Κατα Μαρκον 4
1 Και πάλιν ήρχισε να διδάσκη πλησίον της θαλάσσης· και συνήχθη προς αυτόν όχλος πολύς, ώστε εισελθών εις το πλοίον εκάθητο εις την θάλασσαν· και πας ο όχλος ήτο επί της γης πλησίον της θαλάσσης.
Alimwi Jesu wakatalika kuyiisya kali kumbali aalwizi. Inkamu yabantu bakamuzyungulukide yakali mpati loko zyakuti wakanjila mubwaato, kuchitila kuti akonzye kusosolokela mumaanzi akukkala, bantu boonse bakalitobezezye lwizi kunkomwe.
2 Και εδίδασκεν αυτούς διά παραβολών πολλά, και έλεγε προς αυτούς εν τη διδαχή αυτού·
Mpawo wakabayiisya zintu zyiingi kabelesya zikozyanio, alimwi mukuyiisya kwakwe wakati,
3 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη.
“Amuswiilizye, mulimi wakaya kukumiza mbuto yakwe.
4 Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό.
Awo naakali kumiza mbuto, imwi yakawida munzila, mpawo tuyuni twakasika twiilya.
5 Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης,
Imwi yakawida amwaala, aatakwe muse mwiingi. Yakamena kufwambaana, nkaambo muse wakali muche.
6 και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη.
Pesi zuba nilyakabala yakapya, mpawo yakayuma nkaambo kamiyanda yakatabbide.
7 Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε·
Imwi mbuto yakawida mumaamvwa, maamvwa akakomena asyanikizya matu aayo, aboobo teeyakakonzya kuzyala.
8 και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.
Imwi mbuto yakawida mumuse uvubide. Yakamena, akukomena mane yazyala michelo, imwi makkumi otatwe, imwi makkumi musanu alimwi, imwi mwaanda.”
9 Και έλεγε προς αυτούς· Ο έχων ώτα διά να ακούη, ας ακούη.
Lino wakati, “Ooyo ulaamatwi aakumvwa, ngamvwe.”
10 Ότε δε έμεινε καταμόνας, ηρώτησαν αυτόν οι περί αυτόν μετά των δώδεκα περί της παραβολής.
Lino Jesu naakaba alike, mbakali aabo antoomwe abasikwiiya bakwe balikkumi ababili bakamubuzya aatala azikozyanisyo eezyo.
11 Και έλεγε προς αυτούς· Εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε το μυστήριον της βασιλείας του Θεού· εις εκείνους δε τους έξω διά παραβολών τα πάντα γίνονται,
Wakabaambila wati, “Insiswa ya bwami bwa Leza ilipedwe kuli ndinywe. Pesi kuli bamwi biyo bali kunze, zyoonse zyaambwa muzikozyanisyo,
12 διά να βλέπωσι βλέποντες και να μη ίδωσι, και να ακούωσιν ακούοντες και να μη νοήσωσι, μήποτε επιστρέψωσι και συγχωρηθώσιν εις αυτούς τα αμαρτήματα.
kuchitila kuti, lyoonse kababona pesi kabatabonesesyi, alimwi kabamvwa lyoonse, pesi kabatamvwisisisyi; kansinga balikumvwa balikunosanduka kabalekelelwa zibi zyabo.”
13 Και λέγει προς αυτούς· Δεν εξεύρετε την παραβολήν ταύτην, και πως θέλετε γνωρίσει πάσας τας παραβολάς;
Lino wakati kuli mbabo, “Ani sena tamulokumvwisisisya na chikozyanisyo eechi? Na kakuli boobo nga kulakonzeka biyeni kuti mumvwisisisye zimwi zikozyanisyo?
14 Ο σπείρων τον λόγον σπείρει.
Mulimi uumiza mbuto nguwe uumiza jwi.
15 Οι δε παρά την οδόν είναι ούτοι, εις τους οποίους σπείρεται ο λόγος, και όταν ακούσωσιν, ευθύς έρχεται ο Σατανάς, και αφαιρεί τον λόγον τον εσπαρμένον εν ταις καρδίαις αυτών.
Bamwi bantu bali mbuli nzila, aawo mpulimizidwe jwi. Mpawo mbubalimvwa biyo, Satani wasika wabweza jwi lyali lyamizwa muli mbabo.
