Ἰεζεκιήλ 17
1 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων,
Кувынтул Домнулуй мь-а ворбит астфел:
2 Υιέ ανθρώπου, πρόβαλε αίνιγμα και παροιμιάσθητι παροιμίαν προς τον οίκον Ισραήλ·
„Фиул омулуй, спуне о ворбэ ку тылк, спуне о пилдэ касей луй Исраел
3 και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ο αετός ο μέγας ο μεγαλοπτέρυγος, ο μακρός εις την έκτασιν, ο πλήρης πτερών ποικιλοχρόων, ήλθεν εις τον Λίβανον και έλαβε τον υψηλότερον κλάδον της κέδρου·
ши зи: ‘Аша ворбеште Домнул Думнезеу: «Ун вултур маре, ку арипь лунӂь, ку арипиле ынтинсе, акоперит ку пене пестрице, а венит ын Либан ши а луат вырфул унуй чедру.
4 απέκοψε τα άκρα των τρυφερών αυτού κλάδων και έφερεν αυτά εις γην εμπορικήν· έθεσεν αυτά εις πόλιν εμπόρων.
А рупт рамура чя май ыналтэ а луй, а дус-о ынтр-о царэ де негоц ши а пус-о ынтр-о четате де негусторь;
5 Και έλαβεν από του σπέρματος της γης και έθεσεν αυτό εις πεδίον σπόριμον· πλησίον πολλών υδάτων έφερεν αυτό· ως ιτέαν έθεσεν αυτό.
а луат ши дин сэмынца цэрий ши а пус-о ынтр-ун пэмынт родитор; а пус-о лынгэ о апэ маре ши а сэдит-о ка пе о салчие.
6 Και εβλάστησε και έγεινεν άμπελος πλατεία, χαμηλή εις το ανάστημα, της οποίας τα κλήματα εστρέφοντο προς αυτόν και αι ρίζαι αυτής ήσαν υποκάτω αυτού· και έγεινεν άμπελος και έκαμε κλήματα και εξέδωκε βλαστούς.
Лэстарул ачеста а крескут ши с-а фэкут ун бутук де вицэ ынтинс, дар ну пря ыналт; вицеле ый ерау ындрептате спре вултур ши рэдэчиниле ерау суб ел. Астфел с-а фэкут ун бутук де вицэ, а дат лэстарь ши а фэкут млэдице.
7 Ήτο και άλλος αετός μέγας, ο μεγαλοπτέρυγος και πολύπτερος· και ιδού, η άμπελος αύτη εξέτεινε τας ρίζας αυτής προς αυτόν, και ήπλωσε τους κλάδους αυτής προς αυτόν, διά να ποτίση αυτήν διά των αυλακίων της φυτεύσεως αυτής.
Май ера ынсэ ун алт вултур, маре, ку арипь лунӂь ши ку пене мулте. Ши ятэ кэ, дин пэмынтул унде ера сэдитэ, вица ачаста шь-а ынтинс рэдэчиниле ку лэкомие спре ел ши шь-а ындрептат рамуриле спре ел, ка с-о уде май мулт декыт пе стратул ын каре ера сэдитэ.
8 Ήτο πεφυτευμένη εν γη καλή πλησίον υδάτων πολλών, διά να κάμη βλαστούς και να φέρη καρπόν, ώστε να γείνη άμπελος αγαθή.
Вица ера сэдитэ ынтр-ун пэмынт бун, лынгэ о апэ маре, аша ка сэ факэ млэдице, сэ дя род ши сэ се факэ о вицэ минунатэ.»’
9 Ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· θέλει ευοδωθή; δεν θέλει ανασπάσει αυτός τας ρίζας αυτής και κόψει τον καρπόν αυτής, ώστε να ξηρανθή; θέλει ξηρανθή κατά πάντα τα φύλλα του βλαστήματος αυτής, χωρίς μάλιστα μεγάλης δυνάμεως ή πολλού λαού, διά να εκσπάση αυτήν εκ των ριζών αυτής.
