Κατα Ιωαννην 9
1 Και ενώ ανεχώρει, είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής.
തതഃ പരം യീശുർഗച്ഛൻ മാർഗമധ്യേ ജന്മാന്ധം നരമ് അപശ്യത്|
2 Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ώστε να γεννηθή τυφλός;
തതഃ ശിഷ്യാസ്തമ് അപൃച്ഛൻ ഹേ ഗുരോ നരോയം സ്വപാപേന വാ സ്വപിത്രാഃ പാപേനാന്ധോഽജായത?
3 Απεκρίθη ο Ιησούς· Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλά διά να φανερωθώσι τα έργα του Θεού εν αυτώ.
തതഃ സ പ്രത്യുദിതവാൻ ഏതസ്യ വാസ്യ പിത്രോഃ പാപാദ് ഏതാദൃശോഭൂദ ഇതി നഹി കിന്ത്വനേന യഥേശ്വരസ്യ കർമ്മ പ്രകാശ്യതേ തദ്ധേതോരേവ|
4 Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του πέμψαντός με, εωσού είναι ημέρα· έρχεται νυξ ότε ουδείς δύναται να εργάζηται.
ദിനേ തിഷ്ഠതി മത്പ്രേരയിതുഃ കർമ്മ മയാ കർത്തവ്യം യദാ കിമപി കർമ്മ ന ക്രിയതേ താദൃശീ നിശാഗച്ഛതി|
5 Ενόσω είμαι εν τω κόσμω, είμαι φως του κόσμου.
അഹം യാവത്കാലം ജഗതി തിഷ്ഠാമി താവത്കാലം ജഗതോ ജ്യോതിഃസ്വരൂപോസ്മി|
6 Αφού είπε ταύτα, έπτυσε χαμαί και έκαμε πηλόν εκ του πτύσματος και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς του τυφλού
ഇത്യുക്ത്താ ഭൂമൗ നിഷ്ഠീവം നിക്ഷിപ്യ തേന പങ്കം കൃതവാൻ
7 και είπε προς αυτόν· Ύπαγε, νίφθητι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται απεσταλμένος. Υπήγε λοιπόν και ενίφθη, και ήλθε βλέπων.
പശ്ചാത് തത്പങ്കേന തസ്യാന്ധസ്യ നേത്രേ പ്രലിപ്യ തമിത്യാദിശത് ഗത്വാ ശിലോഹേ ഽർഥാത് പ്രേരിതനാമ്നി സരസി സ്നാഹി| തതോന്ധോ ഗത്വാ തത്രാസ്നാത് തതഃ പ്രന്നചക്ഷു ർഭൂത്വാ വ്യാഘുട്യാഗാത്|
8 Οι δε γείτονες και όσοι έβλεπον αυτόν πρότερον ότι ήτο τυφλός έλεγον δεν είναι ούτος, όστις εκάθητο και εζήτει;
അപരഞ്ച സമീപവാസിനോ ലോകാ യേ ച തം പൂർവ്വമന്ധമ് അപശ്യൻ തേ ബക്ത്തുമ് ആരഭന്ത യോന്ധലോകോ വർത്മന്യുപവിശ്യാഭിക്ഷത സ ഏവായം ജനഃ കിം ന ഭവതി?
9 Άλλοι έλεγον ότι ούτος είναι· άλλοι δε ότι όμοιος αυτού είναι. Εκείνος έλεγεν ότι εγώ είμαι.
കേചിദവദൻ സ ഏവ കേചിദവോചൻ താദൃശോ ഭവതി കിന്തു സ സ്വയമബ്രവീത് സ ഏവാഹം ഭവാമി|
10 Έλεγον λοιπόν προς αυτόν· Πως ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί σου;
അതഏവ തേ ഽപൃച്ഛൻ ത്വം കഥം ദൃഷ്ടിം പാപ്തവാൻ?
11 Απεκρίθη εκείνος και είπεν· Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς έκαμε πηλόν και επέχρισε τους οφθαλμούς μου και μοι είπεν· Ύπαγε εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ και νίφθητι· αφού δε υπήγα και ενίφθην, ανέβλεψα.
