Κατα Ιωαννην 20
1 Την δε πρώτην της εβδομάδος Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται εις το μνημείον το πρωΐ, ενώ έτι ήτο σκότος, και βλέπει τον λίθον σηκωμένον εκ του μνημείου.
Ie loak’ andro’ ty Sabotse le nañaleñaleñe mb’an-donake mb’eo t’i Miriame nte-Magdalà, ie mbe nimaieñe, vaho naheo’e te nasitak’ amy lonakey i vatoy.
2 Τρέχει λοιπόν και έρχεται προς τον Σίμωνα Πέτρον και προς τον άλλον μαθητήν, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς, και λέγει προς αυτούς· Εσήκωσαν τον Κύριον εκ του μνημείου, και δεν εξεύρομεν που έθεσαν αυτόν.
Le nihitrihitry mb’amy Petera naho i mpiama’e nikokoa’ Iesoày mb’eo, nanao ty hoe: Fa tinava’ iereo boak’ an-donak’ ao t’i Talè, le tsy fohi’ay ty nandrohotañ’ aze.
3 Εξήλθε λοιπόν ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής και ήρχοντο εις το μνημείον.
Niavotse amy zao t’i Petera naho i mpiama’ey nimb’ an-donake mb’eo.
4 Έτρεχον δε οι δύο ομού· και ο άλλος μαθητής προέτρεξε ταχύτερον του Πέτρου και ήλθε πρώτος εις το μνημείον,
Sindre nilay, fe nilosore’ i mpiama’ey t’i Petera vaho niavy an-donake eo aolo.
5 και παρακύψας βλέπει κείμενα τα σάβανα, δεν εισήλθεν όμως.
Ie nibotreke, niisa’e o lamba-lenio nidoñe eo, f’ie tsy nizilik’ ao.
6 Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον και θεωρεί τα σάβανα κείμενα,
Pok’eo amy zao t’i Petera nanonjohy aze, le nimoak’ an-donak’ ao vaho nahaisake te nidoke eo o lamba lenio,
7 και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον.
fe tsy nirekets’ amo lamba lenio ty lamba nakolopok’ i añambone’ey, f’ie niholoñe tokañe eo.
8 Τότε λοιπόν εισήλθε και ο άλλος μαθητής ο ελθών πρώτος εις το μνημείον, και είδε και επίστευσε·
Nizilik’ ao amy zao i mpiama’e niavy aolo an-donakey, le nahatrea vaho niantoke.
9 διότι δεν ενόουν έτι την γραφήν ότι πρέπει αυτός να αναστηθή εκ νεκρών.
Mbe tsy nirendre’ iereo hey i Sokitse Masiñe manao t’ie tsi-mahay tsy mitroatse amy havilasiy.
10 Ανεχώρησαν λοιπόν πάλιν εις τα ίδια οι μαθηταί.
Le nimpoly mb’an-kiboho’ iareo añe i mpiama’e rey.
11 Η δε Μαρία ίστατο πλησίον του μνημείου κλαίουσα έξω. Ενώ λοιπόν έκλαιεν, έκυψεν εις το μνημείον·
Nijohañe alafe’ i lonakey avao t’i Marie, nirovetse; ie mbe niharovetse, nibokoke naho nitilihitse an-donak’ ao
12 και βλέπει δύο αγγέλους με λευκά ιμάτια καθημένους, ένα προς την κεφαλήν και ένα προς τους πόδας, εκεί όπου έκειτο το σώμα του Ιησού.
vaho nahaoniñe ty anjely roe nisaroñe foty niambesatse ey, ty atondohà’e eo naho ty antimpahe’e eo, amy nandrohotañe ty fañòva’ Iesoày.
13 Και λέγουσι προς αυτήν εκείνοι· Γύναι, τι κλαίεις; Λέγει προς αυτούς· Διότι εσήκωσαν τον Κύριόν μου, και δεν εξεύρω που έθεσαν αυτόν.
Le hoe iereo tama’e, O Rakembao, ino ty iroveta’o. Hoe re am’iereo: Nasinta’ iereo i Talèkoy, le tsy fantako ty nandrohotañ’ aze.
14 Και αφού είπε ταύτα, εστράφη εις τα οπίσω και θεωρεί τον Ιησούν ιστάμενον, και δεν ήξευρεν ότι είναι ο Ιησούς.
Ie nanoe’e izay le nitolike vaho nahaisake Iesoà nijohañe eo, fe tsy napota’e t’ie Iesoà.
15 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, τι κλαίεις; τίνα ζητείς; Εκείνη νομίζουσα ότι είναι ο κηπουρός, λέγει προς αυτόν· Κύριε, εάν συ εσήκωσας αυτόν, ειπέ μοι που έθεσας αυτόν, και εγώ θέλω σηκώσει αυτόν.
Hoe t’Iesoà tama’e: O Rakembao, inoñe ty angololoiha’o? Ia ty paia’o? Ie natao’e te mpañalahala goloboñe, le nanoa’e ty hoe: O androanavio, naho ninday aze boak’ etoan-drehe, taroño amako ty nandrohota’o aze, hitakonako añe.
