Γένεσις 31
1 Και ήκουσεν ο Ιακώβ τους λόγους των υιών του Λάβαν, λεγόντων, Ο Ιακώβ έλαβε πάντα τα υπάρχοντα του πατρός ημών, και εκ των υπαρχόντων του πατρός ημών απέκτησε πάσαν την δόξαν ταύτην.
Иаков а аузит ворбеле фиилор луй Лабан, каре зичяу: „Иаков а луат тот че ера ал татэлуй ностру ши ку аверя татэлуй ностру шь-а агонисит ел тоатэ богэция ачаста.”
2 Και είδεν ο Ιακώβ το πρόσωπον του Λάβαν, και ιδού, δεν ήτο προς αυτόν ως χθές και προχθές.
Иаков с-а уйтат ши ла фаца луй Лабан ши ятэ кэ еа ну май ера ка ынаинте.
3 Είπε δε ο Κύριος προς τον Ιακώβ, Επίστρεψον εις την γην των πατέρων σου, και εις την συγγένειάν σου, και θέλω είσθαι μετά σου.
Атунч, Домнул а зис луй Иаков: „Ынтоарче-те ын цара пэринцилор тэй ши ын локул тэу де наштере, ши Еу вой фи ку тине.”
4 Τότε έστειλεν ο Ιακώβ και εκάλεσε την Ραχήλ και την Λείαν εις την πεδιάδα προς το ποίμνιον αυτού·
Иаков а тримис де а кемат пе Рахела ши пе Лея ла кымп, ла турма луй.
5 και είπε προς αυτάς, Βλέπω το πρόσωπον του πατρός σας, ότι δεν είναι προς εμέ ως χθές και προχθές· ο Θεός όμως του πατρός μου εστάθη μετ' εμού·
Ел ле-а зис: „Дупэ фаца татэлуй востру, вэд бине кэ ел ну май есте ка ынаинте, дар Думнезеул татэлуй меу а фост ку мине.
6 και σεις εξεύρετε ότι εν όλη τη δυνάμει μου εδούλευσα τον πατέρα σας·
Вой ыншивэ штиць кэ ам служит татэлуй востру ку тоатэ путеря мя.
7 αλλ' ο πατήρ σας με ηπάτησε και ήλλαξε τους μισθούς μου δεκάκις· πλην ο Θεός δεν αφήκεν αυτόν να με κακοποιήση·
Ши татэл востру м-а ыншелат: де зече орь мь-а скимбат симбрия, дар Думнезеу ну й-а ынгэдуит сэ мэ пэгубяскэ.
8 ότε έλεγεν ούτω, τα ποικίλα θέλουσιν είσθαι ο μισθός σου, τότε άπαν το ποίμνιον εγέννα ποικίλα· και ότε έλεγεν ούτω, τα παρδαλά θέλουσιν είσθαι ο μισθός σου, τότε άπαν το ποίμνιον εγέννα παρδαλά.
Чи кынд зичя ел: ‘Меий пестриць сэ фие симбрия та’, тоате оиле фэчяу мей пестриць. Ши кынд зичя: ‘Меий бэлцаць сэ фие симбрия та’, тоате оиле фэчяу мей бэлцаць.
9 Ούτως αφήρεσεν ο Θεός το ποίμνιον του πατρός σας και έδωκεν εις εμέ.
Думнезеу а луат астфел тоатэ турма татэлуй востру ши мь-а дат-о мие.
10 Και καθ' ον καιρόν συνελάμβανε το ποίμνιον, ύψωσα τους οφθαλμούς μου και είδον κατ' όναρ, και ιδού, οι τράγοι και οι κριοί, οι αναβαίνοντες επί τα πρόβατα και τας αίγας, ήσαν παρδαλοί, ποικίλοι και στικτοί.
Пе время кынд се ынфербынтау оиле, еу ам ридикат окий ши ам вэзут ын вис кэ цапий ши бербечий каре сэряу пе капре ши пе ой ерау бэлцаць, пестриць ши сеинь.
