്യാശാഞ്ച കരിഷ്യന്തി തന്നാമ്നി ഭിന്നദേശജാഃ|
21 Και εν τω ονόματι αυτού θέλουσιν ελπίσει τα έθνη.
യാന്യേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താന്യാസൻ, താനി സഫലാന്യഭവൻ|
22 Τότε εφέρθη προς αυτόν δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε ο τυφλός και κωφός και ελάλει και έβλεπε.
അനന്തരം ലോകൈ സ്തത്സമീപമ് ആനീതോ ഭൂതഗ്രസ്താന്ധമൂകൈകമനുജസ്തേന സ്വസ്ഥീകൃതഃ, തതഃ സോഽന്ധോ മൂകോ ദ്രഷ്ടും വക്തുഞ്ചാരബ്ധവാൻ|
23 Και εξεπλήττοντο πάντες οι όχλοι και έλεγον· Μήπως είναι ούτος ο υιός του Δαβίδ;
അനേന സർവ്വേ വിസ്മിതാഃ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഏഷഃ കിം ദായൂദഃ സന്താനോ നഹി?
24 Οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων.
കിന്തു ഫിരൂശിനസ്തത് ശ്രുത്വാ ഗദിതവന്തഃ, ബാൽസിബൂബ്നാമ്നോ ഭൂതരാജസ്യ സാഹായ്യം വിനാ നായം ഭൂതാൻ ത്യാജയതി|
25 Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, είπε προς αυτούς· Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ' εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ' εαυτής δεν θέλει σταθή.
തദാനീം യീശുസ്തേഷാമ് ഇതി മാനസം വിജ്ഞായ താൻ അവദത് കിഞ്ചന രാജ്യം യദി സ്വവിപക്ഷാദ് ഭിദ്യതേ, തർഹി തത് ഉച്ഛിദ്യതേ; യച്ച കിഞ്ചന നഗരം വാ ഗൃഹം സ്വവിപക്ഷാദ് വിഭിദ്യതേ, തത് സ്ഥാതും ന ശക്നോതി|
26 Και αν ο Σατανάς τον Σατανάν εκβάλλη, διηρέθη καθ' εαυτού· πως λοιπόν θέλει σταθή η βασιλεία αυτού;
തദ്വത് ശയതാനോ യദി ശയതാനം ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വവിപക്ഷാത് പൃഥക് പൃഥക് ഭവതി, തർഹി തസ്യ രാജ്യം കേന പ്രകാരേണ സ്ഥാസ്യതി?
27 Και αν εγώ διά του Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί σας διά τίνος εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί θέλουσιν είσθαι κριταί σας.
അഹഞ്ച യദി ബാൽസിബൂബാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹി യുഷ്മാകം സന്താനാഃ കേന ഭൂതാൻ ത്യാജയന്തി? തസ്മാദ് യുഷ്മാകമ് ഏതദ്വിചാരയിതാരസ്ത ഏവ ഭവിഷ്യന്തി|
28 Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.
കിന്തവഹം യദീശ്വരാത്മനാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹീശ്വരസ്യ രാജ്യം യുഷ്മാകം സന്നിധിമാഗതവത്|
29 Η πως δύναταί τις να εισέλθη εις την οικίαν του δυνατού και να διαρπάση τα σκεύη αυτού, εάν πρώτον δεν δέση τον δυνατόν; και τότε θέλει διαρπάσει την οικίαν αυτού.
അന്യഞ്ച കോപി ബലവന്ത ജനം പ്രഥമതോ ന ബദ്വ്വാ കേന പ്രകാരേണ തസ്യ ഗൃഹം പ്രവിശ്യ തദ്ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി? കിന്തു തത് കൃത്വാ തദീയഗൃസ്യ ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി|
30 Όστις δεν είναι μετ' εμού είναι κατ' εμού, και όστις δεν συνάγει μετ' εμού σκορπίζει.
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വപക്ഷീയോ നഹി സ വിപക്ഷീയ ആസ്തേ, യശ്ച മയാ സാകം ന സംഗൃഹ്ലാതി, സ വികിരതി|
31 Διά τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους·
അതഏവ യുഷ്മാനഹം വദാമി, മനുജാനാം സർവ്വപ്രകാരപാപാനാം നിന്ദായാശ്ച മർഷണം ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധനിന്ദായാ മർഷണം ഭവിതും ന ശക്നോതി|
32 και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι. (aiōn g165)
യോ മനുജസുതസ്യ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി, തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി നേഹലോകേ ന പ്രേത്യ തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി| (aiōn g165)
33 Η κάμετε το δένδρον καλόν, και τον καρπόν αυτού καλόν, ή κάμετε το δένδρον σαπρόν, και τον καρπόν αυτού σαπρόν· διότι εκ του καρπού γνωρίζεται το δένδρον.
പാദപം യദി ഭദ്രം വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപി സാധു വക്തവ്യം, യദി ച പാദപം അസാധും വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപ്യസാധു വക്തവ്യം; യതഃ സ്വീയസ്വീയഫലേന പാദപഃ പരിചീയതേ|
34 Γεννήματα εχιδνών, πως δύνασθε να λαλήτε καλά όντες πονηροί; διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.
രേ ഭുജഗവംശാ യൂയമസാധവഃ സന്തഃ കഥം സാധു വാക്യം വക്തും ശക്ഷ്യഥ? യസ്മാദ് അന്തഃകരണസ്യ പൂർണഭാവാനുസാരാദ് വദനാദ് വചോ നിർഗച്ഛതി|
35 Ο καλός άνθρωπος εκ του καλού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα καλά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά.
