Ἰώβ 13
1 Ιδού, ταύτα πάντα είδεν ο οφθαλμός μου· το ωτίον μου ήκουσε και ενόησε ταύτα.
Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;
2 Καθώς γνωρίζετε σεις, γνωρίζω και εγώ· δεν είμαι κατώτερος υμών.
alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.
3 Αλλ' όμως θέλω λαλήσει προς τον Παντοδύναμον, και επιθυμώ να διαλεχθώ μετά του Θεού.
Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;
4 Σεις δε είσθε εφευρεταί ψεύδους· είσθε πάντες ιατροί ανωφελείς.
Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.
5 Είθε να εσιωπάτε παντάπασι και τούτο ήθελεν είσθαι εις εσάς σοφία.
Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.
6 Ακούσατε τώρα τους λόγους μου, και προσέξατε εις τας δικαιολογίας των χειλέων μου.
Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!
7 Θέλετε λαλεί άδικα υπέρ του Θεού; και θέλετε προφέρει δόλια υπέρ αυτού;
Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?
8 Θέλετε κάμει προσωποληψίαν υπέρ αυτού; θέλετε δικολογήσει υπέρ του Θεού;
Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?
9 Είναι καλόν να σας εξιχνιάση; ή καθώς άνθρωπος περιγελά άνθρωπον, θέλετε περιγελά αυτόν;
Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?
10 Εξάπαντος θέλει σας εξελέγξει, εάν κρυφίως προσωποληπτήτε.
Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.
11 Το μεγαλείον αυτού δεν θέλει σας τρομάξει, και ο φόβος αυτού πέσει εφ' υμάς;
Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.
12 τα απομνημονεύματά σας ισοδυναμούσι με κονιορτόν, τα προπύργιά σας με προπύργια χώματος.
Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.
13 Σιωπήσατε, αφήσατέ με, διά να λαλήσω εγώ, και ας έλθη επ' εμέ ό, τι δήποτε.
Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!
14 διά τι πιάνω τας σάρκας μου με τους οδόντας μου και βάλλω την ζωήν μου εις την χείρα μου;
Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?
15 Και αν με θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν· πλην θέλω υπερασπισθή τας οδούς μου ενώπιον αυτού.
Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.
16 Αυτός μάλιστα θέλει είσθαι η σωτηρία μου· διότι δεν θέλει ελθεί ενώπιον αυτού υποκριτής.
Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.
17 Ακροάσθητε προσεκτικώς τον λόγον μου, και την παράστασίν μου με τα ώτα σας.
So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!
18 Ιδού τώρα, διέταξα την κρίσιν μου· εξεύρω ότι εγώ θέλω δικαιωθή.
Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.
19 Τις είναι εκείνος όστις θέλει αντιδιαλεχθή μετ' εμού, διά να σιωπήσω τώρα και να εκπνεύσω;
Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.
20 Μόνον δύο μη κάμης εις εμέ· τότε δεν θέλω κρυφθή από του προσώπου σου·
Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:
21 την χείρα σου απομάκρυνον απ' εμού· και ο φόβος σου ας μη με τρομάξη.
Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!
22 Έπειτα κάλεσον, και εγώ θέλω αποκριθή· ή ας λαλήσω, και αποκρίθητί μοι.
Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.
23 Πόσαι είναι αι ανομίαι μου και αι αμαρτίαι μου; φανέρωσόν μοι το έγκλημά μου και την αμαρτίαν μου.
Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!
24 Διά τι κρύπτεις το πρόσωπόν σου και με θεωρείς ως εχθρόν σου;
Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?
25 Θέλεις κατατρίψει φύλλον φερόμενον υπό του ανέμου; και θέλεις κατατρέξει άχυρον ξηρόν;
Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -
26 Διότι γράφεις πικρίας εναντίον μου, και αποδίδεις εις εμέ τας ανομίας της νεότητός μου·
Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder
27 και βάλλεις τους πόδας μου εις δεσμά, και παραφυλάττεις πάσας τας οδούς μου· σημειόνεις τα ίχνη των ποδών εμού·
og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.
28 όστις φθείρεται ως πράγμα σεσηπός, ως ένδυμα σκωληκόβρωτον.
Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.