11 Και μοι είπεν ο άγγελος του Θεού κατ' όναρ, Ιακώβ· και είπα, Ιδού, εγώ.
Ши Ынӂерул луй Думнезеу мь-а зис ын вис: ‘Иакове!’ ‘Ятэ-мэ’, ам рэспунс еу.
12 Και είπεν, Ύψωσον τώρα τους οφθαλμούς σου, και ιδέ πάντας τους τράγους και τους κριούς, τους αναβαίνοντας επί τα πρόβατα και τας αίγας, ότι είναι παρδαλοί, ποικίλοι και στικτοί· διότι είδον πάντα όσα κάμνει εις σε ο Λάβαν·
Ел а зис: ‘Ридикэ окий ши привеште: тоць цапий ши бербечий каре сар пе капре ши пе ой сунт бэлцаць, пестриць ши сеинь, кэч ам вэзут тот че ць-а фэкут Лабан.
13 εγώ είμαι ο Θεός της Βαιθήλ, όπου έχρισας την στήλην και όπου ευχήθης ευχήν προς εμέ· σηκώθητι τώρα, έξελθε εκ της γης ταύτης και επίστρεψον εις την γην της συγγενείας σου.
Еу сунт Думнезеул дин Бетел, унде ай унс ун стылп де адучере аминте, унде Мь-ай фэкут о журуинцэ. Акум, скоалэ-те, ешь дин цара ачаста ши ынтоарче-те ын цара та де наштере.’”
14 Και απεκρίθησαν η Ραχήλ και η Λεία και είπον προς αυτόν, Έχομεν ημείς πλέον μερίδιον ή κληρονομίαν εν τω οίκω του πατρός ημών;
Рахела ши Лея ау рэспунс ши й-ау зис: „Май авем ной оаре парте ши моштенире ын каса татэлуй ностру?
15 δεν εθεωρήθημεν υπ' αυτού ως ξέναι; διότι επώλησεν ημάς και ακόμη ολοκλήρως κατέφαγε το αργύριον ημών.
Ну сунтем ной оаре привите де ел ка ниште стрэине, фииндкэ не-а вындут ши не-а мынкат ши баний?
16 Όθεν πάντα τα πλούτη, τα οποία αφήρεσεν ο Θεός από του πατρός ημών, είναι ημών και των τέκνων ημών· τώρα λοιπόν κάμε όσα σοι είπεν ο Θεός.
Тоатэ богэция пе каре а луат-о Думнезеу де ла татэл ностру есте а ноастрэ ши а копиилор ноштри. Фэ акум тот че ць-а спус Думнезеу.”
17 Τότε σηκωθείς ο Ιακώβ, έβαλε τα παιδία αυτού και τας γυναίκας αυτού επί τας καμήλους·
Иаков с-а скулат ши а пус пе копиий ши невестеле сале кэларе пе кэмиле.
18 και απήγαγε πάντα τα κτήνη αυτού, και πάντα τα αγαθά αυτού τα οποία απέκτησε, το ποίμνιον της αποκτήσεως αυτού, το οποίον απέκτησεν εις Παδάν-αράμ, διά να απέλθη προς Ισαάκ τον πατέρα αυτού εις γην Χαναάν.
Шь-а луат тоатэ турма ши тоате авериле пе каре ле авя, турма пе каре о агонисисе ын Падан-Арам, ши а плекат ла татэл сэу Исаак, ын цара Канаан.
19 Ο δε Λάβαν είχεν υπάγει διά να κουρεύση τα πρόβατα αυτού και η Ραχήλ έκλεψε τα είδωλα του πατρός αυτής.
Пе кынд Лабан се дусесе сэ-шь тундэ оиле, Рахела а фурат идолий татэлуй сэу,
20 Έκρυψε δε ο Ιακώβ την φυγήν αυτού εις τον Λάβαν τον Σύρον, μη αναγγείλας προς αυτόν ότι αναχωρεί·
ши Иаков а ыншелат пе Лабан, Арамеул, кэч ну л-а ынштиинцат де фуга са.
