Ἰώβ 31

1 Έκαμον συνθήκην μετά των οφθαλμών μου· και πως να έχω τον στοχασμόν μου επί παρθένον;

Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

2 και τι το μερίδιον παρά Θεού άνωθεν; και η κληρονομία του Παντοδυνάμου εκ των υψηλών;

Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

3 Ουχί αφανισμός διά τον ασεβή; και ταλαιπωρία διά τους εργάτας της ανομίας;

Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

4 δεν βλέπει αυτός τας οδούς μου και απαριθμεί πάντα τα βήματά μου;

Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

5 Εάν περιεπάτησα με ψεύδος, ή ο πους μου έσπευσεν εις δόλον,

Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

6 ας με ζυγίση διά της στάθμης της δικαιοσύνης και ας γνωρίση ο Θεός την ακεραιότητά μου·

- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

7 αν το βήμά μου εξετράπη από της οδού και η καρδία μου επηκολούθησε τους οφθαλμούς μου, και αν κηλίς προσεκολλήθη εις τας χείρας μου·

Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

8 να σπείρω, και άλλος να φάγη· και να εκριζωθώσιν οι έκγονοί μου.

so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

9 Αν η καρδία μου ηπατήθη υπό γυναικός, ή παρεμόνευσα εις την θύραν του πλησίον μου,

Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

10 η γυνή μου να αλέση δι' άλλον, και άλλοι να πέσωσιν επ' αυτήν.

so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

11 Διότι μιαρόν ανόμημα τούτο και αμάρτημα κατάδικον·

For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

12 διότι είναι πυρ κατατρώγον μέχρις αφανισμού, και ήθελεν εκριζώσει πάντα τα γεννήματά μου.

ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

13 Αν κατεφρόνησα την κρίσιν του δούλου μου ή της δούλης μου, ότε διεφέροντο προς εμέ,

Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

14 τι θέλω κάμει τότε, όταν εγερθή ο Θεός; και όταν επισκεφθή, τι θέλω αποκριθή προς αυτόν;

- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

15 Ο ποιήσας εμέ εν τη κοιλία, δεν εποίησε και εκείνον; και δεν εμόρφωσεν ημάς ο αυτός εν τη μήτρα;

Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

16 Αν ηρνήθην την επιθυμίαν των πτωχών, ή εμάρανα τους οφθαλμούς της χήρας,

Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

17 ή έφαγον μόνος τον άρτον μου, και ο ορφανός δεν έφαγεν εξ αυτού·

hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

18 διότι ο μεν εκ νεότητος μου ετρέφετο μετ' εμού, ως μετά πατρός, την δε εκ κοιλίας της μητρός μου ωδήγησα·

- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

19 αν είδον τινά απολλύμενον δι' έλλειψιν ενδύματος ή πτωχόν χωρίς σκεπάσματος,

Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

20 αν οι νεφροί αυτού δεν με ευλόγησαν και δεν εθερμάνθη με το μαλλίον των προβάτων μου,

og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

21 αν εσήκωσα την χείρα μου κατά του ορφανού, βλέπων ότι υπερίσχυον εν τη πύλη,

hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

22 να πέση ο βραχίων μου εκ του ώμου, και η χειρ μου να συντριφθή εκ του αγκώνος.

Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

23 Διότι ο παρά του Θεού όλεθρος ήτο εις εμέ φρίκη και διά την μεγαλειότητα αυτού δεν ήθελον δυνηθή να ανθέξω.

For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

24 Αν έθεσα εις το χρυσίον την ελπίδα μου, ή είπα προς το καθαρόν χρυσίον, Συ είσαι το θάρρος μου,

Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

25 αν ευφράνθην διότι ο πλούτος μου ήτο μέγας και διότι η χειρ μου εύρηκεν αφθονίαν,

Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

26 αν εθεώρουν τον ήλιον αναλάμποντα ή την σελήνην περιπατούσαν εν τη λαμπρότητι αυτής,

såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

27 και η καρδία μου εθέλχθη κρυφίως, ή με το στόμα μου εφίλησα την χείρα μου,

vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

28 και τούτο ήθελεν είσθαι ανόμημα κατάδικον· διότι ήθελον αρνηθή τον Θεόν τον Ύψιστον.

so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

29 Αν εχάρην εις τον αφανισμόν του μισούντός με, ή επεχάρην ότε εύρηκεν αυτόν κακόν·

Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

30 διότι ουδέ αφήκα το στόμα μου να αμαρτήση, ευχόμενος κατάραν εις την ψυχήν αυτού·

- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

31 αν οι άνθρωποι της σκηνής μου δεν είπον, τις θέλει δείξει άνθρωπον μη χορτασθέντα από των κρεάτων αυτού;

hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

32 Ο ξένος δεν διενυκτέρευεν έξω· ήνοιγον την θύραν μου εις τον οδοιπόρον·

- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

33 αν εσκέπασα την παράβασίν μου ως ο Αδάμ, κρύπτων την ανομίαν μου εν τω κόλπω μου·

hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

34 διότι μήπως εφοβούμην μέγα πλήθος, ή με ετρόμαζεν η καταφρόνησις των οικογενειών, ώστε να σιωπήσω και να μη εκβώ εκ της θύρας;

di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

35 Ω να ήτο τις να με ήκουεν. Ιδού, η επιθυμία μου είναι να απεκρίνετο ο Παντοδύναμος εις εμέ, και ο αντίδικός μου να έγραφε βιβλίον.

Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

36 Βεβαίως ήθελον βαστάσει αυτό επί του ώμου μου, ήθελον περιδέσει αυτό στέφανον επ' εμέ·

den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

37 ήθελον φανερώσει προς αυτόν τον αριθμόν των βημάτων μου· ως άρχων ήθελον πλησιάσει εις αυτόν.

eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

38 Αν ο αγρός μου καταβοά εναντίον μου και κλαίωσιν ομού οι αύλακες αυτού,

Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

39 αν έφαγον τον καρπόν αυτόν χωρίς μισθόν, ή έκαμον να εκβή η ψυχή των γεωργών αυτού,

åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

40 Ας φυτρώσωσι τρίβολοι αντί σίτου και ζιζάνια αντί κριθής. Ετελείωσαν οι λόγοι του Ιώβ.

Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.