Ἔξοδος 9
1 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Ύπαγε προς τον Φαραώ και ειπέ προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός των Εβραίων. Εξαπόστειλον τον λαόν μου, διά να με λατρεύση·
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Faro khaeah caeh ah loe, Hebrunawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thuih paeh, tiah ang naa.
2 διότι, εάν δεν θέλης να εξαποστείλης και εάν έτι κρατής αυτούς,
Nihcae to na caehsak ai ah, na patawn caeng nahaeloe,
3 ιδού, η χειρ του Κυρίου θέλει είσθαι επί τα κτήνη σου τα εν τω αγρώ, επί τους ίππους, επί τους όνους, επί τας καμήλους, επί τους βόας, και επί τα πρόβατα· θανατικόν βαρύ σφόδρα·
khenah, Angraeng loe lawk ah kaom pacah ih moinawk, hrangnawk, laa hrangnawk, kaengkuu hrangnawk, maitaw taenawk, tuunawk nuiah ban to phok ueloe, karai parai nathaih to phasak tih.
4 και θέλει κάμει ο Κύριος διάκρισιν μεταξύ των κτηνών του Ισραήλ και των κτηνών των Αιγυπτίων· και εκ πάντων των ανηκόντων εις τους υιούς Ισραήλ δεν θέλει αποθάνει ουδέ εν.
Toe Angraeng mah, Israel kaminawk ih moinawk hoi Izip kaminawk ih moinawk to ka tapraek han, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh mak ai, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
5 Και διώρισεν ο Κύριος καιρόν, λέγων, Αύριον θέλει κάμει ο Κύριος το πράγμα τούτο εν τη γη.
Angraeng mah atue to pahoe boeh, Angraeng mah khawnbang ah hae hmuen hae prae thungah sah tih, tiah thuih.
6 Και έκαμεν ο Κύριος το πράγμα τούτο την επαύριον, και απέθανον πάντα τα κτήνη των Αιγυπτίων· εκ δε των κτηνών των υιών Ισραήλ δεν απέθανεν ουδέ εν.
Angraeng mah khawnbang ah to hmuen to sak; Izip kaminawk ih moi loe duek o boih; toe Israel kaminawk ih moinawk loe maeto doeh dueh ai.
7 Και απέστειλεν ο Φαραώ να ίδωσι, και ιδού, εκ των κτηνών του Ισραήλ δεν απέθανεν ουδέ έν· και εσκληρύνθη η καρδία του Φαραώ και δεν εξαπέστειλε τον λαόν.
Faro mah kami to patoeh naah, khenah, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh ai, tito panoek; toe Faro loe palung amtaaksak toengtoeng vop moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
8 Τότε είπεν ο Κύριος προς τον Μωϋσήν και προς τον Ααρών, Γεμίσατε τας χείρας σας από στάκτην καμίνου και ας σκορπίση αυτήν ο Μωϋσής προς τον ουρανόν έμπροσθεν του Φαραώ·
To pacoengah Angraeng mah Mosi hoi Aaron khaeah, Takoeng ih maiphu to ban tamsum maeto la hoih, Mosi mah Faro hmaa ah van bangah haeh nasoe.
9 και θέλει γείνει λεπτός κονιορτός εφ' όλην την γην της Αιγύπτου· και θέλει γείνει επί τους ανθρώπους και επί τα κτήνη καύσις αναδιδούσα ελκώδη εξανθήματα καθ' όλην την γην της Αιγύπτου.
To maiphu loe Izip prae thung boih ah koi ueloe, Izip prae thungah kaom kaminawk hoi moinawk to, ahlut mansak boih tih, tiah a naa.
10 Έλαβον λοιπόν την στάκτην της καμίνου και εστάθησαν ενώπιον του Φαραώ· και εσκόρπισεν αυτήν ο Μωϋσής προς τον ουρανόν, και έγεινε καύσις αναδιδούσα ελκώδη εξανθήματα επί τους ανθρώπους και επί τα κτήνη·
To pongah nihnik mah takoeng pong ih maiphu to a lak hoi moe, Faro hmaa ah angdoet hoi; Mosi mah maiphu to van ah haeh naah, kaminawk hoi moinawk nuiah ahlut to oh.
11 και δεν ηδύναντο οι μάγοι να σταθώσιν έμπροσθεν του Μωϋσέως εξ αιτίας της καύσεως· διότι η καύσις ήτο επί τους μάγους και επί πάντας τους Αιγυπτίους.
Miklet kop kaminawk hoi Izip kaminawk boih ahlut manh o pongah, Mosi hmaa ah angdoe o thai ai.
12 Εσκλήρυνε δε Κύριος την καρδίαν του Φαραώ, και δεν εισήκουσεν εις αυτούς, καθώς ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν.
Mosi khaeah Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Angraeng mah Faro to palung thahsak, to pongah Mosi hoi Aaron ih lok to tahngai pae ai.