തേന സാധുർമാനവോഽന്തഃകരണരൂപാത് സാധുഭാണ്ഡാഗാരാത് സാധു ദ്രവ്യം നിർഗമയതി, അസാധുർമാനുഷസ്ത്വസാധുഭാണ്ഡാഗാരാദ് അസാധുവസ്തൂനി നിർഗമയതി|
36 Σας λέγω δε ότι διά πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι' αυτόν εν ημέρα κρίσεως.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, മനുജാ യാവന്ത്യാലസ്യവചാംസി വദന്തി, വിചാരദിനേ തദുത്തരമവശ്യം ദാതവ്യം,
37 Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή.
യതസ്ത്വം സ്വീയവചോഭി ർനിരപരാധഃ സ്വീയവചോഭിശ്ച സാപരാധോ ഗണിഷ്യസേ|
38 Τότε απεκρίθησάν τινές των γραμματέων και Φαρισαίων, λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν να ίδωμεν σημείον από σου.
തദാനീം കതിപയാ ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച ജഗദുഃ, ഹേ ഗുരോ വയം ഭവത്തഃ കിഞ്ചന ലക്ഷ്മ ദിദൃക്ഷാമഃ|
39 Εκείνος δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί, και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου.
തദാ സ പ്രത്യുക്തവാൻ, ദുഷ്ടോ വ്യഭിചാരീ ച വംശോ ലക്ഷ്മ മൃഗയതേ, കിന്തു ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ യൂനസോ ലക്ഷ്മ വിഹായാന്യത് കിമപി ലക്ഷ്മ തേ ന പ്രദർശയിഷ്യന്തേ|
40 Διότι ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας.
യതോ യൂനമ് യഥാ ത്ര്യഹോരാത്രം ബൃഹന്മീനസ്യ കുക്ഷാവാസീത്, തഥാ മനുജപുത്രോപി ത്ര്യഹോരാത്രം മേദിന്യാ മധ്യേ സ്ഥാസ്യതി|
41 Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλουσι κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ.
അപരം നീനിവീയാ മാനവാ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമ് ഉത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യന്തി, യസ്മാത്തേ യൂനസ ഉപദേശാത് മനാംസി പരാവർത്തയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്ത്വത്ര യൂനസോപി ഗുരുതര ഏക ആസ്തേ|
42 Η βασίλισσα του νότου θέλει σηκωθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλει κατακρίνει αυτήν, διότι ήλθεν εκ των περάτων της γης διά να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, και ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ.
പുനശ്ച ദക്ഷിണദേശീയാ രാജ്ഞീ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമുത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യതി യതഃ സാ രാജ്ഞീ സുലേമനോ വിദ്യായാഃ കഥാം ശ്രോതും മേദിന്യാഃ സീമ്ന ആഗച്ഛത്, കിന്തു സുലേമനോപി ഗുരുതര ഏകോ ജനോഽത്ര ആസ്തേ|
43 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει.
അപരം മനുജാദ് ബഹിർഗതോ ഽപവിത്രഭൂതഃ ശുഷ്കസ്ഥാനേന ഗത്വാ വിശ്രാമം ഗവേഷയതി, കിന്തു തദലഭമാനഃ സ വക്തി, യസ്മാ; നികേതനാദ് ആഗമം, തദേവ വേശ്മ പകാവൃത്യ യാമി|
44 Τότε λέγει· Ας επιστρέψω εις τον οίκόν μου, όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει αυτόν κενόν, σεσαρωμένον και εστολισμένον.
പശ്ചാത് സ തത് സ്ഥാനമ് ഉപസ്ഥായ തത് ശൂന്യം മാർജ്ജിതം ശോഭിതഞ്ച വിലോക്യ വ്രജൻ സ്വതോപി ദുഷ്ടതരാൻ അന്യസപ്തഭൂതാൻ സങ്ഗിനഃ കരോതി|
45 Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων. Ούτω θέλει είσθαι και εις την γενεάν ταύτην την πονηράν.
തതസ്തേ തത് സ്ഥാനം പ്രവിശ്യ നിവസന്തി, തേന തസ്യ മനുജസ്യ ശേഷദശാ പൂർവ്വദശാതോതീവാശുഭാ ഭവതി, ഏതേഷാം ദുഷ്ടവംശ്യാനാമപി തഥൈവ ഘടിഷ്യതേ|
46 Ενώ δε αυτός ελάλει έτι προς τους όχλους, ιδού, η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ίσταντο έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς αυτόν.
മാനവേഭ്യ ഏതാസാം കഥനാം കഥനകാലേ തസ്യ മാതാ സഹജാശ്ച തേന സാകം കാഞ്ചിത് കഥാം കഥയിതും വാഞ്ഛന്തോ ബഹിരേവ സ്ഥിതവന്തഃ|
47 Είπε δε τις προς αυτόν· Ιδού, η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ίστανται έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς σε.
തതഃ കശ്ചിത് തസ്മൈ കഥിതവാൻ, പശ്യ തവ ജനനീ സഹജാശ്ച ത്വയാ സാകം കാഞ്ചന കഥാം കഥയിതും കാമയമാനാ ബഹിസ്തിഷ്ഠന്തി|
48 Ο δε αποκριθείς προς τον ειπόντα τούτο προς αυτόν είπε· Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;
കിന്തു സ തം പ്രത്യവദത്, മമ കാ ജനനീ? കേ വാ മമ സഹജാഃ?
49 Και εκτείνας την χείρα αυτού προς τους μαθητάς αυτού είπεν· Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου.
പശ്ചാത് ശിഷ്യാൻ പ്രതി കരം പ്രസാര്യ്യ കഥിതവാൻ, പശ്യ മമ ജനനീ മമ സഹജാശ്ചൈതേ;
50 Διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ.
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കുരുതേ, സഏവ മമ ഭ്രാതാ ഭഗിനീ ജനനീ ച|
