Κατα Μαρκον 2
1 Και μεθ' ημέρας πάλιν εισήλθεν εις Καπερναούμ και ηκούσθη ότι είναι εις οίκον.
Khawnghi iqyt nu a di coengawh Kaperanaum a pha law tlaih awh, imawh anih awm hy tice thlangkhqi ing za uhy.
2 Και ευθύς συνήχθησαν πολλοί, ώστε δεν εχώρουν πλέον αυτούς ουδέ τα πρόθυρα· και εκήρυττεν εις αυτούς τον λόγον.
Imawh chawmkeng dyna awmnaak amak hoengna be law khoep usaw, cawhce ami venawh awi kqawn pekkhqi hy.
3 Και έρχονται προς αυτόν φέροντες παραλυτικόν, βασταζόμενον υπό τεσσάρων·
Cawh thlang pupthli ing, ak khawn thlang pynoet ce lawpyi uhy.
4 και μη δυνάμενοι να πλησιάσωσιν εις αυτόν εξ αιτίας του όχλου, εχάλασαν την στέγην όπου ήτο, και διατρυπήσαντες καταβιβάζουσι τον κράββατον, εφ' ου κατέκειτο ο παραλυτικός.
Thlang a thet aih awh Jesu venna am law pyi thai usaw anih a awmnaak tawng awh iptih phen unawh thlang ak khawn ce amik kawhnaak hiphaih mahna nuk thla uhy.
5 Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών, λέγει προς τον παραλυτικόν· Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου.
Jesu ing amik cangnaak ce a huh awh, thlak tlo ak khawn a venna, “Ka capa, na thawlh qeenna awm hawh hyk ti,” tina hy.
6 Ήσαν δε τινές των γραμματέων εκεί καθήμενοι και διαλογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών·
Cawh cawngpyikungkhqi thlang vang awm cawhce ngawi lawt unawh amik kawk khuiawh,
7 Διά τι ούτος λαλεί τοιαύτας βλασφημίας; τις δύναται να συγχωρή αμαρτίας ειμή εις, ο Θεός;
“Ikawtih ve ak thlang ing vemyihna awi ak kqawn hy voei? Khawsa ni ak kqawnseet haw! Khawsa doeng kaa taw u ing nu thawlh am qeen thai?” ti uhy.
8 Και ευθύς νοήσας ο Ιησούς διά του πνεύματος αυτού ότι ούτω διαλογίζονται καθ' εαυτούς, είπε προς αυτούς· Διά τι διαλογίζεσθε ταύτα εν ταις καρδίαις σας;
Amik kawlung awh cemyihna poek uhy ti Jesu ing sim nawh, ami venawh, “Ikawtih cemyihna kaw namik poek?
9 τι είναι ευκολώτερον, να είπω προς τον παραλυτικόν, Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου, ή να είπω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και περιπάτει;
Ak khawn a venawh, 'Na thawlhnaak qeenna awm hawh hy,' ti aw, 'Na ihphak lo nawh na khaw ing cet hlah,' ti han nu kqawn ak zoei bet?
10 αλλά διά να γνωρίσητε ότι έξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας λέγει προς τον παραλυτικόν·
Cehlai thlanghqing capa ing ve khawmdek awh thawlh qeennaak tathai hy tice nami sim naak ham, tinawh, ak khawn thlang venawh,
11 Προς σε λέγω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου.
“Tho nawh, na ihphak lo nawh, na im na cet, ni tina nyng,”tina hy.
12 Και ηγέρθη ευθύς και σηκώσας τον κράββατον, εξήλθεν ενώπιον πάντων, ώστε εξεπλήττοντο πάντες και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες ότι ουδέποτε είδομεν τοιαύτα.
Anih ce tho nawh, a ihphak ce lo nawh, thlang khawzah mik huh na cet saw; thlang boeih a ming ngaih a kyi doena, “Vemyih ve amni hu man hy,” ti unawh Khawsa ce kyihcah uhy.
13 Και εξήλθε πάλιν παρά την θάλασσαν· και πας ο όχλος ήρχετο προς αυτόν, και εδίδασκεν αυτούς.
Jesu taw cawn nawh tuili kengna cet tlaih bai hy. Cawh thlang khawzah ing a ven pan usaw, cawngpyi khqi hy.
14 Και διαβαίνων είδε Λευΐν τον του Αλφαίου καθήμενον εις το τελώνιον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει με. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν.
A ceh doena mangmu cawinaak hynawh ak awm Alphai capa, Levi ce hu nawh, a venawh, “Ka hu awh bat lah,” tina hy. Tho nawh a hu awh bat pahoei hy.
15 Και ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν εν τη οικία αυτού, συνεκάθηντο και πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί μετά του Ιησού και των μαθητών αυτού· διότι ήσαν πολλοί, και ηκολούθησαν αυτόν.
Jesu ing Levi a im awh buh vel unawh, mangmu ak cawi thlang khawzah ingkaw a hubatkhqi mi buh vel haih uhy. A hu ak batkhqi awm thlang khawzah ni.
