Κατα Ιωαννην 10
1 Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις δεν εισέρχεται διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής·
അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി, യോ ജനോ ദ്വാരേണ ന പ്രവിശ്യ കേനാപ്യന്യേന മേഷഗൃഹം പ്രവിശതി സ ഏവ സ്തേനോ ദസ്യുശ്ച|
2 όστις όμως εισέρχεται διά της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων.
യോ ദ്വാരേണ പ്രവിശതി സ ഏവ മേഷപാലകഃ|
3 Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά.
ദൗവാരികസ്തസ്മൈ ദ്വാരം മോചയതി മേഷഗണശ്ച തസ്യ വാക്യം ശൃണോതി സ നിജാൻ മേഷാൻ സ്വസ്വനാമ്നാഹൂയ ബഹിഃ കൃത്വാ നയതി|
4 Και όταν εκβάλη τα εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών, και τα πρόβατα ακολουθούσιν αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν αυτού.
തഥാ നിജാൻ മേഷാൻ ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വയം തേഷാമ് അഗ്രേ ഗച്ഛതി, തതോ മേഷാസ്തസ്യ ശബ്ദം ബുധ്യന്തേ, തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജന്തി|
5 Ξένον όμως δεν θέλουσιν ακολουθήσει, αλλά θέλουσι φύγει απ' αυτού, διότι δεν γνωρίζουσι την φωνήν των ξένων.
കിന്തു പരസ്യ ശബ്ദം ന ബുധ്യന്തേ തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജിഷ്യന്തി വരം തസ്യ സമീപാത് പലായിഷ്യന്തേ|
6 Ταύτην την παραβολήν είπε προς αυτούς ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν ενόησαν τι ήσαν ταύτα, τα οποία ελάλει προς αυτούς.
യീശുസ്തേഭ്യ ഇമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് അകഥയത് കിന്തു തേന കഥിതകഥായാസ്താത്പര്യ്യം തേ നാബുധ്യന്ത|
7 Είπε λοιπόν πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι εγώ είμαι η θύρα των προβάτων.
അതോ യീശുഃ പുനരകഥയത്, യുഷ്മാനാഹം യഥാർഥതരം വ്യാഹരാമി, മേഷഗൃഹസ്യ ദ്വാരമ് അഹമേവ|
8 Πάντες όσοι ήλθον προ εμού κλέπται είναι και λησταί· αλλά δεν ήκουσαν αυτούς τα πρόβατα.
മയാ ന പ്രവിശ്യ യ ആഗച്ഛൻ തേ സ്തേനാ ദസ്യവശ്ച കിന്തു മേഷാസ്തേഷാം കഥാ നാശൃണ്വൻ|
9 Εγώ είμαι η θύρα· δι' εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί βοσκήν.
അഹമേവ ദ്വാരസ്വരൂപഃ, മയാ യഃ കശ്ചിത പ്രവിശതി സ രക്ഷാം പ്രാപ്സ്യതി തഥാ ബഹിരന്തശ്ച ഗമനാഗമനേ കൃത്വാ ചരണസ്ഥാനം പ്രാപ്സ്യതി|
10 Ο κλέπτης δεν έρχεται, ειμή διά να κλέψη και θύση και απολέση· εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία.
യോ ജനസ്തേനഃ സ കേവലം സ്തൈന്യബധവിനാശാൻ കർത്തുമേവ സമായാതി കിന്ത്വഹമ് ആയു ർദാതുമ് അർഥാത് ബാഹൂല്യേന തദേവ ദാതുമ് ആഗച്ഛമ്|
11 Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων·
അഹമേവ സത്യമേഷപാലകോ യസ്തു സത്യോ മേഷപാലകഃ സ മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോതി;
12 ο δε μισθωτός και μη ων ποιμήν, του οποίου δεν είναι τα πρόβατα ιδικά του, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίνει τα πρόβατα και φεύγει· και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα.
കിന്തു യോ ജനോ മേഷപാലകോ ന, അർഥാദ് യസ്യ മേഷാ നിജാ ന ഭവന്തി, യ ഏതാദൃശോ വൈതനികഃ സ വൃകമ് ആഗച്ഛന്തം ദൃഷ്ട്വാ മേജവ്രജം വിഹായ പലായതേ, തസ്മാദ് വൃകസ്തം വ്രജം ധൃത്വാ വികിരതി|
13 Ο δε μισθωτός φεύγει, διότι είναι μισθωτός και δεν μέλει αυτόν περί των προβάτων.
വൈതനികഃ പലായതേ യതഃ സ വേതനാർഥീ മേഷാർഥം ന ചിന്തയതി|
14 Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών,
അഹമേവ സത്യോ മേഷപാലകഃ, പിതാ മാം യഥാ ജാനാതി, അഹഞ്ച യഥാ പിതരം ജാനാമി,
15 καθώς με γνωρίζει ο Πατήρ και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων.
തഥാ നിജാൻ മേഷാനപി ജാനാമി, മേഷാശ്ച മാം ജാനാന്തി, അഹഞ്ച മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോമി|
16 Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.
