Ἰώβ 7

1 Δεν είναι εκστρατεία ο βίος του ανθρώπου επί της γης; αι ημέραι αυτού ως ημέραι μισθωτού;

Is not the life of man upon earth a state of trial? and his existence as that of a hireling by the day?

2 Καθώς ο δούλος επιποθεί την σκιάν, και καθώς ο μισθωτός αναμένει τον μισθόν αυτού,

Or as a servant that fears his master, and one who has grasped a shadow? or as a hireling waiting for his pay?

3 ούτως εγώ έλαβον διά κληρονομίαν μήνας ματαιότητος, και οδυνηραί νύκτες διωρίσθησαν εις εμέ.

So have I also endured months of vanity, and nights of pain have been appointed me.

4 Όταν πλαγιάζω, λέγω, Πότε θέλω εγερθή, και θέλει περάσει η νυξ; και είμαι πλήρης ανησυχίας έως της αυγής·

Whenever I lie down, I say, When [will it be] day? and whenever I rise up, again [I say] when [will it be] evening? and I am full of pains from evening to morning.

5 Η σαρξ μου είναι περιενδεδυμένη σκώληκας και βώλους χώματος· το δέρμα μου διασχίζεται και ρέει.

And my body is covered with loathsome worms; and I waste away, scraping off clods of dust from my eruption.

6 Αι ημέραι μου είναι ταχύτεραι της κερκίδος του υφαντού, και χάνονται άνευ ελπίδος.

And my life is lighter than a word, and has perished in vain hope.

7 Ενθυμήθητι ότι η ζωή μου είναι άνεμος· ο οφθαλμός μου δεν θέλει επιστρέψει διά να ίδη αγαθόν.

Remember then that my life is breath, and mine eye shall not yet again see good.

8 Ο οφθαλμός του βλέποντός με δεν θέλει με ιδεί πλέον· οι οφθαλμοί σου είναι επ' εμέ, και εγώ δεν υπάρχω.

The eye of him that sees me shall not see me [again]: your eyes are upon me, and I am no more.

9 Καθώς το νέφος διαλύεται και χάνεται ούτως ο καταβαίνων εις τον τάφον δεν θέλει επαναβή· (Sheol h7585)

[I am] as a cloud that is cleared away from the sky: for if a man go down to the grave, he shall not come up again: (Sheol h7585)

10 δεν θέλει επιστρέψει πλέον εις τον οίκον αυτού, και ο τόπος αυτού δεν θέλει γνωρίσει αυτόν πλέον.

and he shall surely not return to his own house, neither shall his place know him any more.

11 Διά τούτο εγώ δεν θέλω κρατήσει το στόμα μου· θέλω λαλήσει εν τη αγωνία του πνεύματός μου· θέλω θρηνολογήσει εν τη πικρία της ψυχής μου.

Then neither will I refrain my mouth: I will speak being in distress; being in anguish I will disclose the bitterness of my soul.

12 Θάλασσα είμαι ή κήτος, ώστε έθεσας επ' εμέ φυλακήν;

Am I a sea, or a serpent, that you have set a watch over me?

13 Όταν λέγω, Η κλίνη μου θέλει με παρηγορήσει, η κοίτη μου θέλει ελαφρώσει το παράπονόν μου,

I said that my bed should comfort me, and I would privately counsel with myself on my couch.

14 τότε με φοβίζεις με όνειρα και με καταπλήττεις με οράσεις·

You scare me with dreams, and do terrify me with visions.

15 και η ψυχή μου εκλέγει αγχόνην και θάνατον, παρά τα οστά μου.

You will separate life from my spirit; and yet [keep] my bones from death.

16 Αηδίασα· δεν θέλω ζήσει εις τον αιώνα· λείψον απ' εμού· διότι αι ημέραι μου είναι ματαιότης.

For I shall not live for ever, that I should patiently endure: depart from me, for my life [is] vain.

17 Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε μεγαλύνεις αυτόν, και βάλλεις τον νούν σου επ' αυτόν;

For what is man, that you have magnified him? or that you give heed to him?

18 Και επισκέπτεσαι αυτόν κατά πάσαν πρωΐαν και δοκιμάζεις αυτόν κατά πάσαν στιγμήν;

Will you visit him till the morning, and judge him till [the time of] rest?

19 Έως πότε δεν θέλεις συρθή απ' εμού και δεν θέλεις με αφήσει, έως να καταπίω τον σίελόν μου;

How long do you not let me alone, nor let me go, until I shall swallow down my spittle?

20 Ημάρτησα· τι δύναμαι να κάμω εις σε, διατηρητά του ανθρώπου; διά τι με έθεσας σημάδιόν σου, και είμαι βάρος εις εμαυτόν;

If I have sinned, what shall I be able to do, O you that understand the mind of men? why have you made me as your accuser, and [why] am I a burden to you?

21 Και διά τι δεν συγχωρείς την παράβασίν μου και αφαιρείς την ανομίαν μου; διότι μετ' ολίγον θέλω κοιμάσθαι εν τω χώματι· και το πρωΐ θέλεις με ζητήσει, και δεν θέλω υπάρχει.

Why have you not forgotten my iniquity, and purged my sin? but now I shall depart to the earth; and in the morning I am no more.