Ἰώβ 10
1 Η ψυχή μου εβαρύνθη την ζωήν μου· θέλω παραδοθή εις το παράπονόν μου· θέλω λαλήσει εν τη πικρία της ψυχής μου.
我實在厭惡我的生活，我要任意苦訴我的怨情，傾吐我心中的酸苦。
2 Θέλω ειπεί προς τον Θεόν, μη με καταδικάσης· δείξόν μοι διά τι με δικάζεις.
我要對天主說：不要定我的罪! 請告訴我：你為何與我作對﹖
3 Είναι καλόν εις σε να καταθλίβης, να καταφρονής το έργον των χειρών σου και να ευοδόνης την βουλήν των ασεβών;
你對親手所造的，加以虐待和厭棄，卻顯揚惡人的計劃，為你豈有好處﹖
4 Σαρκός οφθαλμούς έχεις; ή βλέπεις καθώς βλέπει άνθρωπος;
你豈有肉眼，或者也像人一樣觀看嗎﹖
5 Ανθρώπινος είναι ο βίος σου; ή τα έτη σου ως ημέραι ανθρώπου,
你的日月豈像人的日月﹖你的年歲豈像人的年歲﹖
6 ώστε αναζητείς την ανομίαν μου και ανερευνάς την αμαρτίαν μου;
你竟考查我的邪惡，追究我的罪過。
7 Ενώ εξεύρεις ότι δεν ησέβησα· και δεν υπάρχει ο ελευθερών εκ των χειρών σου.
其實你知道我並沒有罪過，也知道無人能拯救我脫離你的掌握。
8 Αι χείρές σου με εμόρφωσαν και με έπλασαν όλον κύκλω· και με καταστρέφεις.
你親手形成了我，創造了我；此後你又轉念想消滅我。
9 Ενθυμήθητι, δέομαι, ότι ως πηλόν με έκαμες· και εις χώμα θέλεις με επιστρέψει.
求你記憶：你造我時就像摶泥，難道還使我歸於泥土﹖
10 Δεν με ήμελξας ως γάλα και με έπηξας ως τυρόν;
你不是將我像奶倒出，使我凝結像一塊奶餅﹖
11 Δέρμα και σάρκα με ενέδυσας και με οστά και νεύρα με περιέφραξας.
用皮和肉作我的衣服，用骨和筋把我全身聯絡起來﹖
12 Ζωήν και έλεος εχάρισας εις εμέ, και η επίσκεψίς σου εφύλαξε το πνεύμά μου·
是你將我生命的恩惠賜給了我，細心照顧維持了我的氣息。
13 ταύτα όμως έκρυπτες εν τη καρδία σου· εξεύρω ότι τούτο ήτο μετά σου.
這些事早已藏在你心中，我知道你久有此意：
14 Εάν αμαρτήσω, με παραφυλάττεις, και από της ανομίας μου δεν θέλεις με αθωώσει.
你監視我，看我是否犯罪；如果我有罪；你決不放過。
15 Εάν ασεβήσω, ουαί εις εμέ· και εάν ήμαι δίκαιος, δεν δύναμαι να σηκώσω την κεφαλήν μου· είμαι πλήρης ατιμίας· ιδέ λοιπόν την θλίψιν μου,
我若有罪，我就有禍了! 我若有義，也不敢抬頭，因為我已備嘗凌辱，吃盡苦頭。
16 διότι αυξάνει. Με κυνηγείς ως άγριος λέων· και επιστρέφων δεικνύεσαι θαυμαστός κατ' εμού.
我若抬頭，你就像獅子追捕我，向我表現你的奇能，
17 Ανανεόνεις τους μάρτυράς σου εναντίον μου, και πληθύνεις την οργήν σου κατ' εμού· αλλαγαί στρατεύματος γίνονται επ' εμέ.
重新襲擊我，加倍對我洩怒。
18 Διά τι λοιπόν με εξήγαγες εκ της μήτρας; είθε να εξέπνεον, και οφθαλμός να μη με έβλεπεν.
你為何叫我出離母胎﹖不如我那時斷氣，無人見我，
19 Ήθελον είσθαι ως μη υπάρξας· ήθελον φερθή εκ της μήτρας εις τον τάφον.
就好像從未有過我一樣，一出母胎即被送入墳墓。
20 Αι ημέραι μου δεν είναι ολίγαι; παύσον λοιπόν, και άφες με, διά να αναλάβω ολίγον,
我生存的日月不是很少嗎﹖你且放開我罷!
21 πριν υπάγω όθεν δεν θέλω επιστρέψει, εις γην σκότους και σκιάς θανάτου·
趁我去而不返，未到冥暗死影之地，
22 γην γνοφεράν, ως το σκότος της σκιάς του θανάτου, όπου τάξις δεν είναι, και το φως είναι ως το σκότος.
即光明也是黑暗之地以前，讓我自在一下罷!