തതഃ സോവദദ് യീശനാമക ഏകോ ജനോ മമ നയനേ പങ്കേന പ്രലിപ്യ ഇത്യാജ്ഞാപയത് ശിലോഹകാസാരം ഗത്വാ തത്ര സ്നാഹി| തതസ്തത്ര ഗത്വാ മയി സ്നാതേ ദൃഷ്ടിമഹം ലബ്ധവാൻ|
12 Είπον λοιπόν προς αυτόν· Που είναι εκείνος; Λέγει· Δεν εξεύρω.
തദാ തേ ഽവദൻ സ പുമാൻ കുത്ര? തേനോക്ത്തം നാഹം ജാനാമി|
13 Φέρουσιν αυτόν τον ποτέ τυφλόν προς τους Φαρισαίους.
അപരം തസ്മിൻ പൂർവ്വാന്ധേ ജനേ ഫിരൂശിനാം നികടമ് ആനീതേ സതി ഫിരൂശിനോപി തമപൃച്ഛൻ കഥം ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തോസി?
14 Ήτο δε σάββατον, ότε έκαμε τον πηλόν ο Ιησούς και ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτού.
തതഃ സ കഥിതവാൻ സ പങ്കേന മമ നേത്രേ ഽലിമ്പത് പശ്ചാദ് സ്നാത്വാ ദൃഷ്ടിമലഭേ|
15 Πάλιν λοιπόν ηρώτων αυτόν και οι Φαρισαίοι πως ανέβλεψε. Και εκείνος είπε προς αυτούς· Πηλόν έβαλεν επί τους οφθαλμούς μου, και ενίφθην, και βλέπω.
കിന്തു യീശു ർവിശ്രാമവാരേ കർദ്ദമം കൃത്വാ തസ്യ നയനേ പ്രസന്നേഽകരോദ് ഇതികാരണാത് കതിപയഫിരൂശിനോഽവദൻ
16 Έλεγον λοιπόν τινές εκ των Φαρισαίων· Ούτος ο άνθρωπος δεν είναι παρά του Θεού, διότι δεν φυλάττει το σάββατον. Άλλοι έλεγον· Πως δύναται άνθρωπος αμαρτωλός να κάμνη τοιαύτα θαύματα; Και ήτο σχίσμα μεταξύ αυτών.
സ പുമാൻ ഈശ്വരാന്ന യതഃ സ വിശ്രാമവാരം ന മന്യതേ| തതോന്യേ കേചിത് പ്രത്യവദൻ പാപീ പുമാൻ കിമ് ഏതാദൃശമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കർത്തും ശക്നോതി?
17 Λέγουσι πάλιν προς τον τυφλόν· Συ τι λέγεις περί αυτού, επειδή ήνοιξε τους οφθαλμούς σου; Και εκείνος είπεν ότι προφήτης είναι.
ഇത്ഥം തേഷാം പരസ്പരം ഭിന്നവാക്യത്വമ് അഭവത്| പശ്ചാത് തേ പുനരപി തം പൂർവ്വാന്ധം മാനുഷമ് അപ്രാക്ഷുഃ യോ ജനസ്തവ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ കൃതവാൻ തസ്മിൻ ത്വം കിം വദസി? സ ഉക്ത്തവാൻ സ ഭവിശദ്വാദീ|
18 Δεν επίστευσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι ήτο τυφλός και ανέβλεψεν, έως ότου εφώναξαν τους γονείς αυτού του αναβλέψαντος
സ ദൃഷ്ടിമ് ആപ്തവാൻ ഇതി യിഹൂദീയാസ്തസ്യ ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തസ്യ ജനസ്യ പിത്രോ ർമുഖാദ് അശ്രുത്വാ ന പ്രത്യയൻ|
19 και ηρώτησαν αυτούς, λέγοντες· Ούτος είναι ο υιός σας, τον οποίον σεις λέγετε ότι εγεννήθη τυφλός; πως λοιπόν βλέπει τώρα;
അതഏവ തേ താവപൃച്ഛൻ യുവയോ ര്യം പുത്രം ജന്മാന്ധം വദഥഃ സ കിമയം? തർഹീദാനീം കഥം ദ്രഷ്ടും ശക്നോതി?
20 Απεκρίθησαν προς αυτούς οι γονείς αυτού και είπον· Εξεύρομεν ότι ούτος είναι ο υιός ημών και ότι εγεννήθη τυφλός·
തതസ്തസ്യ പിതരൗ പ്രത്യവോചതാമ് അയമ് ആവയോഃ പുത്ര ആ ജനേരന്ധശ്ച തദപ്യാവാം ജാനീവഃ
21 Πως δε βλέπει τώρα δεν εξεύρομεν, ή τις ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτού ημείς δεν εξεύρομεν· αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί εαυτού θέλει λαλήσει.