16 Οι δε γραμματείς και Φαρισαίοι, ιδόντες αυτόν τρώγοντα μετά των τελωνών και αμαρτωλών, έλεγον προς τους μαθητάς αυτού· Διά τι μετά των τελωνών και αμαρτωλών τρώγει και πίνει;
Thlak thawlhkhqi ingkaw mangmu ak cawikhqi venawh buh a vel ce Farasikhqi ing ami huh awh, a hubatkhqi venawh, “Ikawtih mangmu ak cawikhqi ingkaw thlak thawlhkhqi venawh buh a vel?” tina uhy.
17 Και ακούσας ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες· δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.
Cek awi ce Jesu ing ang zaak awh, “Sak dip thlang ing siboei am ngoe nawh thlak tlo ing ni siboei a ngoe. Thlak dyngkhqi khy ham am law nyng, thlak thawlhkhqi khy ham ni ka law,” tinak khqi hy.
18 Οι μαθηταί δε του Ιωάννου και οι των Φαρισαίων ενήστευον. Και έρχονται και λέγουσι προς αυτόν· Διά τι οι μαθηταί του Ιωάννου και οι των Φαρισαίων νηστεύουσιν, οι δε μαθηταί σου δεν νηστεύουσι;
Johan a hubatkhqi ingkaw Farasikhqi ingtaw buh zeih uhy. Cedawngawh cet unawh Jesu venna, “Ikawtih Johan a hubatkhqi ingkaw Farasikhqi ingtaw buh zeih usaw na hubatkhqi ingtaw ama mi zeih,” tina uhy.
19 Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος, ενόσω ο νυμφίος είναι μετ' αυτών, να νηστεύωσιν; όσον καιρόν έχουσι τον νυμφίον μεθ' εαυτών, δεν δύνανται να νηστεύωσι·
Jesu ing, “ikawmyihna zuk lokung a awm hyn awh zulawh poei ak pankhqi ing buh ami zeih kaw? Anih a awm khui awhtaw buh am zeih kawm uh.
20 θέλουσιν όμως ελθεί ημέραι, όταν αφαιρεθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε θέλουσι νηστεύσει εν εκείναις ταις ημέραις.
Cehlai zuk lokung ce a mingmih a ven awhkawng ak chang na khyn valhnaak a tym ce pha law kaw, cawh buh zeih dam bit kawm uh.
21 Και ουδείς ράπτει επίρραμμα αγνάφου πανίου επί ιμάτιον παλαιόν· ει δε μη, το αναπλήρωμα αυτού το νέον αφαιρεί από του παλαιού, και γίνεται σχίσμα χειρότερον.
“U ingawm hi ak kqym ce hi ak thai ing am bu man na. A bunaak mantaw, hi ak thai ing hi ak kqym ce dawk kawmsaw sek khqoet kaw.
22 Και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, ο οίνος ο νέος διασχίζει τους ασκούς, και ο οίνος εκχέεται και οι ασκοί φθείρονται· αλλά πρέπει οίνος νέος να βάλληται εις ασκούς νέους.
U ingawm misur tui ak thai ce cikthlyng ak kqym khuiawh am than khawi hy. A than mantaw misur tui ing cikthlyng ce seet kawmsaw misur tui ingkaw cikthlyng ce se haih kaw. Amni, misur tui ak thai taw cikthlyng ak thai awh ni ami than,” tinak khqi hy.
23 Και ότε διέβαινεν εν σαββάτω διά των σπαρτών, οι μαθηταί αυτού, ενώ ώδευον, ήρχισαν να ανασπώσι τα αστάχυα.
Sabbath nyn khaw hypoet awh, Jesu taw lo awhkawng cet hy, a hubatkhqi ing ami ceh awh cang a vui ce dy uhy.
24 Και οι Φαρισαίοι έλεγον προς αυτόν· Ιδού, διά τι πράττουσιν εν τοις σάββασιν εκείνο, το οποίον δεν συγχωρείται;
Farasikhqi ing a venawh, “Toek lah, kawtih Sabbath nyn awh sai aham amak thym ce na hubatkhqi ing ami sai?” tina uhy.
25 Και αυτός έλεγε προς αυτούς· Ποτέ δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ, ότε έλαβε χρείαν και επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού;
Anih ing, “David ing a pyikhqi mi amik phoen a cawih awh a ngoe dawngawh ik-oeih a sai ce am nami noet khawi nawh nu?
26 πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού επί Αβιάθαρ του αρχιερέως, και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν είναι συγκεχωρημένον ειμή εις τους ιερείς να φάγωσι, και έδωκε και εις τους όντας μετ' αυτού;
Abiathar khawsoeih boeikhyt na a awm awh, David ing Khawsa im khuina kun nawh, khawsoeihkhqi doeng ing ai aham ak tyng phaihpi ami nawn a ai ce ti. A pyikhqi awm pe sawkaw,” tinak khqi hy.
27 Και έλεγε προς αυτούς· το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον·
Cekcoengawh a mingmih a venawh, “Thlang aham ni Sabbath ve a sai, Sabbath aham thlang am sai hy.
28 ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του σαββάτου.
Cedawngawh thlanghqing Capa ve Sabbath a boei na awm awm hy,” tinak khqi hy.
