Προς Εφεσιους 5
1 Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά,
Become, then, followers of God, as children beloved,
2 και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν εις τον Θεόν εις οσμήν ευωδίας.
and walk in love, as also the Christ did love us, and did give himself for us, an offering and a sacrifice to God for an odour of a sweet smell,
3 Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους,
and whoredom, and all uncleanness, or covetousness, let it not even be named among you, as becometh saints;
4 μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή, αλλά μάλλον ευχαριστία.
also filthiness, and foolish talking, or jesting, — the things not fit — but rather thanksgiving;
5 Διότι τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.
for this ye know, that every whoremonger, or unclean, or covetous person, who is an idolater, hath no inheritance in the reign of the Christ and God.
6 Μηδείς ας μη σας απατά με ματαίους λόγους· επειδή διά ταύτα έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας.
Let no one deceive you with vain words, for because of these things cometh the anger of God upon the sons of the disobedience,
7 Μη γίνεσθε λοιπόν συμμέτοχοι αυτών.
become not, then, partakers with them,
8 Διότι ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω· περιπατείτε ως τέκνα φωτός·
for ye were once darkness, and now light in the Lord; as children of light walk ye,
9 διότι ο καρπός του Πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία·
for the fruit of the Spirit [is] in all goodness, and righteousness, and truth,
10 εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.
proving what is well-pleasing to the Lord,
11 Και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε·
and have no fellowship with the unfruitful works of the darkness and rather even convict,
12 διότι τα κρυφίως γινόμενα υπ' αυτών αισχρόν έστι και λέγειν·
for the things in secret done by them it is a shame even to speak of,
13 τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός γίνονται φανερά· επειδή παν το φανερούμενον φως είναι.
and all the things reproved by the light are manifested, for everything that is manifested is light;
14 Διά τούτο λέγει· Σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός.
wherefore he saith, 'Arouse thyself, thou who art sleeping, and arise out of the dead, and the Christ shall shine upon thee.'
15 Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί,
See, then, how exactly ye walk, not as unwise, but as wise,
16 εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.
redeeming the time, because the days are evil;
17 Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Κυρίου.
because of this become not fools, but — understanding what [is] the will of the Lord,
18 Και μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία, αλλά πληρούσθε διά του Πνεύματος,
and be not drunk with wine, in which is dissoluteness, but be filled in the Spirit,
19 λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον,
speaking to yourselves in psalms and hymns and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord,
20 ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
giving thanks always for all things, in the name of our Lord Jesus Christ, to the God and Father;
21 υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού.
subjecting yourselves to one another in the fear of God.
22 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον,
The wives! to your own husbands subject yourselves, as to the Lord,
23 διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος.
because the husband is head of the wife, as also the Christ [is] head of the assembly, and he is saviour of the body,
24 Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.
but even as the assembly is subject to Christ, so also [are] the wives to their own husbands in everything.
25 Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,
The husbands! love your own wives, as also the Christ did love the assembly, and did give himself for it,
26 διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος διά του λόγου,
that he might sanctify it, having cleansed [it] with the bathing of the water in the saying,
27 διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.
that he might present it to himself the assembly in glory, not having spot or wrinkle, or any of such things, but that it may be holy and unblemished;
28 Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά·
so ought the husbands to love their own wives as their own bodies: he who is loving his own wife — himself he doth love;
29 διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ' εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν·
for no one ever his own flesh did hate, but doth nourish and cherish it, as also the Lord — the assembly,
30 επειδή μέλη είμεθα του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού.
because members we are of his body, of his flesh, and of his bones;
31 Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.
'for this cause shall a man leave his father and mother, and shall be joined to his wife, and they shall be — the two — for one flesh;'
32 Το μυστήριον τούτο είναι μέγα, εγώ δε λέγω τούτο περί Χριστού και περί της εκκλησίας.
this secret is great, and I speak in regard to Christ and to the assembly;
33 Πλην και σεις οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως ας αγαπά ως εαυτόν, η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.
but ye also, every one in particular — let each his own wife so love as himself, and the wife — that she may reverence the husband.