Спуне”, зиче Домнул Думнезеу, „ый ва мерӂе бине ей оаре? Ну-й ва смулӂе вултурул динтый рэдэчиниле ши-й ва тэя родул ши и се вор уска тоате фрунзеле одрэслите? Се ва уска ши ну ва требуи ничун брац путерник, нич мултэ луме, ка с-о скоатэ дин рэдэчиниле ей.
10 Ναι, ιδού, φυτευθείσα θέλει ευοδωθή; δεν θέλει ξηρανθή ολοκλήρως, ως όταν εγγίση αυτήν ο ανατολικός άνεμος; θέλει ξηρανθή εν ταις αύλαξιν όπου εβλάστησε.
Ятэ кэ есте сэдитэ: ый ва мерӂе бине? Дакэ о ва атинӂе вынтул де рэсэрит, ну се ва уска еа оаре? Да, се ва уска ын стратуриле унде а одрэслит.”
11 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων,
Кувынтул Домнулуй мь-а ворбит астфел:
12 Ειπέ τώρα προς τον οίκον τον αποστάτην· δεν εννοείτε τι δηλούσι ταύτα; ειπέ, Ιδού, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ήλθεν εις Ιερουσαλήμ, και έλαβε τον βασιλέα αυτής και τους άρχοντας αυτής, και έφερεν αυτούς μεθ' εαυτού εις Βαβυλώνα·
„Спуне касей ачестея рэзврэтите: ‘Ну штиць че ынсямнэ ачаста?’ Ши спуне: ‘Ятэ, ымпэратул Бабилонулуй а венит ла Иерусалим, а луат пе ымпэратул ши пе кэпетенииле луй ши й-а дус ку ел ын Бабилон.
13 και έλαβεν από του σπέρματος του βασιλικού και έκαμε συνθήκην μετ' αυτού και έκαμεν αυτόν να ορκισθή· έλαβε και τους δυνατούς του τόπου,
А луат ун влэстар де ням ымпэрэтеск, а фэкут легэмынт ку ел ши л-а пус сэ журе, дар пе май-марий цэрий й-а луат ку ел,
14 διά να ταπεινωθή το βασίλειον, ώστε να μη ανορθωθή, διά να φυλάττη την συνθήκην αυτού, ώστε να στηρίζη αυτήν.
ка ымпэрэция сэ рэмынэ смеритэ, сэ ну се май поатэ ридика, чи ымпэратул сэ-шь цинэ легэмынтул, рэмынынду-й крединчос.
15 Απεστάτησεν όμως απ' αυτού, εξαποστείλας πρέσβεις εαυτού εις την Αίγυπτον, διά να δώσωσιν εις αυτόν ίππους και λαόν πολύν. Θέλει ευοδωθή; θέλει διασωθή ο πράττων ταύτα; ή παραβαίνων την συνθήκην θέλει διασωθή;
Дар ел с-а рэскулат ымпотрива луй ши а тримис соль ын Еӂипт, ка сэ-й дя кай ши ун маре нумэр де оамень. Чел че а фэкут асеменя лукрурь ва избути ел оаре, ва скэпа ел оаре? Кум сэ май скапе дакэ а рупт легэмынтул?
16 Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, βεβαίως εν τω τόπω του βασιλέως του βασιλεύσαντος αυτόν, του οποίου τον όρκον κατεφρόνησε και του οποίου την συνθήκην παρέβη, μετ' αυτού εν μέσω της Βαβυλώνος θέλει τελευτήσει.
Пе вяца Мя’, зиче Домнул Думнезеу, ‘кэ, ын цара ымпэратулуй каре л-а пус сэ домняскэ, фацэ де каре шь-а кэлкат журэмынтул ши ал кэруй легэмынт л-а рупт, лынгэ ел, ын мижлокул Бабилонулуй ва мури!
17 Και δεν θέλει κάμει υπέρ αυτού ουδέν εν τω πολέμω ο Φαραώ, με το δυνατόν στράτευμα και με το μέγα πλήθος, υψόνων προχώματα και οικοδομών προμαχώνας, διά να απολέση πολλάς ψυχάς.
Аша кэ нич Фараон ну ва вени ку о оасте маре ши попор мулт сэ-л ажуте ын рэзбой кынд се вор ридика ынтэритурь ши се вор фаче шанцурь пентру нимичиря мултор суфлете.
