Ἰώβ 31

1 Έκαμον συνθήκην μετά των οφθαλμών μου· και πως να έχω τον στοχασμόν μου επί παρθένον;

Hice un pacto con mis ojos. ¿Cómo podría entonces fijar mi mirada en una doncella?

2 και τι το μερίδιον παρά Θεού άνωθεν; και η κληρονομία του Παντοδυνάμου εκ των υψηλών;

¿Cuál sería la recompensa de ʼEloah desde arriba o la herencia de ʼEL-Shadday desde las alturas?

3 Ουχί αφανισμός διά τον ασεβή; και ταλαιπωρία διά τους εργάτας της ανομίας;

¿No es la calamidad para el perverso, y el desastre para los que obran iniquidad?

4 δεν βλέπει αυτός τας οδούς μου και απαριθμεί πάντα τα βήματά μου;

¿No observa Él mis caminos y cuenta todos mis pasos?

5 Εάν περιεπάτησα με ψεύδος, ή ο πους μου έσπευσεν εις δόλον,

Si anduve con vanidad y mi pie se apresuró al engaño,

6 ας με ζυγίση διά της στάθμης της δικαιοσύνης και ας γνωρίση ο Θεός την ακεραιότητά μου·

sea yo pesado en balanza justa, y conozca ʼEloah a mi integridad.

7 αν το βήμά μου εξετράπη από της οδού και η καρδία μου επηκολούθησε τους οφθαλμούς μου, και αν κηλίς προσεκολλήθη εις τας χείρας μου·

Si mi paso se apartó del camino, mi corazón se fue tras mis ojos o si alguna mancha se pegó a mis manos,

8 να σπείρω, και άλλος να φάγη· και να εκριζωθώσιν οι έκγονοί μου.

siembre yo y coma otro. Sea arrancada mi cosecha.

9 Αν η καρδία μου ηπατήθη υπό γυναικός, ή παρεμόνευσα εις την θύραν του πλησίον μου,

Si mi corazón fue seducido por una mujer y aceché a la puerta de mi prójimo,

10 η γυνή μου να αλέση δι' άλλον, και άλλοι να πέσωσιν επ' αυτήν.

muela mi esposa para otro y sobre ella se encorven otros.

11 Διότι μιαρόν ανόμημα τούτο και αμάρτημα κατάδικον·

Porque eso sería una lujuriosa perversidad y una iniquidad castigada por los jueces,

12 διότι είναι πυρ κατατρώγον μέχρις αφανισμού, και ήθελεν εκριζώσει πάντα τα γεννήματά μου.

un fuego que consume hasta el Abadón, que arrancaría toda mi hacienda.

13 Αν κατεφρόνησα την κρίσιν του δούλου μου ή της δούλης μου, ότε διεφέροντο προς εμέ,

Si menosprecié el derecho de mi esclavo o de mi esclava, cuando ellos tenían una queja contra mí,

14 τι θέλω κάμει τότε, όταν εγερθή ο Θεός; και όταν επισκεφθή, τι θέλω αποκριθή προς αυτόν;

¿qué haré cuando ʼEL me levante? ¿Qué le responderé cuando me llame a cuentas?

15 Ο ποιήσας εμέ εν τη κοιλία, δεν εποίησε και εκείνον; και δεν εμόρφωσεν ημάς ο αυτός εν τη μήτρα;

El que me formó en el vientre, ¿no lo formó también a él? ¿No nos formó el mismo en la matriz?

16 Αν ηρνήθην την επιθυμίαν των πτωχών, ή εμάρανα τους οφθαλμούς της χήρας,

Si estorbé el anhelo de los pobres o hice desfallecer los ojos de la viuda,

17 ή έφαγον μόνος τον άρτον μου, και ο ορφανός δεν έφαγεν εξ αυτού·

o comí mi bocado a solas y el huérfano no comió de él,

18 διότι ο μεν εκ νεότητος μου ετρέφετο μετ' εμού, ως μετά πατρός, την δε εκ κοιλίας της μητρός μου ωδήγησα·

aunque desde mi juventud creció conmigo como con un padre y lo guié desde el seno materno,

19 αν είδον τινά απολλύμενον δι' έλλειψιν ενδύματος ή πτωχόν χωρίς σκεπάσματος,

si vi a algún vagabundo sin ropas o algún menesteroso sin algo con lo cual cubrirse,

20 αν οι νεφροί αυτού δεν με ευλόγησαν και δεν εθερμάνθη με το μαλλίον των προβάτων μου,

y sus órganos internos no me bendijeron al calentarse con el vellón de mis ovejas,

21 αν εσήκωσα την χείρα μου κατά του ορφανού, βλέπων ότι υπερίσχυον εν τη πύλη,

si alcé mi mano contra el huérfano cuando me vi apoyado en la puerta,

22 να πέση ο βραχίων μου εκ του ώμου, και η χειρ μου να συντριφθή εκ του αγκώνος.

despréndase mi brazo del hombro y descoyúntese mi brazo de su hueso.