13 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Σηκώθητι ενωρίς το πρωΐ και παραστάθητι έμπροσθεν του Φαραώ και ειπέ προς αυτόν, ούτω λέγει Κύριος ο Θεός των Εβραίων· Εξαπόστειλον τον λαόν μου, διά να με λατρεύση·
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Khawnthaw ah angthawk ah loe, Faro hmaa ah angdoe ah, anih khaeah, Hebru kaminawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thui pae hanah a naa.
14 διότι ταύτην την φοράν εγώ εξαποστέλλω πάσας μου τας πληγάς επί την καρδίαν σου και επί τους θεράποντάς σου και επί τον λαόν σου· διά να γνωρίσης ότι δεν είναι ουδείς όμοιός μου εν πάση τη γή·
Vaihi loe long pum ah kai baktih mi doeh om ai, tiah na panoek hanah, na palung thungah maw, na tamnanawk hoi kaminawk nuiah maw, raihaihnawk to ka phaksak han boeh.
15 επειδή τώρα θέλω εκτείνει την χείρα μου και θέλω πατάξει σε και τον λαόν σου με θανατικόν, και θέλεις απολεσθή από της γής·
Vaihi ban ka payangh moe, nangmah hoi nang ih kaminawk nuiah raihaih ka phaksak han, nang loe long hoiah kang hmatsak han boeh.
16 και διά τούτο βεβαίως σε διετήρησα, διά να δείξω εν σοι την δύναμίν μου και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γή·
Toe na nuiah ka thacakhaih to kam tuengsak moe, long boih ah ka hmin taphong han ih ni, nang hae kang pathawk tahang.
17 ότι επεγείρεσαι κατά του λαού μου, διά να μη εξαποστείλης αυτόν;
Toe nang mah kai kaminawk ih lok to na aek, nangmah hoi nangmah to nam koeh moe, kai ih kaminawk prawt ai ah na oh han maw?
18 ιδού, αύριον περί την ώραν ταύτην θέλω βρέξει χάλαζαν βαρείαν σφόδρα, οποία δεν έγεινε ποτέ εν τη Αιγύπτω αφ' ης ημέρας εθεμελιώθη μέχρι του νύν·
Khenah, khawnbang hae atue ah, Izip prae oh tangsuek nathuem hoi kamtong vaihi khoek to kaom vai ai, kanung parai qaetui to ka kraksak han.
19 τώρα λοιπόν απόστειλον να συνάξης τα κτήνη σου και πάντα όσα έχεις εν τοις αγροίς· διότι πας άνθρωπος και ζώον, το οποίον ευρεθή εν τοις αγροίς και δεν φερθή εις οικίαν, και η χάλαζα καταβή επ' αυτά, θέλουσιν αποθάνει.
To pongah vaihi kami to patoeh ah loe, lawk ah kaom moinawk hoi na tawnh ih hmuennawk boih pakuemsak ah; im ah hoih ai ih lawk ah kaom kami hoi moinawk loe qaetui mah va boih ueloe, dueh o boih tih, tiah thuih, tiah a thuisak.
20 Όστις εκ των θεραπόντων του Φαραώ εφοβήθη τον λόγον του Κυρίου, συνήγαγε ταχέως εις τας οικίας τους δούλους αυτού και τα κτήνη αυτού·
Angraeng ih lok zii kami, Faro ih tamnanawk loe angmacae ih tamnanawk hoi pacah ih moinawk to im ah hoih o.
21 όστις όμως δεν επρόσεξεν εις τον λόγον του Κυρίου, αφήκε τους δούλους αυτού και τα κτήνη αυτού εν τοις αγροίς.
Toe Angraeng ih lok tidoeh sah ai kaminawk loe, angmacae tamnanawk hoi pacah ih moinawk to lawk ah caeh o taak.
22 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Έκτεινον την χείρα σου προς τον ουρανόν, και θέλει γείνει χάλαζα εφ' όλην την γην της Αιγύπτου, επί ανθρώπους και επί κτήνη και επί πάντα χόρτον του αγρού εν τη γη της Αιγύπτου.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Kaminawk, moinawk hoi Izip prae boih ah kaom lawk ih aannawk nuiah qaetui to kraksak hanah, van bangah na ban to payang ah, tiah a naa.
23 Και εξέτεινεν ο Μωϋσής την ράβδον αυτού προς τον ουρανόν, και ο Κύριος έπεμψε βροντάς και χάλαζαν και διέτρεχε το πυρ επί την γήν· και ο Κύριος έβρεξε χάλαζαν επί την γην της Αιγύπτου·
Mosi mah angmah ih cunghet to van ah phok tahang naah, Angraeng mah khopazih hoi qaetui to patoeh, hmai to long ah krak; Angraeng mah Izip prae thungah qaetui to kho baktiah angzohsak.
