Ἰώβ 8
1 Και απεκρίθη Βιλδάδ ο Σαυχίτης και είπεν·
Then answered Bildad the Shuchite, and said,
2 Έως πότε θέλεις λαλεί ταύτα; και οι λόγοι του στόματός σου θέλουσιν είσθαι ως άνεμος σφοδρός;
How long wilt thou speak these things? and [let] like a mighty wind be the words of thy mouth?
3 Μήπως ο Θεός ανατρέπει την κρίσιν; ή ο Παντοδύναμος ανατρέπει το δίκαιον;
Should God pervert justice? or should the Almighty pervert righteousness?
4 Εάν οι υιοί σου ημάρτησαν εις αυτόν, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα της ανομίας αυτών.
If thy children have sinned against him, then did he send them off through the means of their transgression.
5 Εάν συ ήθελες ζητήσει τον Θεόν πρωΐ, και ήθελες δεηθή του Παντοδυνάμου·
If thou wilt earnestly seek for God, and make thy supplication to the Almighty;
6 εάν ήσο καθαρός και ευθύς, βεβαίως τώρα ήθελεν εγερθή διά σε, και ήθελεν ευτυχεί η κατοικία της δικαιοσύνης σου.
If thou become pure and upright: surely then will he watch over thee, and restore thy righteous habitation.
7 Και αν η αρχή σου ήτο μικρά, τα ύστερά σου όμως ήθελον μεγαλυνθή σφόδρα.
And thy beginning will have been small; because thy latter end will grow up greatly.
8 Επειδή ερώτησον, παρακαλώ, περί των προτέρων γενεών, και ερεύνησον ακριβώς περί των πατέρων αυτών·
For ask, I pray thee, of an earlier generation, and prepare thyself to [stand by] the research of their fathers; —
9 διότι ημείς είμεθα χθεσινοί, και δεν εξεύρομεν ουδέν, επειδή αι ημέραι ημών επί της γης είναι σκιά·
For we are but of yesterday, and know nothing, because a [mere] shadow are our days upon earth; —
10 δεν θέλουσι σε διδάξει αυτοί, και σοι ειπεί και προφέρει λόγους εκ της καρδίας αυτών;
Behold, these will truly teach thee, they will speak unto thee, and out of their very heart will they bring forth words:
11 Θάλλει ο πάπυρος άνευ πηλού; αυξάνει ο σχοίνος άνευ ύδατος;
Can the bulrush shoot upward without mire? can the meadow-grass grow up without water?
12 Ενώ είναι έτι πράσινος και αθέριστος, ξηραίνεται προ παντός χόρτου.
It is yet in its greenness, not yet cut down, when it withereth before any other grass.
13 Ούτως είναι αι οδοί πάντων των λησμονούντων τον Θεόν· και η ελπίς του υποκριτού θέλει χαθή·
So are the paths of all that forget God; and the hope of the hypocrite will perish:
14 η ελπίς αυτού θέλει κοπή, και το θάρρος αυτού θέλει είσθαι ιστός αράχνης.
[It is he] whose trust will be cut off, and but a spider's web is that in which he confideth.
15 Θέλει επιστηριχθή επί την οικίαν αυτού, πλην αυτή δεν θέλει σταθή· θέλει κρατήσει αυτήν, πλην δεν θέλει ανορθωθή.
He leaneth against his house, but it shall not stand: he layeth fast hold on it, but it shall not remain erect.
16 Είναι χλωρός έμπροσθεν του ηλίου, και ο κλάδος αυτού απλόνεται εις τον κήπον αυτού.
He is in full vigor before the sun, and over his garden his shoots go forth.
17 Αι ρίζαι αυτού περιπλέκονται εις τον σωρόν των λίθων, και εκλέγει τον πετρώδη τόπον.
His roots are twisted about a stoneheap, he selecteth [for himself] a place of stones.
18 Εάν εξαλειφθή από του τόπου αυτού, τότε θέλει αρνηθή αυτόν, λέγων, Δεν σε είδον.
But when men destroy him from his place, then will it deny him, saying, I have never seen thee.
19 Ιδού, αύτη είναι η χαρά της οδού αυτού, και εκ του χώματος άλλοι θέλουσι αναβλαστήσει.
Behold, this is the joy of his way, and out of the [same] dust others will grow up.
20 Ιδού, ο Θεός δεν θέλει απορρίψει τον άμεμπτον, ουδέ θέλει πιάσει την χείρα των κακοποιών·
Behold, God will not reject a perfect man, and will not hold fast by their hand the evil-doers:
21 εωσού γεμίση το στόμα σου από γέλωτος, και τα χείλη σου αλαλαγμού.
Till he fill thy mouth with laughing, and thy lips with joyful shouting.
22 Οι μισούντές σε θέλουσιν ενδυθή αισχύνην· και η κατοικία των ασεβών δεν θέλει υπάρχει.
They that hate thee shall be clothed with shame; and the tent of the wicked shall be no more.
