Ἰεζεκιήλ 15

1 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων,

And the word of the Lord came to me, saying:

2 Υιέ ανθρώπου, τι ήθελεν είσθαι το ξύλον της αμπέλου προς παν άλλο ξύλον, τα κλήματα προς παν ό, τι είναι εν τοις ξύλοις του δρυμού;

“Son of man, what can be made from the stalk of a vine, compared to all the plants of the woods that are among the trees of the forests?

3 Ήθελον λάβει απ' αυτής ξύλον διά να μεταχειρισθώσιν εις εργασίαν; ή ήθελον λάβει απ' αυτής πάσσαλον, διά να κρεμάσωσιν εις αυτόν σκεύος τι;

Can any wood be taken from it, so that it may be made into a work, or formed into a peg so as to hang some kind of vessel upon it?

4 Ιδού, ρίπτεται εις το πυρ διά να καταναλωθή· το πυρ κατατρώγει και τα δύο άκρα αυτού και το μέσον αυτού κατακαίεται. θέλει είσθαι χρήσιμον εις εργασίαν;

Behold, it is used in the fire as fuel. The fire consumes both its ends; and its middle is reduced to ashes. So how can it be useful for any work?

5 Ιδού, ότε ήτο ακέραιον, δεν εχρησίμευεν εις εργασίαν· πόσον ολιγώτερον θέλει είσθαι χρήσιμον εις εργασίαν, αφού το πυρ κατέφαγεν αυτό και εκάη;

Even when it was whole, it was unsuitable for a work. How much more so, when fire has devoured it and burned it up, will nothing of it be useful?

6 Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Καθώς είναι το ξύλον της αμπέλου εν τοις ξύλοις του δρυμού, το οποίον παρέδωκα εις το πυρ διά να καταναλωθή, ούτω θέλω παραδώσει τους κατοικούντας την Ιερουσαλήμ.

Therefore, thus says the Lord God: Like the stalk of the vine among the trees of the forests, which I have given to be devoured by fire, so will I deliver the inhabitants of Jerusalem.

7 Και θέλω στήσει το πρόσωπόν μου εναντίον αυτών· εκ του πυρός θέλουσιν εξέλθει και το πυρ θέλει καταφάγει αυτούς· και όταν στήσω το πρόσωπόν μου εναντίον αυτών, θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος.

And I will set my face against them. They will go away from fire, and yet fire will consume them. And you shall know that I am the Lord, when I will have set my face against them,

8 Και θέλω παραδώσει την γην εις αφανισμόν, διότι έγειναν παραβάται, λέγει Κύριος ο Θεός.

and when I will have made their land impassable and desolate. For they have stood forth as transgressors, says the Lord God.”