16 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μαρία. Εκείνη στραφείσα λέγει προς αυτόν· Ραββουνί, το οποίον λέγεται, Διδάσκαλε.
Hoe t’Iesoà tama’e: O Marie. Natrefa’e le nanoa’e ty hoe: O Rabony, ze midika ty hoe: Talèko.
17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.
Hoe t’Iesoà tama’e: Ko mitsapa ahy, fa mboe tsy nionjoñe mb’ aman-dRaeko, akia mb’ aman-drolongoko mb’eo vaho atalilio te: Mionjom-baman-dRaeko naho Rae’ areo, mb’ aman’ Añahareko naho Andrianañahare’ areo mb’eo.
18 Έρχεται Μαρία η Μαγδαληνή και απαγγέλλει προς τους μαθητάς ότι είδε τον Κύριον και ότι είπε ταύτα προς αυτήν.
Nienga t’i Miriame nte-Magdalà nitaroñe amo mpiama’eo t’ie nahaisak’ i Talè naho te nisaontsia’e irezay.
19 Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης της πρώτης της εβδομάδος, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, όπου οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και εστάθη εις το μέσον, και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν.
Ie hariva amy àndroy, ty loak’ andro’ i Sabotse naho nagabeñe o lalan’ anjomba’ niharoa’ o mpiama’eoo ie nihembañ’ amo Tehodaoy, le nisodehañe eo t’Iesoà, nijohañe añivo’ iareo ao nanao ty hoe: Fañanintsiñe ama’areo.
20 Και τούτο ειπών έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και την πλευράν αυτού. Εχάρησαν λοιπόν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον.
Ie nanoe’e izay, le nitoroa’e o fità’eo naho i leme’ey. Le nifale o mpiama’eo te nahaisake i Talè.
21 Είπε δε πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς· Ειρήνη υμίν· καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς.
Nindrae’ Iesoà am’iereo ty hoe: Fañanintsiñe ama’areo. Hambañe ami’ty nañitrifan-dRaeko ahy ty añirahako anahareo.
22 Και τούτο ειπών, ενεφύσησε και λέγει προς αυτούς· Λάβετε Πνεύμα Άγιον.
Ie nitsara izay le tinio’e iereo, nanao ty hoe: Rambeso i Arofo Masiñey;
23 Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς, αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι.
Aa ndra hakeo’ iaia ty apo’ areo ro hafahañe ama’e; f’ie ho tanañe naho tana’ areo.
24 Θωμάς δε, εις εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, δεν ήτο μετ' αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς.
Tsy nitraok’ am’iereo t’i Tomasy, atao Didimo, mpiamy folo ro’amby rey, amy nivotraha’ Iesoày.
25 Έλεγον λοιπόν προς αυτόν οι άλλοι μαθηταί· Είδομεν τον Κύριον. Ο δε είπε προς αυτούς· Εάν δεν ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, δεν θέλω πιστεύσει.
Aa le nitalily ty hoe ama’e o mpiama’e ila’eo: Fa niisa’ay t’i Talè. Fe hoe re: Lehe tsy treako am-pità’e eo o olam-pantsikeo, naho tsy aziliko amo olatseo ty rambo-tañako vaho atsorofoko an-deme’e ao ty tañako, izaho tsy hiantoke.
26 Και μεθ' ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και Θωμάς μετ' αυτών. Έρχεται ο Ιησούς, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, και εστάθη εις το μέσον και είπεν· Ειρήνη υμίν.
Ie nimodo ty valo andro, le tao indraike o mpiama’eo rekets’ i Tomasy. Le nivotrak’ eo t’Iesoà, ie nirindriñe o lalañeo, nijohañe añivo’ iereo eo, nanao ty hoe: Fañanintsiñe ama’areo.
27 Έπειτα λέγει προς τον Θωμάν· Φέρε τον δάκτυλόν σου εδώ και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος αλλά πιστός.
Le hoe re tamy Tomasy: Atakaro mb’ etoañe ty rambo-pità’o, heheke o tañakoo; le amparo mb’etoañe o fità’oo naho ampiziliho an-demeko etoa, vaho ko mañaly tro fa matokisa.
28 Και απεκρίθη ο Θωμάς και είπε προς αυτόν· Ο Κύριός μου και ο Θεός μου.
Hoe ty natoi’ i Tomasy aze: Ry Talèko naho Andrianañahareko!
29 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν.
Hoe t’Iesoà tama’e: Ihe nahaisak’ ahy ro natokisa’o; haha ze miato fa tsy nahaoniñe.
30 Και άλλα πολλά θαύματα έκαμεν ο Ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, τα οποία δεν είναι γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω·
Mbe maro ty viloñe nanoe’ Iesoà añatrefa’ o mpiama’eo ze tsy sinokitse ami’ty boke toy.
31 ταύτα δε εγράφησαν διά να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού.
Sinoratse ka o retoañe hatokisa’ areo te Iesoà Norizañey ro Anan’ Añahare vaho i tahina’ey ro anaña’areo mpiato haveloñe.