23 Διότι ο παρά του Θεού όλεθρος ήτο εις εμέ φρίκη και διά την μεγαλειότητα αυτού δεν ήθελον δυνηθή να ανθέξω.

Porque temo el castigo de ʼEL, pues ante su majestad nada puedo hacer.

24 Αν έθεσα εις το χρυσίον την ελπίδα μου, ή είπα προς το καθαρόν χρυσίον, Συ είσαι το θάρρος μου,

Si fijé mi confianza en el oro y al metal precioso dije: Tú eres mi esperanza,

25 αν ευφράνθην διότι ο πλούτος μου ήτο μέγας και διότι η χειρ μου εύρηκεν αφθονίαν,

si me complací por mis grandes riquezas y porque mi mano ganó mucho,

26 αν εθεώρουν τον ήλιον αναλάμποντα ή την σελήνην περιπατούσαν εν τη λαμπρότητι αυτής,

si miré al sol resplandeciente o a la luna que se desplazaba en su esplendor,

27 και η καρδία μου εθέλχθη κρυφίως, ή με το στόμα μου εφίλησα την χείρα μου,

si mi corazón fue seducido en secreto y mi boca les envió un beso con la mano,

28 και τούτο ήθελεν είσθαι ανόμημα κατάδικον· διότι ήθελον αρνηθή τον Θεόν τον Ύψιστον.

también sería iniquidad digna de castigo, por negar al ʼEL que está en lo alto.

29 Αν εχάρην εις τον αφανισμόν του μισούντός με, ή επεχάρην ότε εύρηκεν αυτόν κακόν·

¿Me alegré de la ruina del que me aborrecía o salté de júbilo porque el mal cayó sobre él?

30 διότι ουδέ αφήκα το στόμα μου να αμαρτήση, ευχόμενος κατάραν εις την ψυχήν αυτού·

¡No! Nunca dejé que mi boca pecara, ni al maldecir al enemigo, ni al hacer una imprecación para que muriera.

31 αν οι άνθρωποι της σκηνής μου δεν είπον, τις θέλει δείξει άνθρωπον μη χορτασθέντα από των κρεάτων αυτού;

Decían los esclavos de mi casa: ¿Quién no se sació con su carne?

32 Ο ξένος δεν διενυκτέρευεν έξω· ήνοιγον την θύραν μου εις τον οδοιπόρον·

El forastero no pasaba la noche en la calle. Yo abría mis puertas al viajero.

33 αν εσκέπασα την παράβασίν μου ως ο Αδάμ, κρύπτων την ανομίαν μου εν τω κόλπω μου·

Si encubrí mis transgresiones como Adán y oculté la iniquidad en mi seno

34 διότι μήπως εφοβούμην μέγα πλήθος, ή με ετρόμαζεν η καταφρόνησις των οικογενειών, ώστε να σιωπήσω και να μη εκβώ εκ της θύρας;

por temor a la muchedumbre, o porque el desprecio de la gente me intimidó y no salí a la puerta.

35 Ω να ήτο τις να με ήκουεν. Ιδού, η επιθυμία μου είναι να απεκρίνετο ο Παντοδύναμος εις εμέ, και ο αντίδικός μου να έγραφε βιβλίον.

¡Ojalá me escuchara! ¡Ciertamente aquí está mi firma! ¡Que ʼEL-Shadday me responda!

36 Βεβαίως ήθελον βαστάσει αυτό επί του ώμου μου, ήθελον περιδέσει αυτό στέφανον επ' εμέ·

Ciertamente lo llevaría sobre mi hombro y me lo ataría a la cabeza como una corona.

37 ήθελον φανερώσει προς αυτόν τον αριθμόν των βημάτων μου· ως άρχων ήθελον πλησιάσει εις αυτόν.

Le rendiría cuenta de todos mis pasos, y como a un príncipe me acercaría ante Él.

38 Αν ο αγρός μου καταβοά εναντίον μου και κλαίωσιν ομού οι αύλακες αυτού,

Si mi tierra clama contra mí y lloran sus surcos junto a ella,

39 αν έφαγον τον καρπόν αυτόν χωρίς μισθόν, ή έκαμον να εκβή η ψυχή των γεωργών αυτού,

si comí su fruto sin pagar o afligí a sus labradores,

40 Ας φυτρώσωσι τρίβολοι αντί σίτου και ζιζάνια αντί κριθής. Ετελείωσαν οι λόγοι του Ιώβ.

crezcan abrojos en lugar de trigo y cizaña en vez de cebada. Aquí terminan las palabras de Job.