21 και έφυγεν αυτός μετά πάντων των υπαρχόντων αυτού και εσηκώθη και διέβη τον ποταμόν και διευθύνθη προς το όρος Γαλαάδ.
А фуӂит астфел ку тот че авя; с-а скулат, а трекут рыул (Еуфрат) ши с-а ындрептат спре мунтеле Галаад.
22 Και την τρίτην ημέραν ανηγγέλθη προς τον Λάβαν, ότι έφυγεν ο Ιακώβ·
А трея зи, ау дат де весте луй Лабан кэ Иаков а фуӂит.
23 και παραλαβών τους αδελφούς αυτού μεθ' εαυτού, κατεδίωξεν οπίσω αυτού οδόν επτά ημερών· και επρόφθασεν αυτόν εν τω όρει Γαλαάδ.
Лабан а луат ку ел пе фраций сэй, л-а урмэрит кале де шапте зиле ши л-а ажунс ла мунтеле Галаад.
24 Ήλθε δε ο Θεός προς Λάβαν τον Σύρον κατ' όναρ την νύκτα, και είπε προς αυτόν, Φυλάχθητι, μη λαλήσης σκληρά προς τον Ιακώβ.
Дар Думнезеу С-а арэтат ноаптя ын вис луй Лабан, Арамеул, ши й-а зис: „Фереште-те сэ спуй о ворбэ ря луй Иаков!”
25 Επρόφθασε λοιπόν ο Λάβαν τον Ιακώβ· ο δε Ιακώβ είχε στήσει την σκηνήν αυτού επί του όρους· ο δε Λάβαν μετά των αδελφών αυτού εσκήνωσεν επί του όρους Γαλαάδ.
Лабан а ажунс дар пе Иаков. Иаков ышь ынтинсесе кортул пе мунте; Лабан шь-а ынтинс ши ел кортул ку фраций луй пе мунтеле Галаад.
26 Και είπεν ο Λάβαν προς τον Ιακώβ, Τι έκαμες, και διά τι έκρυψας εις εμέ την φυγήν σου και απήγαγες τας θυγατέρας μου ως αιχμαλώτους μαχαίρας;
Атунч, Лабан а зис луй Иаков: „Че-ай фэкут? Пентру че м-ай ыншелат ши мь-ай луат фетеле ка пе ниште роабе луате ку сабия?
27 διά τι έφυγες κρυφίως και έκλεψας σεαυτόν απ' εμού και δεν μοι εφανέρωσας τούτο; διότι εγώ ήθελον σε εξαποστείλει μετ' ευφροσύνης και μετά ασμάτων, μετά τυμπάνων και κιθάρας·
Пентру че ай фуӂит пе аскунс, м-ай ыншелат ши ну мь-ай дат де штире? Те-аш фи лэсат сэ плечь ын мижлокул веселией ши ал кынтечелор, ын сунет де тимпане ши алэутэ.
28 και δεν με ηξίωσας μηδέ να φιλήσω τους υιούς μου, και τας θυγατέρας μου; τώρα αφρόνως έπραξας τούτο·
Ну мь-ай ынгэдуит нич мэкар сэ-мь сэрут непоций ши фетеле! Ка ун небун ай лукрат.
29 δυνατή είναι η χειρ μου να σας κακοποιήση· πλην ο Θεός του πατρός σας χθές την νύκτα είπε προς εμέ, λέγων, Φυλάχθητι, μη λαλήσης σκληρά προς τον Ιακώβ·
Мына мя есте дестул де таре ка сэ вэ фак рэу, дар Думнезеул татэлуй востру мь-а зис ын ноаптя трекутэ: ‘Фереште-те сэ спуй о ворбэ ря луй Иаков!’
30 τώρα λοιπόν έστω, ανεχώρησας, επειδή επεθύμησας πολύ τον οίκον του πατρός σου· αλλά διά τι έκλεψας τους θεούς μου;
Дар акум, одатэ че ай плекат, пентру кэ те топешть де дор дупэ каса татэлуй тэу, де че мь-ай фурат думнезеий мей?”
