Θρῆνοι 3
1 Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.
Kai tah a thinpom caitueng dongkah phacipphabaem aka hmu hlang ni.
2 Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.
Kai te m'hmaithawn tih hmaisuep ah n'caeh sak vaengah vangnah om pawh.
3 Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.
Kai taengah a tloeng tangloeng tih khohnin yung ah a kut a hluem.
4 Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.
Ka vin neh ka saa a hmawn sak tih ka rhuh a paep sak.
5 Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.
Kai he rhahalung n'suem thil tih sue neh bongboepnah te m'ven thil.
6 Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.
Ka khosak he khosuen kah aka duek bangla khohmuep ah ka om.
7 Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.
Kai taengah khoep a biing tih ka rhohum loh n'nan he ka loeih pawh.
8 Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.
Ka khue tih ka pang vaengah pataeng ka thangthuinah te a toeng.
9 Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.
Lungrhaih neh ka longpuei a biing tih ka hawn a paihaeh sak.
10 Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.
Kai taengah tah vom neh sathueng pataeng a huephael kah sathueng bangla amah rhongngol coeng.
11 Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.
Ka longpuei ah m'phaelh sak tih kai n'soek dongah kai aka pong la n'khueh.
12 Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.
A lii a phuk tih thaltang ham kutnoek la kai n'tai.
13 Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.
Anih kah liva ca loh ka kuel khuila pawlh.
14 Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.
Ka pilnam pum kah nueihbu neh khohnin yung ah amih kah rhotoeng la ka poeh.
15 Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.
Ankhaa te kai ng'kum sak tih pantong neh kai m'hmilhmal sak.
16 Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.
Ka no he lungcang neh a mawth tih hmaiphu khuiah kai m'vuei.
17 Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.
Ka hinglu he ngaimongnah lamloh a hlahpham tih a then khaw ka hnilh.
18 Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.
Te dongah kai kah hmailong neh BOEIPA lamkah ka ngaiuepnah khaw paltham coeng ka ti.
19 Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.
Kai kah phaiphabaem neh ka airhoeng khaw, ka pantong neh ka anrhat khaw poek lah.
20 Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.
A poek a poek vaengah ka khuikah ka hinglu tah tlayae la tlayae coeng.
21 Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·
He he ka ngaiuep dongah ni ka lungbuei he ka mael puei.
22 Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.
BOEIPA kah sitlohnah tah bawt pawt tih a haidamnah khaw muei pawh.
23 Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.
Mincang ah na uepomnah thai khaw ping.
24 Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.
Ka hinglu loh, “BOEIPA tah ka khoyo ni,” a ti dongah amah te ka ngaiuep van.
25 Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.
BOEIPA tah amah aka lamtawn ham neh amah aka toem hinglu ham a then pah.
26 Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.
BOEIPA kah loeihnah dongah tah rhingoel ngolsut ham khaw then.
27 Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.
A camoe vaengah hnamkun a phueih te ni hlang ham khaw then.
28 Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.
Amah soah a poeh bangla amah bueng khosa saeh lamtah kuemsuem saeh.
29 Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.
A ka te laipi khuiah vuei saeh lamtah ngaiuepnah a om khaming.
30 Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.
Amah aka ngawn ham a kam duen pah saeh lamtah kokhahnah neh kum saeh.
31 Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·
Ka Boeipa loh kumhal duela a hlahpham ngawn moenih.
32 Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.
Pae sak bal mai cakhaw a sitlohnah dongkah sitlohnah a khawk vanbangla a haidam bitni.
33 Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.
Hlang ca te a lungbuei a phaep pah tih a pae sak bal moenih.
34 Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.
Khohmuen kah thongtla boeih te a kho hmuiah a phop ham,
35 Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·
Khohni kah mikhmuh ah hlang kah tiktamnah hnawt ham,
36 Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.
A tuituknah neh hlang a khun sak ham khaw ka Boeipa loh a hmuh ngaih moenih.
37 Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;
Ka Boeipa loh a uen pawt te om ni tila unim aka thui thai.
38 Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;
A thae neh a then khaw Khohni ka lamloh thoeng pawt nim.
39 Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;
A tholhnah sokah a tholhnah yuvat ah balae tih tongpa hlang hing loh a kohuet mai eh.
40 Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.
Mamih kah longpuei he phuelhthaih tih n'khe phoeiah BOEIPA taengla mael uh sih.
41 Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,
Mamih kah thinko neh kut he vaan kah Pathen taengah phuel uh sih.
42 Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.
Kaimih kah boekoek neh nang kan koek uh te khodawk nan ngai uh moenih.
43 Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.
Thintoek neh na cun uh vaengah kaimih nan hloem tih lungma ti kolla nan ngawn.
44 Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.
Thangthuinah neh paan ham khaw namah te cingmai neh na cun uh.
45 Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.
Kaimih he pilnam lakli ah yun-aek neh kawnhnawt la nan khueh.
46 Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.
Ka thunkha boeih loh kaimih taengah a ka a ang uh.
47 Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.
Birhihnah neh rhom khaw kaimih taengah omdamnah neh pocinah la thoeng.
48 Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.
Ka pilnam nu kah a pocinah dongah ka mik he sokca tui la long.
49 Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,
Ka mik loh a hawk vetih a bawtnah om pawt hil kak mahpawh.
50 Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.
A dan neh BOEIPA loh vaan lamkah a hmuh duela.
51 Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.
Ka khopuei tanu boeih kongah ka mik loh ka hinglu he a poelyoe.
52 Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.
Lunglilungla maila kai he ka thunkha rhoek loh vaa bangla m'mae khaw m'mae uh mai.
53 Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.
Ka hingnah te tangrhom ah a det uh kai taengah lungto a omtoem thil.
54 Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.
Ka lu he tui loh a et vaengah tah n'tuiphih muema ka ti.
55 Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.
BOEIPA na ming te tangrhom laedil lamloh kang khue.
56 Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.
Ka hilhoemnah ham ka pang te hna na buem pawt dongah ka ol na yaak coeng.
57 Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.
Namah kang khue khohnin ah na mop tih, “Rhih boeh,” na ti.
58 Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.
Ka hinglu kah tuituknah khaw ka Boeipa loh na rhoe tih ka hingnah na tlan.
59 Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.
BOEIPA aw ka lolhmaihnah na hmuh cakhaw ka laitloeknah dongah n'tang sak lah.
60 Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.
Kai soah amih kah tawnlohnah boeih neh amih kah kopoek boeih te na hmuh.
61 Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·
BOEIPA aw kai soah amih kah kokhahnah neh amih kah kopoek boeih te na yaak coeng.
62 Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.
Khohnin yung ah a phungding ol neh kamah taengah kai m'pai thiluh.
63 Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.
A hoepnah neh a painah ah, amih kah hnaelnah ni ka paelki.
64 Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.
BOEIPA aw, amih kut dongkah khoboe neh a tiing la amih te thuung lah.
65 Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.
Amih te lungbuei kotalh la khueh lamtah na tapvoepnah te amih soah thoeng sak.
66 Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.
BOEIPA aw thintoek te na hloem dongah ni amih te vaan hmui lamloh na mitmoeng sak.