18 Διότι κατεφρόνησε τον όρκον παραβαίνων την συνθήκην· και ιδού, επειδή, αφού έδωκε την χείρα αυτού, έπραξε πάντα ταύτα, δεν θέλει διασωθή.
Ел а несокотит журэмынтул пынэ ынтр-атыт, кэ а рупт легэмынтул, ба ынкэ шь-а дат мына ши а фэкут тоате ачесте лукрурь; ну ва скэпа!’”
19 Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ζω εγώ, βεβαίως τον όρκον μου τον οποίον κατεφρόνησε, και την συνθήκην μου την οποίαν παρέβη, κατά της κεφαλής αυτού θέλω ανταποδώσει αυτά.
Де ачея, аша ворбеште Домнул Думнезеу: „Пе вяца Мя кэ, ынтрукыт а несокотит журэмынтул фэкут ын Нумеле Меу ши а рупт легэмынтул Меу, вой фаче сэ се ынтоаркэ асупра капулуй луй лукрул ачеста.
20 Και θέλω εξαπλώσει το δίκτυόν μου επ' αυτόν και θέλει πιασθή εις τα βρόχιά μου· και θέλω φέρει αυτόν εις Βαβυλώνα, και εκεί θέλω κριθή μετ' αυτού περί της ανομίας αυτού, την οποίαν ηνόμησεν εις εμέ.
Ымь вой ынтинде мряжа песте ел ши ва фи принс ын лацул Меу. Ыл вой дуче ын Бабилон ши аколо ыл вой жудека пентру абатеря сэвыршитэ де ел фацэ де Мине.
21 Και πάντες οι φυγάδες αυτού μετά πάντων των ταγμάτων αυτού θέλουσι πέσει εν μαχαίρα, και οι εναπολειφθέντες θέλουσι διασκορπισθή εις πάντα άνεμον· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος ελάλησα.
Дар тоць фугарий дин тоате оштиле луй вор кэдя ловиць де сабие, ши чей че вор май рэмыне вор фи рисипиць ын тоате вынтуриле. Ши вець шти кэ Еу, Домнул, ам спус ачесте лукрурь.”
22 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Και θέλω λάβει εγώ εκ του υψηλοτέρου κλάδου της υψηλής κέδρου και φυτεύσει· θέλω κόψει εγώ εκ της κορυφής των νέων αυτού κλώνων ένα τρυφερόν και φυτεύσει επί όρους υψηλού και εξόχου·
Аша ворбеште Домнул Думнезеу: „Еу Ынсумь вой луа о рэмуря дин вырфул унуй чедру маре ши о вой пуне ла пэмынт. Вой рупе дин вырфул рамурилор луй о млэдицэ фраӂедэ ши о вой сэди пе ун мунте ыналт ши ридикат.
23 επί του υψηλού όρους του Ισραήλ θέλω φυτεύσει αυτόν, και θέλει εκφέρει κλάδους και καρποφορήσει και θέλει γείνει κέδρος μεγάλη και υποκάτω αυτής θέλουσι κατασκηνώσει παν όρνεον και παν πτηνόν· υπό την σκιάν των κλάδων αυτής θέλουσι κατασκηνώσει.
Ши ануме о вой сэди пе ун мунте ыналт ал луй Исраел; еа ва да лэстарь, ва адуче род ши се ва фаче ун чедру мэрец. Пэсэрь де тот фелул се вор одихни суб умбра рамурилор луй.
24 Και πάντα τα δένδρα του αγρού θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ ο Κύριος εταπείνωσα το δένδρον το υψηλόν, ύψωσα το δένδρον το ταπεινόν, κατεξήρανα το δένδρον το χλωρόν, και έκαμον το δένδρον το ξηρόν να αναθάλλη. Εγώ ο Κύριος ελάλησα και εξετέλεσα.
Ши тоць копачий де пе кымп вор шти кэ Еу, Домнул, ам коборыт копакул каре се ынэлца ши ам ынэлцат копакул каре ера плекат; кэ Еу ам ускат копакул чел верде ши ам ынверзит копакул чел ускат. Еу, Домнул, ам ворбит ши вой ши фаче.”