16 Και ομοίως οι επί τα πετρώδη σπειρόμενοι είναι ούτοι, οίτινες όταν ακούσωσι τον λόγον, ευθύς μετά χαράς δέχονται αυτόν,
Bamwi, mbuli muse ulaamwaala mpuyakamizwa mbuto, balalimvwa jwi, mpawo, akufwambaana balalitambula chakubotelwa.
17 δεν έχουσιν όμως ρίζαν εν εαυτοίς, αλλ' είναι πρόσκαιροι· έπειτα όταν γείνη θλίψις ή διωγμός διά τον λόγον, ευθύς σκανδαλίζονται.
Pesi nkaambo tabajisi miyanda ibbide, balajata kwachiindi chiniini biyo. Nikwasika mapenzi nikuba kusyonsegwa nkaambo kajwi, balafwambaana kuwa.
18 Και οι εις τας ακάνθας σπειρόμενοι είναι ούτοι, οίτινες ακούουσι τον λόγον,
Alubo bamwi, mbuli muse ulaamaamvwa muyakamizwa mbuto, balalimvwa jwi,
19 και αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισερχόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και γίνεται άκαρπος. (aiōn g165)
pesi masukusyo aanyika, kweenwa aabuvubi aziyandisyo zyazimwi zintu zyabuyo zilasika zyasyanikizya jwi, zyachita kuti litabi aamichelo. (aiōn g165)
20 Και οι εις την γην την καλήν σπαρέντες είναι ούτοι, οίτινες ακούουσι τον λόγον και παραδέχονται και καρποφορούσιν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.
Bamwi, mbuli muse uuvubide muyakabyalwa mbuto, balalimvwa jwi, balitambula, akuzyala michelo imwi makkumi otatwe, imwi makkumi musanu alimwi, imwi kusika mwaanda.”
21 Και έλεγε προς αυτούς· Μήπως ο λύχνος έρχεται διά να τεθή υπό τον μόδιον ή υπό την κλίνην; ουχί διά να τεθή επί τον λυχνοστάτην;
Jesu wakati kuli mbabo, “Sena nga mweeta lambi kuti mulitibbike alusuwo, na kulibika muchinkuma chabulo? Ani nga tamulibiki atala aachibikilo chalyo na?
22 διότι δεν είναι τι κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει φανερωθή, ουδ' έγεινε τι απόκρυφον, το οποίον δεν θέλει ελθεί εις το φανερόν.
Nkaambo zintu zyoonse zisisidwe ziyooyubununwa, alimwi choonse chitibbikidwe chiyotibbulwa.
23 Όστις έχει ώτα διά να ακούη, ας ακούη.
Kufumbwa ulamatwi akumvwa ngamvwe.”
24 Και έλεγε προς αυτούς· Προσέχετε τι ακούετε. Με οποίον μέτρον μετρείτε, θέλει μετρηθή εις εσάς, και θέλει γείνει προσθήκη εις εσάς τους ακούοντας.
Wakaya kunembo akubaambila kuti, “Amuchenjele loko nzimumvwa. Cheelesyo nchimubelesya anywebo muyoyelesegwa anchicho, nikuba kwindilila kulindinywe.
25 Διότι όστις έχει, θέλει δοθή εις αυτόν· και όστις δεν έχει, και εκείνο το οποίον έχει θέλει αφαιρεθή απ' αυτού.
Nkaambo kufumbwa uujisi uyoopegwa zyiingi. Ooyo uutajisi, niziba nzyalaazyo uyoonyanzigwa.”
26 Και έλεγεν· Ούτως είναι η βασιλεία του Θεού, ως εάν άνθρωπος ρίψη τον σπόρον επί της γης,
Alimwi wakati, “Mbobubede oobu bwami bwa Leza mbuli muntu uumiza mbuto aansi.
27 και κοιμάται και σηκόνηται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και αυξάνη καθώς αυτός δεν εξεύρει.
Mpawo uloona mansiku akubuka nibwacha, pesi mbuto ilamena akukomena, nikuba kuti tazi mbozichitika.
28 Διότι αφ' εαυτής η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.
Muse awulike: ulamezya nseke zyamayila kusaanguna munsonga, kakutobela miyungi, mane miyungi yatuba.
29 Όταν δε ωριμάση ο καρπός, ευθύς αποστέλλει το δρέπανον, διότι ήλθεν ο θερισμός.
