< Προς Εβραιους 5 >

1 Διότι πας αρχιερεύς, εξ ανθρώπων λαμβανόμενος, υπέρ ανθρώπων καθίσταται εις τα προς τον Θεόν, διά να προσφέρη δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών,
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਹਾਯਾਜਕੋ ਭਵਤਿ ਸ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਨੀਤਃ ਸਨ੍ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋੱਦੇਸ਼੍ਯਵਿਸ਼਼ਯੇ(ਅ)ਰ੍ਥਤ ਉਪਹਾਰਾਣਾਂ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲੀਨਾਞ੍ਚ ਦਾਨ ਨਿਯੁਜ੍ਯਤੇ|
2 δυνάμενος να συμπαθή εις τους αγνοούντας και πλανωμένους, διότι και αυτός είναι περιενδεδυμένος ασθένειαν·
ਸ ਚਾਜ੍ਞਾਨਾਂ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾਨਾਞ੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਦੁਃਖੇਨ ਦੁਃਖੀ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ ਸ੍ਵਯਮਪਿ ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਭਵਤਿ|
3 και διά ταύτην χρεωστεί, καθώς περί του λαού, ούτω και περί εαυτού να προσφέρη θυσίαν υπέρ αμαρτιών.
ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾੱਚ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਆਤ੍ਮਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲਿਦਾਨੰ ਤੇਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
4 Και ουδείς λαμβάνει την τιμήν ταύτην εις εαυτόν, αλλ' ο καλούμενος υπό του Θεού, καθώς και ο Ααρών.
ਸ ਘੋੱਚਪਦਃ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਹਾਰੋਣ ਇਵ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣਾਹੂਯਤੇ ਤੇਨੈਵ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤੇ|
5 Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γείνη αρχιερεύς, αλλ' ο λαλήσας προς αυτόν· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα·
ਏਵਮ੍ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪਿ ਮਹਾਯਾਜਕਤ੍ਵੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਸ੍ਵੀਯਗੌਰਵੰ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ "ਮਦੀਯਤਨਯੋ(ਅ)ਸਿ ਤ੍ਵਮ੍ ਅਦ੍ਯੈਵ ਜਨਿਤੋ ਮਯੇਤਿ" ਵਾਚੰ ਯਸ੍ਤੰ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਤਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 καθώς και αλλαχού λέγει· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. (aiōn g165)
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਨ੍ਯਗੀਤੇ(ਅ)ਪੀਦਮੁਕ੍ਤੰ, ਤ੍ਵੰ ਮਲ੍ਕੀਸ਼਼ੇਦਕਃ ਸ਼੍ਰੇਣ੍ਯਾਂ ਯਾਜਕੋ(ਅ)ਸਿ ਸਦਾਤਨਃ| (aiōn g165)
7 Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού,
ਸ ਚ ਦੇਹਵਾਸਕਾਲੇ ਬਹੁਕ੍ਰਨ੍ਦਨੇਨਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਚ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਣੇ ਸਮਰ੍ਥਸ੍ਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਪੁਨਃ ਪੁਨਰ੍ਵਿਨਤਿੰ ਪ੍ਰਰ੍ਥਨਾਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਫਲਰੂਪਿਣੀਂ ਸ਼ਙ੍ਕਾਤੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਚ
8 καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε,
ਯਦ੍ਯਪਿ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਥਾਪਿ ਯੈਰਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਤ ਤੈਰਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣਮ੍ ਅਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਤ|
9 και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν, (aiōnios g166)
ਇੱਥੰ ਸਿੱਧੀਭੂਯ ਨਿਜਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਪਰਿਤ੍ਰਾਣਸ੍ਯ ਕਾਰਣਸ੍ਵਰੂਪੋ (ਅ)ਭਵਤ੍| (aiōnios g166)
10 ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ·
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਮਲ੍ਕੀਸ਼਼ੇਦਕਃ ਸ਼੍ਰੇਣੀਭੁਕ੍ਤੋ ਮਹਾਯਾਜਕ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣਾਖ੍ਯਾਤਃ|
11 Περί του οποίου πολλά έχομεν να είπωμεν και δυσερμήνευτα, διότι εγείνετε νωθροί τας ακοάς.
ਤਮਧ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਬਹੁਕਥਾਃ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਃ ਸ੍ਤਬ੍ਧਕਰ੍ਣੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੁਰ੍ਗਮ੍ਯਾਃ|
12 Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και κατηντήσατε να έχητε χρείαν γάλακτος και ουχί στερεάς τροφής.
ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਯਪਿ ਸਮਯਸ੍ਯ ਦੀਰ੍ਘਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਕਾ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਯਾ ਪ੍ਰਥਮਾ ਵਰ੍ਣਮਾਲਾ ਤਾਮਧਿ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੁਨਰਾਵਸ਼੍ਯਕਾ ਭਵਤਿ, ਤਥਾ ਕਠਿਨਦ੍ਰਵ੍ਯੇ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੁਗ੍ਧੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
13 Διότι πας ο μετέχων γάλακτος είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος·
ਯੋ ਦੁਗ੍ਧਪਾਯੀ ਸ ਸ਼ਿਸ਼ੁਰੇਵੇਤਿਕਾਰਣਾਤ੍ ਧਰ੍ੰਮਵਾਕ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|
14 των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες διά την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਦਸਦ੍ਵਿਚਾਰੇ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਚੇਤਾਂਸਿ ਵ੍ਯਵਹਾਰੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਨਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਾਂ ਸਿੱਧਲੋਕਾਨਾਂ ਕਠੋਰਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤਿ|

< Προς Εβραιους 5 >