Θρῆνοι 5
1 Ενθυμήθητι, Κύριε, τι έγεινεν εις ημάς· επίβλεψον, και ιδέ τον ονειδισμόν ημών.
Acuérdate, Yahvé, de lo que nos ha ocurrido. Mira, y ve nuestro reproche.
2 Η κληρονομία ημών μετεστράφη εις αλλοτρίους, αι οικίαι ημών εις ξένους.
Nuestra herencia ha sido entregada a extraños, nuestras casas a los extranjeros.
3 Εγείναμεν ορφανοί άνευ πατρός, αι μητέρες ημών ως χήραι.
Somos huérfanos y sin padre. Nuestras madres están como viudas.
4 Με αργύριον επίομεν το ύδωρ ημών· τα ξύλα ημών επωλήθησαν εις ημάς.
Hay que pagar por el agua para beber. Nos venden la madera.
5 Επί τον τράχηλον ημών είναι διωγμός· εμοχθήσαμεν, ανάπαυσιν δεν έχομεν.
Nuestros perseguidores están en nuestro cuello. Estamos cansados y no tenemos descanso.
6 Ηπλώσαμεν χείρα προς τους Αιγυπτίους, προς τους Ασσυρίους, διά να χορτασθώμεν άρτον.
Hemos entregado nuestras manos a los egipcios, y a los asirios, que se conformen con el pan.
7 Οι πατέρες ημών ημάρτησαν, εκείνοι δεν υπάρχουσι· και ημείς φέρομεν τας ανομίας αυτών.
Nuestros padres pecaron y ya no existen. Hemos soportado sus iniquidades.
8 Δούλοι εξουσιάζουσιν εφ' ημάς· δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός αυτών.
Los siervos nos gobiernan. No hay nadie que nos libere de su mano.
9 Φέρομεν τον άρτον ημών μετά κινδύνου της ζωής ημών, απ' έμπροσθεν της ρομφαίας της ερήμου.
Conseguimos el pan a costa de nuestra vida, a causa de la espada en el desierto.
10 Το δέρμα ημών ημαυρώθη ως κλίβανος, από της καύσεως της πείνης.
Nuestra piel es negra como un horno, por el calor abrasador del hambre.
11 Εταπείνωσαν τας γυναίκας εν Σιών, τας παρθένους εν ταις πόλεσιν Ιούδα.
Violaron a las mujeres en Sión, las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Οι άρχοντες εκρεμάσθησαν υπό των χειρών αυτών· τα πρόσωπα των πρεσβυτέρων δεν ετιμήθησαν.
Príncipes fueron colgados de las manos. Los rostros de los ancianos no fueron honrados.
13 Οι νέοι υπεβλήθησαν εις το άλεσμα, και τα παιδία έπεσον υπό τα ξύλα.
Los jóvenes llevan piedras de molino. Los niños tropezaron bajo cargas de madera.
14 Οι πρεσβύτεροι έπαυσαν από των πυλών, οι νέοι από των ασμάτων αυτών.
Los ancianos se han retirado de la puerta, y los jóvenes de su música.
15 Έπαυσεν η χαρά της καρδίας ημών, ο χορός ημών εστράφη εις πένθος.
La alegría de nuestro corazón ha cesado. Nuestra danza se convierte en luto.
16 Ο στέφανος της κεφαλής ημών έπεσεν· ουαί δε εις ημάς, διότι ημαρτήσαμεν.
La corona ha caído de nuestra cabeza. ¡Ay de nosotros, que hemos pecado!
17 Διά τούτο εξέλιπεν η καρδία ημών, διά ταύτα εσκοτοδινίασαν οι οφθαλμοί ημών.
Por esto nuestro corazón desfallece. Para estas cosas nuestros ojos son débiles:
18 Διά την ερήμωσιν του όρους Σιών, αι αλώπεκες περιπατούσιν εν αυτώ.
para el monte de Sión, que está desolado. Los zorros caminan sobre ella.
19 Συ, Κύριε, κατοικείς εις τον αιώνα· ο θρόνος σου διαμένει εις γενεάν και γενεάν.
Tú, Yahvé, permaneces para siempre. Su trono es de generación en generación.
20 Διά τι θέλεις μας λησμονήσει διά παντός; θέλεις μας εγκαταλείψει εις μακρότητα ημερών;
¿Por qué nos olvidas para siempre? y abandonarnos durante tanto tiempo?
21 Επίστρεψον ημάς, Κύριε, προς σε και θέλομεν επιστραφή. Ανανέωσον τας ημέρας ημών ως το πρότερον.
Vuélvenos a ti, Yahvé, y nos convertiremos. Renueva nuestros días como antaño.
22 Διατί απέρριψας ημάς ολοτελώς, ωργίσθης εναντίον ημών έως σφόδρα;
Pero nos habéis rechazado por completo. Estáis muy enfadados con nosotros.