31 Και αποκριθείς ο Ιακώβ είπε προς τον Λάβαν, Έφυγον επειδή εφοβήθην· διότι είπον, Μήπως αφαιρέσης τας θυγατέρας σου απ' εμού·
Дрепт рэспунс, Иаков а зис луй Лабан: „Ам фуӂит, фииндкэ мь-ера фрикэ, гындинду-мэ кэ поате ымь вей луа ынапой фетеле тале.
32 εις όντινα όμως εύρης τους θεούς σου, ας μη ζήση· έμπροσθεν των αδελφών ημών γνώρισον τι ευρίσκεται εις εμέ εκ των ιδικών σου, και λάβε. Διότι δεν ήξευρεν ο Ιακώβ ότι η Ραχήλ είχε κλέψει αυτούς.
Дар сэ пярэ ачела ла каре ыць вей гэси думнезеий тэй! Ын фаца фрацилор ноштри, черчетязэ ши везь че-й ла мине дин але тале, ши я-ци-л.” Иаков ну штия кэ Рахела ый фурасе.
33 Εισήλθε λοιπόν ο Λάβαν εις την σκηνήν του Ιακώβ, και εις την σκηνήν της Λείας, και εις τας σκηνάς των δύο θεραπαινών· αλλά δεν εύρηκεν αυτούς. Τότε εξήλθεν εκ της σκηνής της Λείας, και εισήλθεν εις την σκηνήν της Ραχήλ.
Лабан а интрат ын кортул луй Иаков, ын кортул Леей, ын кортул челор доуэ роабе ши н-а гэсит нимик. А ешит дин кортул Леей ши а интрат ын кортул Рахелей.
34 Η δε Ραχήλ είχε λάβει τα είδωλα, και βάλει αυτά εις σαμάριον καμήλου, και εκάθητο επ' αυτά. Και ερευνήσας ο Λάβαν όλην την σκηνήν, δεν εύρηκεν.
Рахела луасе идолий, ый пусесе суб самарул кэмилей ши шезусе дясупра. Лабан а скоточит тот кортул, дар н-а гэсит нимик.
35 Η δε είπε προς τον πατέρα αυτής, Ας μη φανή βαρύ εις τον κύριόν μου, διότι δεν δύναμαι να σηκωθώ έμπροσθέν σου, επειδή έχω τα γυναικεία. Και αυτός ηρεύνησεν, αλλά δεν εύρηκε τα είδωλα.
Еа а зис татэлуй сэу: „Домнул меу, сэ ну те суперь дакэ ну мэ пот скула ынаинтя та, кэч мь-а венит рындуяла фемеилор.” А кэутат песте тот, дар н-а гэсит идолий.
36 Και ωργίσθη ο Ιακώβ και επέπληξε τον Λάβαν· και αποκριθείς ο Ιακώβ είπε προς τον Λάβαν, Τι είναι το ανόμημά μου; τι το αμάρτημά μου, ότι κατεδίωξας οπίσω μου;
Иаков с-а мыният ши а чертат пе Лабан. А луат дин ноу кувынтул ши й-а зис: „Каре есте нелеӂюиря мя ши каре есте пэкатул меу, де мэ урмэрешть ку атыта ынвершунаре?
37 αφού ηρεύνησας πάντα τα σκεύη μου, τι εύρηκας εκ πάντων των σκευών της οικίας σου; θες αυτό εδώ έμπροσθεν των αδελφών μου και αδελφών σου, διά να κρίνωσι μεταξύ των δύο ημών·
Мь-ай скормонит тоате лукруриле ши че ай гэсит дин лукруриле дин каса та? Скоате-ле аич, ынаинтя фрацилор мей ши фрацилор тэй, ка сэ жудече ей ынтре ной амындой!
38 είκοσι έτη είναι τώρα, αφ' ότου είμαι μετά σού· τα πρόβατά σου και αι αίγές σου δεν ητεκνώθησαν, και τους κριούς του ποιμνίου σου δεν έφαγον.