കിന്ത്വധുനാ കഥം ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തവാൻ തദാവാം ൻ ജാനീവഃ കോസ്യ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ കൃതവാൻ തദപി ന ജാനീവ ഏഷ വയഃപ്രാപ്ത ഏനം പൃച്ഛത സ്വകഥാം സ്വയം വക്ഷ്യതി|
22 Ταύτα είπον οι γονείς αυτού, διότι εφοβούντο τους Ιουδαίους· επειδή ήδη είχον συμφωνήσει οι Ιουδαίοι, εάν τις ομολογήση αυτόν Χριστόν, να γείνη αποσυνάγωγος.
യിഹൂദീയാനാം ഭയാത് തസ്യ പിതരൗ വാക്യമിദമ് അവദതാം യതഃ കോപി മനുഷ്യോ യദി യീശുമ് അഭിഷിക്തം വദതി തർഹി സ ഭജനഗൃഹാദ് ദൂരീകാരിഷ്യതേ യിഹൂദീയാ ഇതി മന്ത്രണാമ് അകുർവ്വൻ
23 Διά τούτο οι γονείς αυτού είπον ότι ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε.
അതസ്തസ്യ പിതരൗ വ്യാഹരതാമ് ഏഷ വയഃപ്രാപ്ത ഏനം പൃച്ഛത|
24 Εφώναξαν λοιπόν εκ δευτέρου τον άνθρωπον, όστις ήτο τυφλός, και είπον προς αυτόν· Δόξασον τον Θεόν· ημείς εξεύρομεν ότι ο άνθρωπος ούτος είναι αμαρτωλός.
തദാ തേ പുനശ്ച തം പൂർവ്വാന്ധമ് ആഹൂയ വ്യാഹരൻ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ വദ ഏഷ മനുഷ്യഃ പാപീതി വയം ജാനീമഃ|
25 Απεκρίθη λοιπόν εκείνος και είπεν· Αν ήναι αμαρτωλός δεν εξεύρω· εν εξεύρω, ότι ήμην τυφλός και τώρα βλέπω.
തദാ സ ഉക്ത്തവാൻ സ പാപീ ന വേതി നാഹം ജാനേ പൂർവാമന്ധ ആസമഹമ് അധുനാ പശ്യാമീതി മാത്രം ജാനാമി|
26 Είπον δε προς αυτόν πάλιν· τι σοι έκαμε; πως ήνοιξε τους οφθαλμούς σου;
തേ പുനരപൃച്ഛൻ സ ത്വാം പ്രതി കിമകരോത്? കഥം നേത്രേ പ്രസന്നേ ഽകരോത്?
27 Απεκρίθη προς αυτούς· Σας είπον ήδη, και δεν ηκούσατε· διά τι πάλιν θέλετε να ακούητε; μήπως και σεις θέλετε να γείνητε μαθηταί αυτού;
തതഃ സോവാദീദ് ഏകകൃത്വോകഥയം യൂയം ന ശൃണുഥ തർഹി കുതഃ പുനഃ ശ്രോതുമ് ഇച്ഛഥ? യൂയമപി കിം തസ്യ ശിഷ്യാ ഭവിതുമ് ഇച്ഛഥ?
28 Ελοιδόρησαν λοιπόν αυτόν και είπον· Συ είσαι μαθητής εκείνου· ημείς δε του Μωϋσέως είμεθα μαθηταί.
തദാ തേ തം തിരസ്കൃത്യ വ്യാഹരൻ ത്വം തസ്യ ശിഷ്യോ വയം മൂസാഃ ശിഷ്യാഃ|
29 Ημείς εξεύρομεν ότι προς τον Μωϋσήν ελάλησεν ο Θεός· τούτον όμως δεν εξεύρομεν πόθεν είναι.
മൂസാവക്ത്രേണേശ്വരോ ജഗാദ തജ്ജാനീമഃ കിന്ത്വേഷ കുത്രത്യലോക ഇതി ന ജാനീമഃ|
30 Απεκρίθη ο άνθρωπος και είπε προς αυτούς· Εν τούτω μάλιστα είναι το θαυμαστόν, ότι σεις δεν εξεύρετε πόθεν είναι, και ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς.
