Ἰώβ 30
1 Αλλά τώρα οι νεώτεροί μου την ηλικίαν με περιγελώσι, των οποίων τους πατέρας δεν ήθελον καταδεχθή να βάλω μετά των κυνών του ποιμνίου μου.
Bvt now they that are yonger then I, mocke me: yea, they whose fathers I haue refused to set with the dogges of my flockes.
2 Και εις τι τωόντι ηδύνατο να με ωφελήση η δύναμις των χειρών αυτών, εις τους οποίους η ισχύς εξέλιπε;
For whereto shoulde the strength of their handes haue serued mee, seeing age perished in them?
3 Δι' ένδειαν και πείναν ήσαν απομεμονωμένοι· έφευγον εις γην άνυδρον, σκοτεινήν, ηφανισμένην και έρημον·
For pouertie and famine they were solitary, fleeing into the wildernes, which is darke, desolate and waste.
4 έκοπτον μολόχην πλησίον των θάμνων και την ρίζαν των αρκεύθων διά τροφήν αυτών.
They cut vp nettels by the bushes, and the iuniper rootes was their meate.
5 Ήσαν εκ μέσου δεδιωγμένοι· εφώναζον επ' αυτούς ως κλέπτας.
They were chased forth from among men: they shouted at them, as at a theefe.
6 Κατώκουν εν τοις κρημνοίς των χειμάρρων, ταις τρύπαις της γης και τοις βρόχοις.
Therfore they dwelt in the clefts of riuers, in the holes of the earth and rockes.
7 Μεταξύ των θάμνων ωγκώντο· υποκάτω των ακανθών συνήγοντο·
They roared among the bushes, and vnder the thistles they gathered themselues.
8 άφρονες και δύσφημοι, εκδεδιωγμένοι εκ της γης.
They were the children of fooles and the children of villaines, which were more vile then the earth.
9 Και τώρα εγώ είμαι το τραγώδιον αυτών, είμαι και η παροιμία αυτών.
And now am I their song, and I am their talke.
10 Με βδελύττονται, απομακρύνονται απ' εμού, και δεν συστέλλονται να πτύωσιν εις το πρόσωπόν μου.
They abhorre me, and flee farre from mee, and spare not to spit in my face.
11 Επειδή ο Θεός διέλυσε την υπεροχήν μου και με έθλιψεν, απέρριψαν και αυτοί τον χαλινόν έμπροσθέν μου.
Because that God hath loosed my corde and humbled mee, they haue loosed the bridle before me.
12 Εκ δεξιών ανίστανται οι νέοι· απωθούσι τους πόδας μου, και ετοιμάζουσι κατ' εμού τας ολεθρίους οδούς αυτών.
The youth rise vp at my right hand: they haue pusht my feete, and haue trode on me as on the paths of their destruction.
13 Ανατρέπουσι την οδόν μου, επαυξάνουσι την συμφοράν μου, χωρίς να έχωσι βοηθόν.
They haue destroyed my paths: they tooke pleasure at my calamitie, they had none helpe.
14 Εφορμώσιν ως σφοδρά πλημμύρα, επί της ερημώσεώς μου περικυλίονται.
They came as a great breach of waters, and vnder this calamitie they come on heapes.
15 Τρόμοι εστράφησαν επ' εμέ· καταδιώκουσι την ψυχήν μου ως άνεμος· και η σωτηρία μου παρέρχεται ως νέφος.
Feare is turned vpon mee: and they pursue my soule as the winde, and mine health passeth away as a cloude.
16 Και τώρα η ψυχή μου εξεχύθη εντός μου· ημέραι θλίψεως με κατέλαβον.
Therefore my soule is nowe powred out vpon me, and the dayes of affliction haue taken holde on me.
17 Την νύκτα τα οστά μου διεπεράσθησαν εν εμοί, και τα νεύρά μου δεν αναπαύονται.
It pearceth my bones in the night, and my sinewes take no rest.
18 Υπό της σφοδράς δυνάμεως ηλλοιώθη το ένδυμά μου· με περισφίγγει ως το περιλαίμιον του χιτώνος μου.
For the great vehemencie is my garment changed, which compasseth me about as the colar of my coate.
19 Με έρριψεν εις τον πηλόν, και ωμοιώθην με χώμα και κόνιν.
He hath cast me into the myre, and I am become like ashes and dust.
20 Κράζω προς σε, και δεν μοι αποκρίνεσαι· ίσταμαι, και με παραβλέπεις.
Whe I cry vnto thee, thou doest not heare me, neither regardest me, when I stand vp.
21 Έγεινες ανελεήμων προς εμέ· διά της κραταιάς χειρός σου με μαστιγόνεις.
Thou turnest thy selfe cruelly against me, and art enemie vnto mee with the strength of thine hand.
22 Με εσήκωσας επί τον άνεμον· με επεβίβασας και διέλυσας την ουσίαν μου.
Thou takest me vp and causest mee to ride vpon the winde, and makest my strength to faile.
23 Εξεύρω μεν ότι θέλεις με φέρει εις θάνατον και τον οίκον τον προσδιωρισμένον εις πάντα ζώντα.
Surely I knowe that thou wilt bring mee to death, and to the house appoynted for all the liuing.
24 Αλλά δεν θέλει εκτείνει χείρα εις τον τάφον, εάν κράζωσι προς αυτόν όταν αφανίζη.
Doubtles none can stretch his hand vnto the graue, though they cry in his destruction.
25 Δεν έκλαυσα εγώ διά τον όντα εν ημέραις σκληραίς, και ελυπήθη η ψυχή μου διά τον πτωχόν;
Did not I weepe with him that was in trouble? was not my soule in heauinesse for the poore?
26 Ενώ περιέμενον το καλόν, τότε ήλθε το κακόν· και ενώ ανέμενον το φως, τότε ήλθε το σκότος.
Yet when I looked for good, euill came vnto me: and when I waited for light, there came darkenesse.
27 Τα εντόσθιά μου ανέβρασαν και δεν ανεπαύθησαν· ημέραι θλίψεως με προέφθασαν.
My bowels did boyle without rest: for the dayes of affliction are come vpon me.
28 Περιεπάτησα μελαγχροινός ουχί υπό ηλίου· εσηκώθην, εβοήσα εν συνάξει.
I went mourning without sunne: I stood vp in the congregation and cryed.
29 Έγεινα αδελφός των δρακόντων και σύντροφος των στρουθοκαμήλων.
I am a brother to the dragons, and a companion to the ostriches.
30 Το δέρμα μου εμαύρισεν επ' εμέ, και τα οστά μου κατεκαύθησαν υπό της φλογώσεως.
My skinne is blacke vpon me, and my bones are burnt with heate.
31 Η δε κιθάρα μου μετεβλήθη εις πένθος και το όργανόν μου εις φωνήν κλαιόντων.
Therefore mine harpe is turned to mourning, and mine organs into the voyce of them that weepe.