Ятэ, ам стат ла тине доуэзечь де ань; оиле ши капреле ну ци с-ау стырпит ши н-ам мынкат бербечь дин турма та.
39 θηριάλωτον δεν έφερα εις σέ· εγώ επλήρωνον αυτό· από της χειρός μου εζήτεις ό, τι με εκλέπτετο την ημέραν, ή ό, τι με εκλέπτετο την νύκτα·
Ну ць-ам адус акасэ вите сфышияте де фяре: еу ынсумь те-ам деспэгубит пентру еле; ымь черяй ынапой че ми се фура зиуа сау че ми се фура ноаптя.
40 την ημέραν εκαιόμην υπό του καύματος και την νύκτα υπό του παγετού· και έφευγεν ο ύπνος μου από των οφθαλμών μου·
Зиуа мэ топям де кэлдурэ, яр ноаптя мэ прэпэдям де фриг ши-мь фуӂя сомнул де пе окь.
41 είκοσι έτη ήδη ευρίσκομαι εν τη οικία σου· δεκατέσσαρα έτη σε εδούλευσα διά τας δύο σου θυγατέρας, και εξ έτη διά τα πρόβατά σου· και ήλλαξας τον μισθόν μου δεκάκις·
Ятэ, доуэзечь де ань ам стат ын каса та, ць-ам служит пайспрезече ань пентру челе доуэ фете але тале ши шасе ань пентру турма та ши де зече орь мь-ай скимбат симбрия.
42 εάν ο Θεός του πατρός μου, ο Θεός του Αβραάμ και ο φόβος του Ισαάκ, δεν ήτο μετ' εμού, βέβαια κενόν ήθελες με εξαποστείλει τώρα· είδεν ο Θεός την ταλαιπωρίαν μου και τον κόπον των χειρών μου, και σε ήλεγξεν εχθές την νύκτα.
Дакэ н-аш фи авут ку мине пе Думнезеул татэлуй меу, пе Думнезеул луй Авраам, пе Ачела де каре се теме Исаак, мь-ай фи дат друмул акум ку мыниле гоале. Дар Думнезеу а вэзут суферинца мя ши остеняла мынилор меле ши ерь ноапте а ростит жудеката.”
43 Και αποκριθείς ο Λάβαν, είπε προς τον Ιακώβ, Αι θυγατέρες αύται είναι θυγατέρες μου, και οι υιοί ούτοι υιοί μου, και τα πρόβατα ταύτα πρόβατά μου, και πάντα όσα βλέπεις είναι ιδικά μου· και τι να κάμω σήμερον εις τας θυγατέρας μου ταύτας, ή εις τα τέκνα αυτών, τα οποία εγέννησαν;
Дрепт рэспунс, Лабан а зис луй Иаков: „Фийчеле ачестя сунт фийчеле меле, копиий ачештя сунт копиий мей, турма ачаста есте турма мя ши тот че везь есте ал меу. Ши че пот фаче еу азь пентру фийчеле меле сау пентру копиий лор пе каре й-ау нэскут?
44 ελθέ λοιπόν τώρα, ας κάμωμεν συνθήκην, εγώ και σύ· διά να ήναι εις μαρτύριον μεταξύ εμού και σου.
Вино сэ фачем амындой ун легэмынт, ши легэмынтул ачеста сэ служяскэ де мэртурие ынтре мине ши тине!”
45 Και έλαβεν ο Ιακώβ λίθον και έστησεν αυτόν στήλην.
Иаков а луат о пятрэ ши а пус-о ка стылп де адучере аминте.
46 Και είπεν ο Ιακώβ προς τους αδελφούς αυτού, Συνάξατε λίθους· και έλαβον λίθους, και έκαμον σωρόν· και έφαγον εκεί επί του σωρού.
Иаков а зис фрацилор сэй: „Стрынӂець петре.” Ей ау стрынс петре ши ау фэкут о мовилэ, ши ау мынкат аколо пе мовилэ.
