Ἠσαΐας 2

1 Ο λόγος, ο γενόμενος δι' οράματος εις τον Ησαΐαν τον υιόν του Αμώς, περί του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ.

The word that Isaiah the son of Amoz saw concerning Judah and Jerusalem.

2 Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό,

And it shall come to pass in the latter days, that the mountain of Jehovah's house shall be established on the top of the mountains, and shall be exalted above the hills, and all nations shall flow to it.

3 και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ.

And many peoples shall go and say, Come ye, and let us go up to the mountain of Jehovah, to the house of the God of Jacob, and he will teach us of his ways, and we will walk in his paths. For out of Zion shall go forth the law, and the word of Jehovah from Jerusalem.

4 Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.

And he will judge between the nations, and will decide concerning many peoples, and they shall beat their swords into plowshares, and their spears into pruning-hooks. Nation shall not lift up sword against nation, neither shall they learn war any more.

5 Οίκος Ιακώβ, έλθετε και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Κυρίου.

O house of Jacob, come ye, and let us walk in the light of Jehovah.

6 Βεβαίως συ εγκατέλιπες τον λαόν σου, τον οίκον Ιακώβ, διότι ενεπλήσθησαν της ανατολής και έγειναν μάντεις ως οι Φιλισταίοι, και συνηνώθησαν μετά των τέκνων των αλλοφύλων.

For thou have forsaken thy people the house of Jacob, because they are filled with things from the east, and are soothsayers like the Philistines. And they strike hands with the children of foreigners.

7 Και η γη αυτών ενεπλήσθη αργυρίου και χρυσίου, και δεν είναι τέλος των θησαυρών αυτών ενεπλήσθη η γη αυτών και ίππων, και δεν είναι τέλος των αμαξών αυτών.

And their land is full of silver and gold, neither is there any end of their treasures. Their land is also full of horses, neither is there any end of their chariots.

8 Και η γη αυτών ενεπλήσθη από ειδώλων ελάτρευσαν το ποίημα των χειρών αυτών, εκείνο το οποίον οι δάκτυλοι αυτών έκαμον

Their land is also full of idols. They worship the work of their own hands, that which their own fingers have made,

9 και ο κοινός άνθρωπος υπέκυψε και ο μεγάλος εταπεινώθη και δεν θέλεις συγχωρήσει αυτούς.

and so the common man bows down, and the great man degrades himself. Therefore do not forgive them.

10 Είσελθε εις τον βράχον και κρύφθητι εις το χώμα, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού.

Enter into the rock, and hide thee in the dust, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty.

11 Οι υπερήφανοι οφθαλμοί του ανθρώπου θέλουσι ταπεινωθή, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει υποκύψει· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα.

The lofty looks of man shall be brought low, and the haughtiness of men shall be bowed down, and Jehovah alone shall be exalted in that day.

12 Διότι ημέρα Κυρίου των δυνάμεων θέλει επέλθει επί πάντα αλαζόνα και υπερήφανον και επί πάντα υψωμένον και θέλει ταπεινωθή

For there shall be a day of Jehovah of hosts upon all that is proud and haughty, and upon all that is lifted up, and it shall be brought low,

13 και επί πάσας τας κέδρους του Λιβάνου τας υψηλάς και επηρμένας και επί πάσας τας δρυς της Βασάν,

and upon all the cedars of Lebanon that are high and lifted up, and upon all the oaks of Bashan,

14 και επί πάντα τα υψηλά όρη και επί πάντα τα υψωμένα βουνά,

and upon all the high mountains, and upon all the hills that are lifted up,

15 και επί πάντα πύργον υψηλόν και επί παν τείχος περιπεφραγμένον,

and upon every lofty tower, and upon every fortified wall,

16 και επί πάντα τα πλοία της Θαρσείς και επί πάντα τα ηδονικά θεάματα.

and upon all the ships of Tarshish, and upon all pleasant imagery.

17 Και το ύψος του ανθρώπου θέλει υποκύψει, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει ταπεινωθή· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα.

And the loftiness of man shall be bowed down, and the haughtiness of men shall be brought low, and Jehovah alone shall be exalted in that day.

18 Και τα είδωλα θέλουσιν ολοκλήρως καταστραφή.

And the idols shall utterly pass away.

19 Και αυτοί θέλουσιν εισέλθει εις τα σπήλαια των βράχων και εις τας τρύπας της γης, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην.

And men shall go into the caves of the rocks, and into the holes of the earth, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty, when he arises to shake the earth mightily.

20 Εν εκείνη τη ημέρα θέλει ρίψει ο άνθρωπος εις τους ασπάλακας και εις τας νυκτερίδας τα αργυρά αυτού είδωλα και τα χρυσά αυτού είδωλα, τα οποία έκαμεν εις εαυτόν διά να προσκυνή·

In that day men shall cast away their idols of silver, and their idols of gold, which have been made for them to worship, to the moles and to the bats,

21 διά να εισέλθωσιν εις τας σχισμάς των βράχων και εις τα σπήλαια των πετρών, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην.

to go into the caverns of the rocks, and into the clefts of the ragged rocks, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty, when he arises to shake the earth mightily.

22 Παραιτήθητε από ανθρώπου, του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού διότι εις τι είναι άξιος λόγου;

Cease ye from man, whose breath is in his nostrils, for how is he to be accounted of?