< Προς Εβραιους 2 >

1 Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμέν ποτέ.
اَتو وَیَں یَدْ بھْرَمَسْروتَسا ناپَنِییامَہے تَدَرْتھَمَسْمابھِ رْیَدْیَدْ اَشْراوِ تَسْمِنْ مَناںسِ نِدھاتَوْیانِ۔
2 Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν,
یَتو ہیتو دُوتَیح کَتھِتَں واکْیَں یَدْیَموگھَمْ اَبھَوَدْ یَدِ چَ تَلَّنْگھَنَکارِنے تَسْیاگْراہَکایَ چَ سَرْوَّسْمَے سَمُچِتَں دَنْڈَمْ اَدِییَتَ،
3 πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων,
تَرْہْیَسْمابھِسْتادرِشَں مَہاپَرِتْرانَمْ اَوَجْنایَ کَتھَں رَکْشا پْراپْسْیَتے، یَتْ پْرَتھَمَتَح پْرَبھُنا پْروکْتَں تَتوسْمانْ یاوَتْ تَسْیَ شْروترِبھِح سْتھِرِیکرِتَں،
4 και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διανομάς του Αγίου Πνεύματος κατά την θέλησιν αυτού.
اَپَرَں لَکْشَنَیرَدْبھُتَکَرْمَّبھِ رْوِوِدھَشَکْتِپْرَکاشینَ نِجیچّھاتَح پَوِتْرَسْیاتْمَنو وِبھاگینَ چَ یَدْ اِیشْوَرینَ پْرَمانِیکرِتَمْ اَبھُوتْ۔
5 Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν, περί της οποίας λαλούμεν.
وَیَں تُ یَسْیَ بھاوِراجْیَسْیَ کَتھاں کَتھَیامَح، تَتْ تینْ دِوْیَدُوتانامْ اَدھِینِیکرِتَمِتِ نَہِ۔
6 Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;
کِنْتُ کُتْراپِ کَشْچِتْ پْرَمانَمْ اِیدرِشَں دَتَّوانْ، یَتھا، "کِں وَسْتُ مانَوو یَتْ سَ نِتْیَں سَںسْمَرْیَّتے تْوَیا۔ کِں وا مانَوَسَنْتانو یَتْ سَ آلوچْیَتے تْوَیا۔
7 Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων, με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου·
دِوْیَدَتَگَنیبھْیَح سَ کِنْچِنْ نْیُونَح کرِتَسْتْوَیا۔ تیجوگَورَوَرُوپینَ کِرِیٹینَ وِبھُوشِتَح۔ سرِشْٹَں یَتْ تے کَرابھْیاں سَ تَتْپْرَبھُتْوے نِیوجِتَح۔
8 Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού. Διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν·
چَرَنادھَشْچَ تَسْیَیوَ تْوَیا سَرْوَّں وَشِیکرِتَں۔۔ " تینَ سَرْوَّں یَسْیَ وَشِیکرِتَں تَسْیاوَشِیبھُوتَں کِمَپِ ناوَشیشِتَں کِنْتْوَدھُناپِ وَیَں سَرْوّانِ تَسْیَ وَشِیبھُوتانِ نَ پَشْیامَح۔
9 τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού.
تَتھاپِ دِوْیَدُوتَگَنیبھْیو یَح کِنْچِنْ نْیُونِیکرِتوبھَوَتْ تَں یِیشُں مرِتْیُبھوگَہیتوسْتیجوگَورَوَرُوپینَ کِرِیٹینَ وِبھُوشِتَں پَشْیامَح، یَتَ اِیشْوَرَسْیانُگْرَہاتْ سَ سَرْوّیشاں کرِتے مرِتْیُمْ اَسْوَدَتَ۔
10 Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων.
اَپَرَنْچَ یَسْمَے یینَ چَ کرِتْسْنَں وَسْتُ سرِشْٹَں وِدْیَتے بَہُسَنْتاناناں وِبھَوایانَیَنَکالے تیشاں پَرِتْراناگْرَسَرَسْیَ دُحکھَبھوگینَ سِدّھِیکَرَنَمَپِ تَسْیوپَیُکْتَمْ اَبھَوَتْ۔
11 Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες· δι' ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς,
یَتَح پاوَکَح پُویَماناشْچَ سَرْوّے ایکَسْمادیووتْپَنّا بھَوَنْتِ، اِتِ ہیتوح سَ تانْ بھْراترِنْ وَدِتُں نَ لَجَّتے۔
12 λέγων· Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει·
تینَ سَ اُکْتَوانْ، یَتھا، "دْیوتَیِشْیامِ تے نامَ بھْراترِناں مَدھْیَتو مَمَ۔ پَرَنْتُ سَمِتے رْمَدھْیے کَرِشْیے تے پْرَشَںسَنَں۔۔ "
13 και πάλιν· Εγώ θέλω έχει την πεποίθησίν μου επ' αυτόν· και πάλιν· Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Θεός.
پُنَرَپِ، یَتھا، "تَسْمِنْ وِشْوَسْیَ سْتھاتاہَں۔ " پُنَرَپِ، یَتھا، "پَشْیاہَمْ اَپَتْیانِ چَ دَتّانِ مَہْیَمْ اِیشْوَراتْ۔ "
14 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον,
تیشامْ اَپَتْیاناں رُدھِرَپَلَلَوِشِشْٹَتْواتْ سوپِ تَدْوَتْ تَدْوِشِشْٹوبھُوتْ تَسْیابھِپْرایویَں یَتْ سَ مرِتْیُبَلادھِکارِنَں شَیَتانَں مرِتْیُنا بَلَہِینَں کُرْیّاتْ
15 και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.
یے چَ مرِتْیُبھَیادْ یاوَجِّیوَنَں داسَتْوَسْیَ نِگھْنا آسَنْ تانْ اُدّھارَییتْ۔
16 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν.
سَ دُوتانامْ اُپَکارِی نَ بھَوَتِ کِنْتْوِبْراہِیمو وَںشَسْیَیووپَکارِی بھَوَتِی۔
17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού.
اَتو ہیتوح سَ یَتھا کرِپاوانْ پْرَجاناں پاپَشودھَنارْتھَمْ اِیشْوَرودّیشْیَوِشَیے وِشْواسْیو مَہایاجَکو بھَویتْ تَدَرْتھَں سَرْوَّوِشَیے سْوَبھْراترِناں سَدرِشِیبھَوَنَں تَسْیوچِتَمْ آسِیتْ۔
18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
یَتَح سَ سْوَیَں پَرِیکْشاں گَتْوا یَں دُحکھَبھوگَمْ اَوَگَتَسْتینَ پَرِیکْشاکْرانْتانْ اُپَکَرْتُّں شَکْنوتِ۔

< Προς Εβραιους 2 >