47 Και ο μεν Λάβαν εκάλεσεν αυτόν Ιεγάρ-σαχαδουθά· ο δε Ιακώβ εκάλεσεν αυτόν Γαλεέδ.
Лабан а нумит-о Иегар-Сахадута, ши Иаков а нумит-о Галед.
48 Και είπεν ο Λάβαν, Ο σωρός ούτος είναι σήμερον μαρτύριον μεταξύ εμού και σού· διά τούτο εκαλέσθη το όνομα αυτού Γαλεέδ,
Лабан а зис: „Мовила ачаста сэ служяскэ азь де мэртурие ынтре мине ши тине!” Де ачея й-ау пус нумеле Галед.
49 και Μισπά, διότι είπεν, Ας επιβλέψη ο Κύριος αναμέσον εμού και σου, όταν αποχωρισθώμεν ο εις από του άλλου·
Се май нумеште ши Мицпа, пентру кэ Лабан а зис: „Домнул сэ вегезе асупра мя ши асупра та кынд не вом перде дин ведере унул пе алтул.
50 εάν ταλαιπωρήσης τας θυγατέρας μου, ή εάν λάβης άλλας γυναίκας εκτός των θυγατέρων μου, δεν είναι ουδείς μεθ' ημών· βλέπε, ο Θεός είναι μάρτυς μεταξύ εμού και σου.
Дакэ вей асупри пе фетеле меле ши дакэ вей май луа ши алте невесте афарэ де фетеле меле, я бине сяма кэ ну ун ом ва фи ку ной, чи Думнезеу ва фи мартор ынтре мине ши тине.”
51 Και είπεν ο Λάβαν προς τον Ιακώβ, Ιδού, ο σωρός ούτος, και ιδού, η στήλη αύτη, την οποίαν έστησα μεταξύ εμού και σού·
Лабан а зис луй Иаков: „Ятэ мовила ачаста ши ятэ стылпул ачеста пе каре л-ам ридикат ынтре мине ши тине.
52 ο σωρός ούτος είναι μαρτύριον, και η στήλη μαρτύριον, ότι εγώ δεν θέλω διαβή τον σωρόν τούτον προς σε, ούτε συ θέλεις διαβή τον σωρόν τούτον και την στήλην ταύτην, προς εμέ, διά κακόν·
Мовила ачаста сэ фие марторэ ши стылпул ачеста сэ фие мартор кэ нич еу ну вой трече ла тине песте мовила ачаста ши нич ту ну вей трече ла мине песте мовила ачаста ши песте стылпул ачеста, ка сэ не фачем рэу.
53 ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ναχώρ, ο Θεός του πατρός αυτών, ας κρίνη αναμέσον ημών. Ο δε Ιακώβ ώμοσεν εις τον φόβον του πατρός αυτού Ισαάκ.
Думнезеул луй Авраам ши ал луй Нахор, Думнезеул татэлуй лор сэ жудече ынтре ной.” Иаков а журат пе Ачела де каре се темя Исаак.
54 Τότε έθυσεν ο Ιακώβ θυσίαν επί του όρους και προσεκάλεσε τους αδελφούς αυτού διά να φάγωσιν άρτον· και έφαγον άρτον και διενυκτέρευσαν επί του όρους.
Иаков а адус о жертфэ пе мунте ши а пофтит пе фраций луй сэ мэнынче; ей ау мынкат ши ау рэмас тоатэ ноаптя пе мунте.
55 Και σηκωθείς ο Λάβαν ενωρίς το πρωΐ, εφίλησε τους υιούς αυτού και τας θυγατέρας αυτού, και ευλόγησεν αυτούς· και ανεχώρησεν ο Λάβαν και επέστρεψεν εις τον τόπον αυτού.
Лабан с-а скулат дис-де-диминяцэ, шь-а сэрутат непоций ши фетеле ши й-а бинекувынтат. Апой а плекат ши с-а ынторс ла локуинца луй.