അപരഞ്ച ഏതദ് ഗൃഹീയ മേഷേഭ്യോ ഭിന്നാ അപി മേഷാ മമ സന്തി തേ സകലാ ആനയിതവ്യാഃ; തേ മമ ശബ്ദം ശ്രോഷ്യന്തി തത ഏകോ വ്രജ ഏകോ രക്ഷകോ ഭവിഷ്യതി|
17 Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν.
പ്രാണാനഹം ത്യക്ത്വാ പുനഃ പ്രാണാൻ ഗ്രഹീഷ്യാമി, തസ്മാത് പിതാ മയി സ്നേഹം കരോതി|
18 Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ βάλλω αυτήν απ' εμαυτού· εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν· ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου.
കശ്ചിജ്ജനോ മമ പ്രാണാൻ ഹന്തും ന ശക്നോതി കിന്തു സ്വയം താൻ സമർപയാമി താൻ സമർപയിതും പുനർഗ്രഹീതുഞ്ച മമ ശക്തിരാസ്തേ ഭാരമിമം സ്വപിതുഃ സകാശാത് പ്രാപ്തോഹമ്|
19 Σχίσμα λοιπόν έγεινε πάλιν μεταξύ των Ιουδαίων διά τους λόγους τούτους.
അസ്മാദുപദേശാത് പുനശ്ച യിഹൂദീയാനാം മധ്യേ ഭിന്നവാക്യതാ ജാതാ|
20 Και έλεγον πολλοί εξ αυτών· Δαιμόνιον έχει και είναι μαινόμενος· τι ακούετε αυτόν;
തതോ ബഹവോ വ്യാഹരൻ ഏഷ ഭൂതഗ്രസ്ത ഉന്മത്തശ്ച, കുത ഏതസ്യ കഥാം ശൃണുഥ?
21 Άλλοι έλεγον· Ούτοι οι λόγοι δεν είναι δαιμονιζομένου· μήπως δύναται δαιμόνιον να ανοίγη οφθαλμούς τυφλών;
കേചിദ് അവദൻ ഏതസ്യ കഥാ ഭൂതഗ്രസ്തസ്യ കഥാവന്ന ഭവന്തി, ഭൂതഃ കിമ് അന്ധായ ചക്ഷുഷീ ദാതും ശക്നോതി?
22 Έγειναν δε τα εγκαίνια εν Ιεροσολύμοις, και ήτο χειμών·
ശീതകാലേ യിരൂശാലമി മന്ദിരോത്സർഗപർവ്വണ്യുപസ്ഥിതേ
23 και ο Ιησούς περιεπάτει εν τω ιερώ εν τη στοά του Σολομώντος.
യീശുഃ സുലേമാനോ നിഃസാരേണ ഗമനാഗമനേ കരോതി,
24 Περιεκύκλωσαν λοιπόν αυτόν οι Ιουδαίοι και έλεγον προς αυτόν· Έως πότε κρατείς εν αμφιβολία την ψυχήν ημών; εάν συ ήσαι ο Χριστός, ειπέ προς ημάς παρρησία.
ഏതസ്മിൻ സമയേ യിഹൂദീയാസ്തം വേഷ്ടയിത്വാ വ്യാഹരൻ കതി കാലാൻ അസ്മാകം വിചികിത്സാം സ്ഥാപയിഷ്യാമി? യദ്യഭിഷിക്തോ ഭവതി തർഹി തത് സ്പഷ്ടം വദ|
25 Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς· Σας είπον, και δεν πιστεύετε. Τα έργα, τα οποία εγώ κάμνω εν τω ονόματι του Πατρός μου, ταύτα μαρτυρούσι περί εμού·
തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് അഹമ് അചകഥം കിന്തു യൂയം ന പ്രതീഥ, നിജപിതു ർനാമ്നാ യാം യാം ക്രിയാം കരോമി സാ ക്രിയൈവ മമ സാക്ഷിസ്വരൂപാ|
26 αλλά σεις δεν πιστεύετε· διότι δεν είσθε εκ των προβάτων των εμών, καθώς σας είπον.
കിന്ത്വഹം പൂർവ്വമകഥയം യൂയം മമ മേഷാ ന ഭവഥ, കാരണാദസ്മാൻ ന വിശ്വസിഥ|
27 Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι.
മമ മേഷാ മമ ശബ്ദം ശൃണ്വന്തി താനഹം ജാനാമി തേ ച മമ പശ്ചാദ് ഗച്ഛന്തി|
29 Ο Πατήρ μου, όστις μοι έδωκεν αυτά, είναι μεγαλήτερος πάντων, και ουδείς δύναται να αρπάση εκ της χειρός του Πατρός μου.
യോ മമ പിതാ താൻ മഹ്യം ദത്തവാൻ സ സർവ്വസ്മാത് മഹാൻ, കോപി മമ പിതുഃ കരാത് താൻ ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി|
30 Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα.
