Προς Εβραιους 2

1 Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμέν ποτέ.

അതോ വയം യദ് ഭ്രമസ്രോതസാ നാപനീയാമഹേ തദർഥമസ്മാഭി ര്യദ്യദ് അശ്രാവി തസ്മിൻ മനാംസി നിധാതവ്യാനി|

2 Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν,

യതോ ഹേതോ ദൂതൈഃ കഥിതം വാക്യം യദ്യമോഘമ് അഭവദ് യദി ച തല്ലങ്ഘനകാരിണേ തസ്യാഗ്രാഹകായ ച സർവ്വസ്മൈ സമുചിതം ദണ്ഡമ് അദീയത,

3 πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων,

തർഹ്യസ്മാഭിസ്താദൃശം മഹാപരിത്രാണമ് അവജ്ഞായ കഥം രക്ഷാ പ്രാപ്സ്യതേ, യത് പ്രഥമതഃ പ്രഭുനാ പ്രോക്തം തതോഽസ്മാൻ യാവത് തസ്യ ശ്രോതൃഭിഃ സ്ഥിരീകൃതം,

4 και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διανομάς του Αγίου Πνεύματος κατά την θέλησιν αυτού.

അപരം ലക്ഷണൈരദ്ഭുതകർമ്മഭി ർവിവിധശക്തിപ്രകാശേന നിജേച്ഛാതഃ പവിത്രസ്യാത്മനോ വിഭാഗേന ച യദ് ഈശ്വരേണ പ്രമാണീകൃതമ് അഭൂത്|

5 Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν, περί της οποίας λαλούμεν.

വയം തു യസ്യ ഭാവിരാജ്യസ്യ കഥാം കഥയാമഃ, തത് തേൻ ദിവ്യദൂതാനാമ് അധീനീകൃതമിതി നഹി|

6 Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;

കിന്തു കുത്രാപി കശ്ചിത് പ്രമാണമ് ഈദൃശം ദത്തവാൻ, യഥാ, "കിം വസ്തു മാനവോ യത് സ നിത്യം സംസ്മര്യ്യതേ ത്വയാ| കിം വാ മാനവസന്താനോ യത് സ ആലോച്യതേ ത്വയാ|

7 Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων, με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου·

ദിവ്യദതഗണേഭ്യഃ സ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനഃ കൃതസ്ത്വയാ| തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതഃ| സൃഷ്ടം യത് തേ കരാഭ്യാം സ തത്പ്രഭുത്വേ നിയോജിതഃ|

8 Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού. Διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν·

ചരണാധശ്ച തസ്യൈവ ത്വയാ സർവ്വം വശീകൃതം|| " തേന സർവ്വം യസ്യ വശീകൃതം തസ്യാവശീഭൂതം കിമപി നാവശേഷിതം കിന്ത്വധുനാപി വയം സർവ്വാണി തസ്യ വശീഭൂതാനി ന പശ്യാമഃ|

9 τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού.

തഥാപി ദിവ്യദൂതഗണേഭ്യോ യഃ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനീകൃതോഽഭവത് തം യീശും മൃത്യുഭോഗഹേതോസ്തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതം പശ്യാമഃ, യത ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹാത് സ സർവ്വേഷാം കൃതേ മൃത്യുമ് അസ്വദത|

10 Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων.

അപരഞ്ച യസ്മൈ യേന ച കൃത്സ്നം വസ്തു സൃഷ്ടം വിദ്യതേ ബഹുസന്താനാനാം വിഭവായാനയനകാലേ തേഷാം പരിത്രാണാഗ്രസരസ്യ ദുഃഖഭോഗേന സിദ്ധീകരണമപി തസ്യോപയുക്തമ് അഭവത്|

11 Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες· δι' ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς,

യതഃ പാവകഃ പൂയമാനാശ്ച സർവ്വേ ഏകസ്മാദേവോത്പന്നാ ഭവന്തി, ഇതി ഹേതോഃ സ താൻ ഭ്രാതൃൻ വദിതും ന ലജ്ജതേ|

12 λέγων· Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει·

തേന സ ഉക്തവാൻ, യഥാ, "ദ്യോതയിഷ്യാമി തേ നാമ ഭ്രാതൃണാം മധ്യതോ മമ| പരന്തു സമിതേ ർമധ്യേ കരിഷ്യേ തേ പ്രശംസനം|| "

13 και πάλιν· Εγώ θέλω έχει την πεποίθησίν μου επ' αυτόν· και πάλιν· Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Θεός.

പുനരപി, യഥാ, "തസ്മിൻ വിശ്വസ്യ സ്ഥാതാഹം| " പുനരപി, യഥാ, "പശ്യാഹമ് അപത്യാനി ച ദത്താനി മഹ്യമ് ഈശ്വരാത്| "

14 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον,

തേഷാമ് അപത്യാനാം രുധിരപലലവിശിഷ്ടത്വാത് സോഽപി തദ്വത് തദ്വിശിഷ്ടോഽഭൂത് തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത് സ മൃത്യുബലാധികാരിണം ശയതാനം മൃത്യുനാ ബലഹീനം കുര്യ്യാത്

15 και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.

യേ ച മൃത്യുഭയാദ് യാവജ്ജീവനം ദാസത്വസ്യ നിഘ്നാ ആസൻ താൻ ഉദ്ധാരയേത്|

16 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν.

സ ദൂതാനാമ് ഉപകാരീ ന ഭവതി കിന്ത്വിബ്രാഹീമോ വംശസ്യൈവോപകാരീ ഭവതീ|

17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού.

അതോ ഹേതോഃ സ യഥാ കൃപാവാൻ പ്രജാനാം പാപശോധനാർഥമ് ഈശ്വരോദ്ദേശ്യവിഷയേ വിശ്വാസ്യോ മഹായാജകോ ഭവേത് തദർഥം സർവ്വവിഷയേ സ്വഭ്രാതൃണാം സദൃശീഭവനം തസ്യോചിതമ് ആസീത്|

18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.

യതഃ സ സ്വയം പരീക്ഷാം ഗത്വാ യം ദുഃഖഭോഗമ് അവഗതസ്തേന പരീക്ഷാക്രാന്താൻ ഉപകർത്തും ശക്നോതി|