Ἰώβ 35
1 Και επανέλαβεν ο Ελιού και είπε·
Moreover Elihu proceeded, and said:
2 Στοχάζεσαι ότι είναι ορθόν τούτο, το οποίον είπας, Είμαι δικαιότερος του Θεού;
Dost thou then think this to be right? Thou hast said, “I am more righteous than God.”
3 Διότι είπας, Τις ωφέλεια θέλει είσθαι εις σε; Τι κέρδος θέλω λάβει εκ τούτου μάλλον παρά εκ της αμαρτίας μου;
For thou askest, “What advantage have I? What have I gained, more than if I had sinned?”
4 Εγώ θέλω αποκριθή προς σε και προς τους φίλους σου μετά σου.
I will answer thee, And thy companions with thee.
5 Ανάβλεψον εις τους ουρανούς και ιδέ· και θεώρησον τα νέφη, πόσον υψηλότερά σου είναι.
Look up to the heavens, and see! And behold the clouds, which are high above thee!
6 Εάν αμαρτάνης, τι πράττεις κατ' αυτού; ή αν αι παραβάσεις σου πολλαπλασιασθώσι, τι κατορθόνεις κατ' αυτού;
If thou sinnest, what doest thou against Him? If thy transgressions be multiplied, what doest thou to him?
7 Εάν ήσαι δίκαιος, τι θέλεις δώσει εις αυτόν; ή τι θέλει λάβει εκ της χειρός σου;
If thou art righteous, what dost thou give him? Or what receiveth he at thy hand?
8 Η ασέβειά σου δύναται να βλάψη άνθρωπον ως σέ· και η δικαιοσύνη σου δύναται να ωφελήση υιόν ανθρώπου.
Thy wickedness injureth only a man like thyself, And thy righteousness profiteth only a son of man.
9 Εκ του πλήθους των καταθλιβόντων καταβοώσι· κραυγάζουσιν ένεκεν του βραχίονος των ισχυρών·
The oppressed cry out on account of the multitude of wrongs; They cry aloud on account of the arm of the mighty.
10 Αλλ' ουδείς λέγει, που είναι ο Θεός ο Ποιητής μου, όστις δίδει άσματα εις την νύκτα,
But none saith, “Where is God, my Maker, Who giveth songs in the night;
11 Όστις συνετίζει ημάς υπέρ τα κτήνη της γης, και σοφίζει ημάς υπέρ τα πετεινά του ουρανού;
Who teacheth us more than the beasts of the earth, And maketh us wiser than the birds of heaven?”
12 Εκεί βοώσι διά την υπερηφανίαν των πονηρών, δεν θέλει όμως αποκριθή.
There they cry aloud on account of the pride of the wicked; But he giveth no answer.
13 Ο Θεός βεβαίως δεν θέλει εισακούσει της ματαιολογίας, ουδέ θέλει επιβλέψει ο Παντοδύναμος εις αυτήν·
For God will not hear the vain supplication, Nor will the Almighty regard it;
14 πόσον ολιγώτερον όταν συ λέγης, ότι δεν θέλεις ιδεί αυτόν· η κρίσις όμως είναι ενώπιον αυτού· όθεν έχε το θάρρος σου επ' αυτόν.
Much less when thou sayest thou canst not see him: Justice is with him, —only wait thou for him!
15 Αλλά τώρα, επειδή δεν επεσκέφθη εν τω θυμώ αυτού και δεν παρετήρησε μετά μεγάλης αυστηρότητος,
But now, because he hath not visited in his anger, Nor taken strict note of transgression,
16 διά τούτο ο Ιώβ ανοίγει το στόμα αυτού ματαίως· επισωρεύει λόγους εν αγνωσία.
Therefore hath Job opened his mouth rashly, And multiplied words without knowledge.