അഹം പിതാ ച ദ്വയോരേകത്വമ്|
31 Επίασαν λοιπόν πάλιν οι Ιουδαίοι λίθους, διά να λιθοβολήσωσιν αυτόν.
തതോ യിഹൂദീയാഃ പുനരപി തം ഹന്തും പാഷാണാൻ ഉദതോലയൻ|
32 Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς· Πολλά καλά έργα έδειξα εις εσάς εκ του Πατρός μου· διά ποίον έργον εξ αυτών με λιθοβολείτε;
യീശുഃ കഥിതവാൻ പിതുഃ സകാശാദ് ബഹൂന്യുത്തമകർമ്മാണി യുഷ്മാകം പ്രാകാശയം തേഷാം കസ്യ കർമ്മണഃ കാരണാൻ മാം പാഷാണൈരാഹന്തുമ് ഉദ്യതാഃ സ്ഥ?
33 Απεκρίθησαν προς αυτόν οι Ιουδαίοι, λέγοντες· Περί καλού έργου δεν σε λιθοβολούμεν, αλλά περί βλασφημίας, και διότι συ άνθρωπος ων κάμνεις σεαυτόν Θεόν.
യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവദൻ പ്രശസ്തകർമ്മഹേതോ ർന കിന്തു ത്വം മാനുഷഃ സ്വമീശ്വരമ് ഉക്ത്വേശ്വരം നിന്ദസി കാരണാദസ്മാത് ത്വാം പാഷാണൈർഹന്മഃ|
34 Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς· Δεν είναι γεγραμμένον εν τω νόμω υμών, Εγώ είπα, θεοί είσθε;
തദാ യീശുഃ പ്രത്യുക്തവാൻ മയാ കഥിതം യൂയമ് ഈശ്വരാ ഏതദ്വചനം യുഷ്മാകം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി കിം?
35 Εάν εκείνους είπε θεούς, προς τους οποίους έγεινεν ο λόγος του Θεού, και δεν δύναται να αναιρεθή η γραφή,
തസ്മാദ് യേഷാമ് ഉദ്ദേശേ ഈശ്വരസ്യ കഥാ കഥിതാ തേ യദീശ്വരഗണാ ഉച്യന്തേ ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യാപ്യന്യഥാ ഭവിതും ന ശക്യം,
36 εκείνον, τον οποίον ο Πατήρ ηγίασε και απέστειλεν εις τον κόσμον, σεις λέγετε ότι βλασφημείς, διότι είπον, Υιός του Θεού είμαι;
തർഹ്യാഹമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി വാക്യസ്യ കഥനാത് യൂയം പിത്രാഭിഷിക്തം ജഗതി പ്രേരിതഞ്ച പുമാംസം കഥമ് ഈശ്വരനിന്ദകം വാദയ?
37 Εάν δεν κάμνω τα έργα του Πατρός μου, μη πιστεύετε εις εμέ·
യദ്യഹം പിതുഃ കർമ്മ ന കരോമി തർഹി മാം ന പ്രതീത;
38 αλλ' εάν κάμνω, αν και εις εμέ δεν πιστεύητε, πιστεύσατε εις τα έργα, διά να γνωρίσητε και πιστεύσητε ότι ο Πατήρ είναι εν εμοί και εγώ εν αυτώ.
കിന്തു യദി കരോമി തർഹി മയി യുഷ്മാഭിഃ പ്രത്യയേ ന കൃതേഽപി കാര്യ്യേ പ്രത്യയഃ ക്രിയതാം, തതോ മയി പിതാസ്തീതി പിതര്യ്യഹമ് അസ്മീതി ച ക്ഷാത്വാ വിശ്വസിഷ്യഥ|
39 Εζήτουν λοιπόν πάλιν να πιάσωσιν αυτόν· και εξέφυγεν εκ της χειρός αυτών.
തദാ തേ പുനരപി തം ധർത്തുമ് അചേഷ്ടന്ത കിന്തു സ തേഷാം കരേഭ്യോ നിസ്തീര്യ്യ
40 Και υπήγε πάλιν πέραν του Ιορδάνου, εις τον τόπον όπου εβάπτιζε κατ' αρχάς ο Ιωάννης, και έμεινεν εκεί.
പുന ര്യർദ്ദൻ അദ്യാസ്തടേ യത്ര പുർവ്വം യോഹൻ അമജ്ജയത് തത്രാഗത്യ ന്യവസത്|
41 Και πολλοί ήλθον προς αυτόν και έλεγον ότι ο Ιωάννης μεν ουδέν θαύμα έκαμε, πάντα όμως όσα είπεν ο Ιωάννης περί τούτου, ήσαν αληθινά.
തതോ ബഹവോ ലോകാസ്തത്സമീപമ് ആഗത്യ വ്യാഹരൻ യോഹൻ കിമപ്യാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ നാകരോത് കിന്ത്വസ്മിൻ മനുഷ്യേ യാ യഃ കഥാ അകഥയത് താഃ സർവ്വാഃ സത്യാഃ;
42 Και εκεί επίστευσαν πολλοί εις αυτόν.
തത്ര ച ബഹവോ ലോകാസ്തസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|