സോവദദ് ഏഷ മമ ലോചനേ പ്രസന്നേ ഽകരോത് തഥാപി കുത്രത്യലോക ഇതി യൂയം ന ജാനീഥ ഏതദ് ആശ്ചര്യ്യം ഭവതി|
31 Εξεύρομεν δε ότι αμαρτωλούς ο Θεός δεν ακούει, αλλ' εάν τις ήναι θεοσεβής και κάμνη το θέλημα αυτού, τούτον ακούει.
ഈശ്വരഃ പാപിനാം കഥാം ന ശൃണോതി കിന്തു യോ ജനസ്തസ്മിൻ ഭക്തിം കൃത്വാ തദിഷ്ടക്രിയാം കരോതി തസ്യൈവ കഥാം ശൃണോതി ഏതദ് വയം ജാനീമഃ|
കോപി മനുഷ്യോ ജന്മാന്ധായ ചക്ഷുഷീ അദദാത് ജഗദാരമ്ഭാദ് ഏതാദൃശീം കഥാം കോപി കദാപി നാശൃണോത്| (aiōn g165)
33 Εάν ούτος δεν ήτο παρά Θεού, δεν ηδύνατο να κάμη ουδέν.
അസ്മാദ് ഏഷ മനുഷ്യോ യദീശ്വരാന്നാജായത തർഹി കിഞ്ചിദപീദൃശം കർമ്മ കർത്തും നാശക്നോത്|
34 Απεκρίθησαν και είπον προς αυτόν· Συ εγεννήθης όλος εν αμαρτίαις, και συ διδάσκεις ημάς; και εξέβαλον αυτόν έξω.
തേ വ്യാഹരൻ ത്വം പാപാദ് അജായഥാഃ കിമസ്മാൻ ത്വം ശിക്ഷയസി? പശ്ചാത്തേ തം ബഹിരകുർവ്വൻ|
35 Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπε προς αυτόν· Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού;
തദനന്തരം യിഹൂദീയൈഃ സ ബഹിരക്രിയത യീശുരിതി വാർത്താം ശ്രുത്വാ തം സാക്ഷാത് പ്രാപ്യ പൃഷ്ടവാൻ ഈശ്വരസ്യ പുത്രേ ത്വം വിശ്വസിഷി?
36 Απεκρίθη εκείνος και είπε· Τις είναι, Κύριε, διά να πιστεύσω εις αυτόν;
തദാ സ പ്രത്യവോചത് ഹേ പ്രഭോ സ കോ യത് തസ്മിന്നഹം വിശ്വസിമി?
37 Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Και είδες αυτόν και ο λαλών μετά σου εκείνος είναι.
തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ ത്വം തം ദൃഷ്ടവാൻ ത്വയാ സാകം യഃ കഥം കഥയതി സഏവ സഃ|
38 Ο δε είπε· Πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτόν.
തദാ ഹേ പ്രഭോ വിശ്വസിമീത്യുക്ത്വാ സ തം പ്രണാമത്|
39 Και είπεν ο Ιησούς· Εγώ διά κρίσιν ήλθον εις τον κόσμον τούτον, διά να βλέπωσιν οι μη βλέποντες και να γείνωσι τυφλοί οι βλέποντες.
പശ്ചാദ് യീശുഃ കഥിതവാൻ നയനഹീനാ നയനാനി പ്രാപ്നുവന്തി നയനവന്തശ്ചാന്ധാ ഭവന്തീത്യഭിപ്രായേണ ജഗദാഹമ് ആഗച്ഛമ്|
40 Και ήκουσαν ταύτα όσοι εκ των Φαρισαίων ήσαν μετ' αυτού, και είπον προς αυτόν· Μήπως και ημείς είμεθα τυφλοί;
ഏതത് ശ്രുത്വാ നികടസ്ഥാഃ കതിപയാഃ ഫിരൂശിനോ വ്യാഹരൻ വയമപി കിമന്ധാഃ?
41 Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν· τώρα όμως λέγετε ότι βλέπομεν· η αμαρτία σας λοιπόν μένει.
തദാ യീശുരവാദീദ് യദ്യന്ധാ അഭവത തർഹി പാപാനി നാതിഷ്ഠൻ കിന്തു പശ്യാമീതി വാക്യവദനാദ് യുഷ്മാകം പാപാനി തിഷ്ഠന്തി|
