Ἰώβ 20

1 Και απεκρίθη Σωφάρ ο Νααμαθίτης και είπε·

Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

2 Διά τούτο οι στοχασμοί μου με κινούσιν εις το να αποκριθώ, και διά τούτο σπεύδω.

Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.

3 Ήκουσα την εις εμέ ονειδιστικήν επίπληξιν, και το πνεύμα της συνέσεως μου με κάμνει να αποκριθώ.

Doctrinam, qua me arguis, audiam, et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.

4 Δεν γνωρίζεις τούτο παλαιόθεν αφ' ότου ο άνθρωπος ετέθη επί της γης,

Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,

5 ότι ο θρίαμβος των ασεβών είναι ολιγοχρόνιος, και η χαρά του υποκριτού στιγμαία.

Quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritæ ad instar puncti.

6 Και αν το μεγαλείον αυτού αναβή εις τους ουρανούς και η κεφαλή αυτού φθάση έως των νεφελών,

Si ascenderit usque ad cælum superbia eius, et caput eius nubes tetigerit:

7 θέλει αφανισθή διαπαντός ως κόπρος αυτού· όσοι έβλεπον αυτόν θέλουσι λέγει, Που εκείνος;

Quasi sterquilinium in fine perdetur: et qui eum viderant, dicent: Ubi est?

8 θέλει πετάξει ως όνειρον και δεν θέλει ευρεθή· και, ως όρασις της νυκτός θέλει εξαφανισθή.

Velut somnium avolans non invenietur, transiet sicut visio nocturna.

9 Και ο οφθαλμός όστις έβλεπεν αυτόν δεν θέλει ιδεί αυτόν πλέον· και ο τόπος αυτού δεν θέλει πλέον γνωρίσει αυτόν.

Oculus, qui eum viderat, non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.

10 Οι υιοί αυτού θέλουσι ζητήσει την εύνοιαν των πτωχών, και αι χείρες αυτού θέλουσιν επιστρέψει τα αγαθά αυτών.

Filii eius atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.

11 Τα οστά αυτού γέμουσιν από των αμαρτημάτων της νεότητος αυτού, και θέλουσι κοιμηθή μετ' αυτού εν χώματι.

Ossa eius implebuntur vitiis adolescentiæ eius, et cum eo in pulvere dormient.

12 Αν και η κακία ήναι γλυκεία εν τω στόματι αυτού, κρύπτη αυτήν υπό την γλώσσαν αυτού·

Cum enim dulce fuerit in ore eius malum, abscondet illud sub lingua sua.

13 αν και περιθάλπη αυτήν και δεν αφίνη αυτήν, αλλά κρατή αυτήν εν τω μέσω του ουρανίσκου αυτού·

Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.

14 όμως η τροφή αυτού θέλει αλλοιωθή εις τα εντόσθια αυτού· χολή ασπίδων θέλει γείνει εν αυτώ.

Panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.

15 Τα πλούτη όσα κατέπιε, θέλει εξεμέσει· ο Θεός θέλει εκσπάσει αυτά από της κοιλίας αυτού.

Divitias, quas devoravit, evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.

16 Φαρμάκιον ασπίδων θέλει θηλάσει· γλώσσα εχίδνης θέλει θανατώσει αυτόν.

Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperæ.

17 Δεν θέλει ιδεί τους ποταμούς, τους ρύακας τους ρέοντας μέλι και βούτυρον.

(Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis, et butyri.)

18 Εκείνο, διά το οποίον εκοπίασε, θέλει αποδώσει και δεν θέλει καταπίει αυτό· κατά την απόκτησιν θέλει γείνει η απόδοσις αυτού, και δεν θέλει χαρή.

Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur: iuxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.

19 Διότι κατέθλιψεν, εγκατέλιπε τους πένητας· ήρπασεν οικίαν, την οποίαν δεν ωκοδόμησε.

Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non ædificavit eam.

20 Βεβαίως δεν θέλει γνωρίσει ανάπαυσιν εν τη κοιλία αυτού· δεν θέλει διασώσει ουδέν εκ των επιθυμητών αυτού.

Nec est satiatus venter eius: et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.

21 Δεν θέλει μείνει εις αυτόν ουδέν προς τροφήν· όθεν δεν θέλει ελπίσει επί τα αγαθά αυτού.

Non remansit de cibo eius, et propterea nihil permanebit de bonis eius.

22 Εν τη πλήρει αφθονία αυτού θέλει επέλθει επ' αυτόν στενοχωρία· πάσα η δύναμις της ταλαιπωρίας θέλει επιπέσει επ' αυτόν.

Cum satiatus fuerit, arctabitur, æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.

23 Ενώ καταγίνεται να εμπλήση την κοιλίαν αυτού, ο Θεός θέλει αποστείλει τον θυμόν της οργής αυτού επ' αυτόν, και θέλει επιβρέξει αυτόν κατ' αυτού ενώ τρώγει.

Utinam impleatur venter eius, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.

24 Ενώ φεύγει το όπλον το σιδηρούν, το χάλκινον τόξον θέλει διαπεράσει αυτόν.

Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum æreum.

25 Το βέλος σύρεται και διαπερά το σώμα, και η αστράπτουσα ακμή εξέρχεται εκ της χολής αυτού. Τρόμοι είναι επ' αυτόν,

Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent, et venient super eum horribiles.

26 παν σκότος κρύπτεται εν τοις ταμείοις αυτού· πυρ άσβεστον θέλει κατατρώγει αυτόν· όσοι εναπελείφθησαν εν τη σκηνή αυτού θέλουσι δυστυχεί.

Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis eius: devorabit eum ignis, qui non succenditur, affligetur relictus in tabernaculo suo.

27 Ο ουρανός θέλει ανακαλύψει την ανομίαν αυτού· και η γη θέλει σηκωθή κατ' αυτού.

Revelabunt cæli iniquitatem eius, et terra consurget adversus eum.

28 Η περιουσία του οίκου αυτού θέλει αφανισθή· θέλει διαρρεύσει εν τη ημέρα της κατ' αυτού οργής.

Apertum erit germen domus illius, detrahetur in die furoris Dei.

29 Αύτη είναι η παρά του Θεού μερίς του ασεβούς ανθρώπου, και η κληρονομία η διωρισμένη εις αυτόν παρά του Θεού.

Hæc est pars hominis impii a Deo, et hereditas verborum eius a Domino.