Θρῆνοι 3

1 Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,

50 Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.