Προς Εβραιους 4

1 Ας φοβηθώμεν λοιπόν μήποτε, ενώ μένει εις ημάς επαγγελία να εισέλθωμεν εις την κατάπαυσιν αυτού, φανή τις εξ υμών ότι υστερήθη αυτής.

Let us therefore fear least a promise being left us of entering into his rest, any of us should seem to fall short of it:

2 Διότι ημείς ευηγγελίσθημεν, καθώς και εκείνοι· αλλά δεν ωφέλησεν εκείνους ο λόγος, τον οποίον ήκουσαν, επειδή δεν ήτο εις τους ακούσαντας ηνωμένος με την πίστιν.

for we are graciously offered it, as they also were. But the word, which they heard, did not profit them, not being mixed with faith in them that heard it.

3 Διότι εισερχόμεθα εις την κατάπαυσιν ημείς οι πιστεύσαντες, καθώς είπεν· Ούτως ώμοσα εν τη οργή μου, δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου· αν και τα έργα αυτού ετελείωσαν από καταβολής κόσμου.

For we who believe shall enter into rest, as He said above, "So I sware in my wrath, they shall not enter into my rest:" though the works of creation were finished from the foundation of the world:

4 Διότι είπεν εν μέρει τινί περί της εβδόμης ούτω· Και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού·

for it is thus said concerning the seventh day, "And God rested the seventh day from all his works."

5 και εν τούτω πάλιν· Δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου.

And yet in this place, "They shall not enter into my rest."

6 Επειδή λοιπόν μένει να εισέλθωσί τινές εις αυτήν, και οι πρότερον ευαγγελισθέντες δεν εισήλθον δι' απείθειαν

Seeing therefore it remaineth that some are to enter into it, and they to whom it was at first offered did not enter because of their unbelief,

7 πάλιν διορίζει ημέραν τινά, Σήμερον, λέγων διά του Δαβίδ, μετά τοσούτον καιρόν, καθώς είρηται· Σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας.

He appoints a certain day, called To-day, saying by David so long after, (as it is recorded) "To-day if ye will hear his voice, harden not your hearts."

8 Διότι εάν ο Ιησούς σου Ναυή είχε δώσει εις αυτούς κατάπαυσιν, δεν ήθελε μετά ταύτα λαλεί περί άλλης ημέρας.

For if Joshua had given them the rest, He would not afterwards have spoken of another day.

9 Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού.

There remaineth therefore a rest for the people of God:

10 Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού.

for he that is entered into his rest, hath also himself ceased from his works, as God did from his.

11 Ας σπουδάσωμεν λοιπόν να εισέλθωμεν εις εκείνην την κατάπαυσιν, διά να μη πέση τις εις το αυτό παράδειγμα της απειθείας.

Let us labour therefore to enter into that rest, least any one fall after the same example of unbelief.

12 Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας·

For the word of God is lively and efficacious, and sharper than any two-edged sword, piercing even to the dividing of soul and spirit, and of the very joints and marrow, and judging the thoughts and intentions of the heart.

13 και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.

And there is no creature concealed from his sight: but all things are naked and open to the eyes of Him, to whom we are to give an account.

14 Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν.

Having therefore a great high-priest, that is passed into the heavens, even Jesus the Son of God, let us hold fast our profession:

15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.

for we have not an high-priest who cannot sympathize with our infirmities, but was in all respects tempted in like manner with us, yet without sin.

16 Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.

Let us therefore come with freedom to the throne of grace, that we may obtain mercy and find grace for our seasonable help.