Θρῆνοι 5
1 Ενθυμήθητι, Κύριε, τι έγεινεν εις ημάς· επίβλεψον, και ιδέ τον ονειδισμόν ημών.
recordare Domine quid acciderit nobis intuere et respice obprobrium nostrum
2 Η κληρονομία ημών μετεστράφη εις αλλοτρίους, αι οικίαι ημών εις ξένους.
hereditas nostra versa est ad alienos domus nostrae ad extraneos
3 Εγείναμεν ορφανοί άνευ πατρός, αι μητέρες ημών ως χήραι.
pupilli facti sumus absque patre matres nostrae quasi viduae
4 Με αργύριον επίομεν το ύδωρ ημών· τα ξύλα ημών επωλήθησαν εις ημάς.
aquam nostram pecunia bibimus ligna nostra pretio conparavimus
5 Επί τον τράχηλον ημών είναι διωγμός· εμοχθήσαμεν, ανάπαυσιν δεν έχομεν.
cervicibus minabamur lassis non dabatur requies
6 Ηπλώσαμεν χείρα προς τους Αιγυπτίους, προς τους Ασσυρίους, διά να χορτασθώμεν άρτον.
Aegypto dedimus manum et Assyriis ut saturaremur pane
7 Οι πατέρες ημών ημάρτησαν, εκείνοι δεν υπάρχουσι· και ημείς φέρομεν τας ανομίας αυτών.
patres nostri peccaverunt et non sunt et nos iniquitates eorum portavimus
8 Δούλοι εξουσιάζουσιν εφ' ημάς· δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός αυτών.
servi dominati sunt nostri non fuit qui redimeret de manu eorum
9 Φέρομεν τον άρτον ημών μετά κινδύνου της ζωής ημών, απ' έμπροσθεν της ρομφαίας της ερήμου.
in animabus nostris adferebamus panem nobis a facie gladii in deserto
10 Το δέρμα ημών ημαυρώθη ως κλίβανος, από της καύσεως της πείνης.
pellis nostra quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis
11 Εταπείνωσαν τας γυναίκας εν Σιών, τας παρθένους εν ταις πόλεσιν Ιούδα.
mulieres in Sion humiliaverunt virgines in civitatibus Iuda
12 Οι άρχοντες εκρεμάσθησαν υπό των χειρών αυτών· τα πρόσωπα των πρεσβυτέρων δεν ετιμήθησαν.
principes manu suspensi sunt facies senum non erubuerunt
13 Οι νέοι υπεβλήθησαν εις το άλεσμα, και τα παιδία έπεσον υπό τα ξύλα.
adulescentibus inpudice abusi sunt et pueri in ligno corruerunt
14 Οι πρεσβύτεροι έπαυσαν από των πυλών, οι νέοι από των ασμάτων αυτών.
senes de portis defecerunt iuvenes de choro psallentium
15 Έπαυσεν η χαρά της καρδίας ημών, ο χορός ημών εστράφη εις πένθος.
defecit gaudium cordis nostri versus est in luctu chorus noster
16 Ο στέφανος της κεφαλής ημών έπεσεν· ουαί δε εις ημάς, διότι ημαρτήσαμεν.
cecidit corona capitis nostri vae nobis quia peccavimus
17 Διά τούτο εξέλιπεν η καρδία ημών, διά ταύτα εσκοτοδινίασαν οι οφθαλμοί ημών.
propterea maestum factum est cor nostrum ideo contenebrati sunt oculi nostri
18 Διά την ερήμωσιν του όρους Σιών, αι αλώπεκες περιπατούσιν εν αυτώ.
propter montem Sion quia disperiit vulpes ambulaverunt in eo
19 Συ, Κύριε, κατοικείς εις τον αιώνα· ο θρόνος σου διαμένει εις γενεάν και γενεάν.
tu autem Domine in aeternum permanebis solium tuum in generatione et generatione
20 Διά τι θέλεις μας λησμονήσει διά παντός; θέλεις μας εγκαταλείψει εις μακρότητα ημερών;
quare in perpetuum oblivisceris nostri derelinques nos in longitudinem dierum
21 Επίστρεψον ημάς, Κύριε, προς σε και θέλομεν επιστραφή. Ανανέωσον τας ημέρας ημών ως το πρότερον.
converte nos Domine ad te et convertemur innova dies nostros sicut a principio
22 Διατί απέρριψας ημάς ολοτελώς, ωργίσθης εναντίον ημών έως σφόδρα;
sed proiciens reppulisti nos iratus es contra nos vehementer