Mayila mbaatuba biyo, ulabelesya chakunenzya, nkaambo chiindi chakutebula chasika.”
30 Έτι έλεγε· Με τι να ομοιώσωμεν την βασιλείαν του Θεού; ή με ποίαν παραβολήν να παραβάλωμεν αυτήν;
Alimwi wakati, “Sena niinzi nchitujnga tulachikozyanisya abwami bwa Leza, nakuti tubelesye chikozyanisyoonzi kubupandulula?
31 Είναι ομοία με κόκκον σινάπεως, όστις, όταν σπαρή επί της γης, είναι μικρότερος πάντων των σπερμάτων των επί της γής·
Buli mbuuli mbuto itegwa musitada, ni mbuto ndiini loko njobyala aansi.
32 αφού δε σπαρή, αναβαίνει και γίνεται μεγαλήτερος πάντων των λαχάνων και κάμνει κλάδους μεγάλους, ώστε υπό την σκιάν αυτού δύνανται τα πετεινά του ουρανού να κατασκηνώσι.
Pesi niyabyalwa, ilakomena kwiinda zilimwa zyoonse zyamumuunda, kilaamitabi mipati izyakuti tuyuni tulakonzya kukala mumweenzule wayo.”
33 Και διά τοιούτων πολλών παραβολών ελάλει προς αυτούς τον λόγον, καθώς ηδύναντο να ακούωσι,
Jesu wakabaambila jwi kabelesya zikozyanisyo zyiingi mbuuli mbubalikumvwa,
34 χωρίς δε παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς· κατ ιδίαν όμως εξήγει πάντα εις τους μαθητάς αυτού.
mpawo taakwe nchaakabaambila pe katabelesezye chikozyanisyo. Pesi nakaba alike abasikwiiya bakwe, wakapandulula zyoonse.
35 Και λέγει προς αυτούς εν εκείνη τη ημέρα, ότε έγεινεν εσπέρα· Ας διέλθωμεν εις το πέραν.
Oobo buzuba, nilyakaba goko, wakati kuli mbabo, “Atuzubuke tuye mutala.”
36 Και αφήσαντες τον όχλον, παραλαμβάνουσιν αυτόν ως ήτο εν τω πλοίω και άλλα δε πλοιάρια ήσαν μετ' αυτού.
Bakasiya makamu makamu aabantu musule, bakamutobela, mubwaato mwakabede Jesu. Amwi maato akaliwo aalawo akamutobela.
37 Και γίνεται μέγας ανεμοστρόβιλος και τα κύματα εισέβαλλον εις το πλοίον, ώστε αυτό ήδη εγεμίζετο.
Mbubakendeenda biyo kwakawunga guwo pati, alimwi mayuwe akalikukupila maanzi mubwaato, mane bwaato bwakasizule.
38 Και αυτός ήτο επί της πρύμνης κοιμώμενος επί το προσκεφάλαιον· και εξυπνούσιν αυτόν και λέγουσι προς αυτόν· Διδάσκαλε, δεν σε μέλει ότι χανόμεθα;
Jesu wakalilede kasegede musego, kusule mubwaato. Basikwiiya bakamubusya alimwi bakati kuli nguwe, “Omuyiisyi, sena tokwe nolikataazya nikuba kuti twaamba kufwa?”
39 Και σηκωθείς επετίμησε τον άνεμον και είπε προς την θάλασσαν· Σιώπα, ησύχασον. Και έπαυσεν ο άνεμος, και έγεινε γαλήνη μεγάλη.
Wakabuka, wakalayilila guwo, alimwi wakati kumayuwe, “Umuna! Batama!” Mpawo guwo lyakuumuna, mayuwe akayosa, kuumuna kuti zii!
40 Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε ούτω δειλοί; πως δεν έχετε πίστιν;
Wakati kuli basikwiiya bakwe, “Nkamboonzi nimuyoowa boobu? Sena ambuli sunu tamunaba lusyomo na?”
41 Και εφοβήθησαν φόβον μέγαν και έλεγον προς αλλήλους· Τις λοιπόν είναι ούτος, ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν εις αυτόν;
Bakayoowa loko alimwi bakabuzyania bati, “Ani ngwani ooyu, nkaambo guwo amayuwe zilamumvwa akumuswiilila?”
