Προς Εβραιους 9
1 Είχε μεν λοιπόν και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας και το άγιον το κοσμικόν.
It is true that even the first covenant had its regulations for divine worship, and its sanctuary – though only a material one.
2 Διότι κατεσκευάσθη σκηνή η πρώτη, εις την οποίαν ήτο και η λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεσις των άρτων, ήτις λέγεται Άγια.
For a tent was constructed, with an outer part which contained the stand for the lamps, and the table, and the consecrated bread. This is called the sanctuary.
3 Μετά δε το δεύτερον καταπέτασμα ήτο σκηνή η λεγομένη Άγια αγίων,
The part of the tent behind the second curtain is called the inner sanctuary.
4 έχουσα χρυσούν θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης πανταχόθεν περικεκαλυμμένην με χρυσίον, εν ή ήτο στάμνος χρυσή, έχουσα το μάννα, και η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα και αι πλάκες της διαθήκης,
In it is the gold incense-altar, and the ark containing the covenant, completely covered with gold. In the ark is a gold casket containing the manna, Aaron’s rod that budded, and the tablets on which the covenant was written;
5 υπεράνω δε αυτής ήσαν Χερουβείμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον· περί των οποίων δεν είναι τώρα χρεία να λέγωμεν κατά μέρος.
while above it, and overshadowing the cover on which atonement was made, are the cherubim of the presence. Now is not the time to discuss these things in detail.
6 Όντων δε τούτων ούτω κατεσκευασμένων, εις μεν την πρώτην σκηνήν εισέρχονται διαπαντός οι ιερείς εκτελούντες τας λατρείας,
Such, then, was the arrangement of the tent. Into the outer part priests are constantly going, in the discharge of their sacred duties;
7 εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί χωρίς αίματος, το οποίον προσφέρει υπέρ εαυτού και των εξ αγνοίας αμαρτημάτων του λαού,
but into the inner only the high priest goes, and that but once a year, and never without taking the blood of a victim, which he offers on his own behalf, and on behalf of the errors of the people.
8 και τούτο εδηλοποίει το Πνεύμα το Άγιον, ότι δεν ήτο πεφανερωμένη η εις τα άγια οδός, επειδή η πρώτη σκηνή ίστατο έτι·
By this the Holy Spirit is teaching that the way into the sanctuary was hidden, as long as the outer part of the tent still remained.
9 ήτις ήτο τύπος εις τον τότε παρόντα καιρόν, καθ' ον προσεφέροντο δώρα και θυσίαι, αίτινες δεν ηδύναντο να κάμωσι τέλειον κατά την συνείδησιν τον λατρεύοντα,
For that was only a type, to continue down to the present time; and, in keeping with it, both gifts and sacrifices are offered, though incapable of satisfying the conscience of the worshiper;
10 επειδή ήσαν διατεταγμένα μόνον εις βρώματα και πόματα και διαφόρους βαπτισμούς και διατάξεις σαρκικάς, μέχρι καιρού διορθώσεως.
the whole system being concerned only with food and drink and various ablutions – external ceremonials imposed until the coming of the new order.
11 Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής,
But, when Christ came, he appeared as high priest of that better system which was established; and he entered through that nobler and more perfect tent, not made by human hands – that is to say, not a part of this present creation.
12 ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. (aiōnios g166)
Nor was it with the blood of goats and calves, but with his own blood, that he entered, once and for all, into the sanctuary, and obtained our eternal deliverance. (aiōnios g166)
13 Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός,
For, if the blood of goats and bulls, and the sprinkling of the ashes of a heifer, purify those who have been defiled (as far as ceremonial purification goes),
14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν; (aiōnios g166)
how much more will the blood of the Christ, who, through his eternal Spirit, offered himself up to God, as a victim without blemish, purify our consciences from a lifeless formality, and fit us for the service of the living God! (aiōnios g166)
15 Και διά τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα διά του θανάτου, όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας. (aiōnios g166)
And that is why he is the intermediary of a new covenant; in order that, as a death has taken place to effect a deliverance from the offences committed under the first covenant, those who have received the call may obtain the eternal inheritance promised to them. (aiōnios g166)
16 Διότι όπου είναι διαθήκη, ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου, όστις έκαμε την διαθήκην·
Whenever such a covenant as a will is in question, the death of the testator must of necessity be alleged.
17 διότι η διαθήκη επί τεθνεώτων είναι βεβαία, επειδή ποτέ δεν ισχύει, ενόσω ζη ο διαθέτης.
For such a covenant takes effect only on death, it does not come into force as long as the testator is alive.
18 Όθεν ουδέ η πρώτη δεν ήτο εγκαινιασμένη χωρίς αίματος·
This explains why even the first covenant was not ratified without the shedding of blood.
19 διότι αφού πάσα εντολή του νόμου ελαλήθη υπό του Μωϋσέως προς πάντα τον λαόν, λαβών το αίμα των μόσχων και των τράγων με ύδωρ και μαλλίον κόκκινον και ύσσωπον, ερράντισε και αυτό το βιβλίον και πάντα τον λαόν,
For, when every command had been announced to all the people by Moses in accordance with the Law, he took the blood of the calves and of the goats, with water, scarlet wool, and a bunch of hyssop, and sprinkled even the book of the Law, as well as all the people,
20 λέγων· Τούτο είναι το αίμα της διαθήκης, την οποίαν διέταξεν εις εσάς ο Θεός·
saying, as he did so – ‘This is the blood that renders valid the covenant which God has commanded to be made with you.’
21 και την σκηνήν δε και πάντα τα σκεύη της υπηρεσίας με το αίμα ομοίως ερράντισε.
And in the same way he also sprinkled with the blood the tent and all the things that were used in public worship.
22 Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.
Indeed, under the Law, almost everything is purified with blood; and, unless blood is shed, no forgiveness is to be obtained.
23 Ανάγκη λοιπόν ήτο οι μεν τύποι των επουρανίων να καθαρίζωνται διά τούτων, αυτά όμως τα επουράνια με θυσίας ανωτέρας παρά ταύτας.
While, then, it was necessary for the copies of the heavenly realities to be purified by such means as these, the heavenly realities themselves required better sacrifices.
24 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών·
For it was not into a sanctuary made by human hands, which merely foreshadowed the true one, that Christ entered, but into heaven itself, so that he might now appear in the presence of God on our behalf.
25 ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ' ενιαυτόν με ξένον αίμα·
Nor yet was it to offer himself may times, as year after year the high priest entered the sanctuary with an offering of blood – but not his own blood;
26 διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. (aiōn g165)
for then Christ would have had to undergo death many times since the creation of the world. But now, once and for all, at the close of the age, he has appeared, in order to abolish sin by the sacrifice of himself. (aiōn g165)
27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις,
And, as it is ordained for people to die but once (death being followed by judgment),
28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.
so it is with the Christ. He was offered up once and for all, to bear away the sins of many; and the second time he will appear – but without any burden of sin – to those who are waiting for him, to bring salvation.