24 ώστε ήτο χάλαζα και πυρ φλογίζον εν τη χαλάζη, χάλαζα βαρεία, οποία δεν έγεινε ποτέ εφ' όλην την γην της Αιγύπτου, αφού κατεστάθη έθνος.
To tiah kakrah qaetui loe, hmai hoiah angbaeh; Izip prae oh tangsuek nathuem hoiah to baktih kanung parai, qaetui to om vai ai vop.
25 Και επάταξεν η χάλαζα εν πάση τη γη της ιγύπτου παν το εν τοις αγροίς, από ανθρώπου έως κτήνους· και πάντα τον χόρτον του αγρού επάταξεν η χάλαζα και πάντα τα δένδρα του αγρού συνέτριψε.
Qaetui mah Izip prae thung boih ih lawk, kami, pacah ih moi, lawk ah kamprawk aannawk to vah boih moe, lawk ih thingnawk doeh angkhaehsak boih.
26 Μόνον εν τη γη Γεσέν, όπου ήσαν οι υιοί Ισραήλ, δεν έγεινε χάλαζα.
Israel kaminawk ohhaih Goshen ahmuen khue ah ni, qaetui krah ai ah oh.
27 Τότε ο Φαραώ αποστείλας εκάλεσε τον Μωϋσήν και τον Ααρών και είπε προς αυτούς, Ταύτην την φοράν ημάρτησα· ο Κύριος είναι δίκαιος· εγώ δε και ο λαός μου είμεθα ασεβείς·
To pacoengah Faro mah Mosi hoi Aaron to kawk hanah kami to patoeh, nihnik khaeah, Vaihi hmuen kasak pazae boeh, Angraeng loe toeng, kai hoi kai ih kaminawk loe ka set o boeh.
28 δεήθητε του Κυρίου, ώστε να παύσωσι του να γίνωνται βρονταί Θεού και χάλαζα· και εγώ θέλω σας εξαποστείλει, και δεν θέλετε μείνει πλέον.
(Khawt boeh); khopazih hoi qaetui to dip thai hanah, Angraeng khaeah lawkthui ah; kang caeh o sak han boeh hmang; kasawk ah na om o mak ai boeh, tiah a naa.
29 Και είπεν ο Μωϋσής προς αυτόν, καθώς εξέλθω εκ της πόλεως, θέλω εκτείνει τας χείρας μου προς τον Κύριον· αι βρονταί θέλουσι παύσει και χάλαζα δεν θέλει είσθαι πλέον· διά να γνωρίσης ότι του Κυρίου είναι η γή·
Mosi mah anih khaeah, Vangpui zaeh ah ka caeh moe, Angraeng khaeah ban ka payangh han, to naah khopazih hoi qaetui to dii roep tih; to tiah ni long loe Angraeng ih ni, tito na panoek tih.
30 πλην συ και οι θεράποντές σου, εξεύρω ότι ακόμη δεν θέλετε φοβηθή από προσώπου Κυρίου του Θεού.
Toe nang hoi na tamnanawk mah Angraeng to na zii o mak ai vop, tito ka panoek, tiah a naa.
31 Εκτυπήθησαν δε το λινάριον και η κριθή· διότι η κριθή ήτο σταχυωμένη και το λινάριον καλαμωμένον·
Buri sakhaih akung hoi barli cang loe amro boeh; barli cang loe aquih tacawt boeh moe, buri sakhaih akung doeh apawk pawk boeh.
32 ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν, διότι ήσαν όψιμα.
Takaw dip sakhaih cang hoi bungaih loe amprawk ai vop pongah, amro ai.
33 Και εξήλθεν ο Μωϋσής έξω της πόλεως από του Φαραώ και εξέτεινε τας χείρας αυτού προς τον Κύριον· και αι βρονταί και η χάλαζα έπαυσαν και βροχή δεν έσταξε πλέον επί της γης.
To pacoengah Mosi loe Faro khae hoiah tacawt moe, vangpui zaeh ah a caeh; Angraeng khaeah a ban to payangh, to naah khopazih hoi qaetui to dip moe, long nuiah kho angzo ai boeh.
34 Και ότε είδεν ο Φαραώ ότι έπαυσεν η βροχή και η χάλαζα και αι βρονταί, εξηκολούθησε να αμαρτάνη και εσκλήρυνε την καρδίαν αυτού, αυτός και οι θεράποντες αυτού.
Khotui, qaetui hoi khopazih to dip boeh, tiah Faro mah hnuk naah, zaehaih a sak let bae vop; angmah hoi a tamnanawk doeh palungthah o let.
35 Και εσκληρύνθη η καρδία του Φαραώ και δεν εξαπέστειλε τους υιούς Ισραήλ, καθώς ελάλησε Κύριος διά του Μωϋσέως.
Angraeng mah Mosi khaeah thuih ih lok baktih toengah, Faro loe palungthah moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
