Ἰώβ 26
1 Και απεκρίθη ο Ιώβ και είπε·
Alors, répondant, Job dit:
2 Πόσον εβοήθησας τον αδύνατον· έσωσας βραχίονα ανίσχυρον.
De qui es-tu l’aide? est-ce d’un homme faible? et soutiens-tu le bras de celui qui n’est pas fort?
3 Πόσον συνεβούλευσας τον άσοφον και εντελή σύνεσιν έδειξας
À qui as-tu donné conseil? sans doute à celui qui n’a pas de sagesse, et tu as montré ta prudence très grande.
4 Προς τίνα απήγγειλας τους λόγους; και τίνος πνοή εξήλθεν από σου;
Qui as-tu voulu enseigner? n’est-ce pas celui qui a créé le souffle de la vie?
5 Οι νεκροί τρέμουσιν αυτόν υποκάτωθεν των υδάτων, και οι συγκατοικούντες μετ' αυτών.
Voilà que gémissent sous les eaux les géants et ceux qui habitent avec eux.
L’enfer est nu devant lui, et l’abîme n’a aucun voile. (Sheol h7585)
7 Εκτείνει τον βορέαν επί το κενόν· κρεμά την γην επί το μηδέν.
C’est lui qui étend l’aquilon sur le vide, et suspend la terre sur le néant.
8 Δεσμεύει τα ύδατα εις τας νεφέλας αυτού· και η νεφέλη δεν σχίζεται υποκάτω αυτών.
C’est lui qui lie les eaux dans ses nuées, afin qu’elles ne tombent pas toutes ensemble en bas.
9 Σκεπάζει το πρόσωπον του θρόνου αυτού· εκτείνει το νέφος αυτού επ' αυτόν.
C’est lui qui tient cachée la face de son trône, et qui étend sur lui son nuage.
10 Περιεκύκλωσε τα ύδατα με όρια, έως της συντελείας του φωτός και του σκότους.
Il a posé des limites autour des eaux pour les retenir jusqu’à ce que finissent la lumière et les ténèbres.
11 Οι στύλοι του ουρανού τρέμουσι και εξίστανται από της επιτιμήσεως αυτού.
Les colonnes des cieux frémissent, et elles tremblent à son clin d’œil.
12 Ταράττει την θάλασσαν διά της δυνάμεως αυτού, και διά της συνέσεως αυτού καταδαμάζει την υπερηφανίαν αυτής.
Par sa puissance, soudain les mers se sont rassemblées, et sa prudence a frappé le superbe.
13 Διά του πνεύματος αυτού εκόσμησε τους ουρανούς· η χειρ αυτού εσχημάτισε τον συστρεφόμενον όφιν.
Son esprit a orné les cieux, et, sa main agissant, un serpent tortueux a été produit.
14 Ιδού, ταύτα είναι μέρη των οδών αυτού· αλλά πόσον ελάχιστον πράγμα ακούομεν περί αυτού; την δε βροντήν της δυνάμεως αυτού τις δύναται να εννοήση;
Voilà ce qui a été dit d’une partie de ses voies; et si c’est avec peine que nous avons entendu un petit mot de sa parole, qui pourra contempler l’éclat des tonnerres de sa grandeur?
