Δανιήλ 12
1 Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.
Chuche nikho leh, namite veng jing’a pang, vantil pipu Michael chu hung kipandoh ding, chutah leh, gim gentheina nasatah phat hung lhung ding ahi. Hitobang phat hahsa chu, mihem khang hung umdoh apat, hiche nikho geiya chu soh khalou hellai ahi. Ahivangin, hiche phat hileh, na mite koi hileh, lekhabua amin kisun chengse vang chu kihuhdoh tei ding ahiuve.
2 Και πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον.
Chuteng leh mikhem tamtah athia kivuisa ho hungthoudoh’untin, mi phabep chu tonsot kemlouva kipana chang’untin, chuleh abang vang chu tonsot’a kijumsona damun chang’a hung thou ding ahiuve.
3 Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος· και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων.
Hichea hin, koi hileh, michingho vang chu, vanthamjol vah banga vah diu chuleh mihem tamtah chondihna lampia heilut hojong chu, van’a ahsite bang’a atonsot’a vah jing ding ahiuve.
4 Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσις θέλει πληθυνθή.
Amavang Daniel nangin, hiche gaothu hi imchah inlang, chuleh hiche lekhabu hi khumtup in, phat nunung hunglhun kahin, Mohor namkhum inlang chuleh aguhin koitan. Hiche tah chuleh, mihem chihna leh hetna hungkhang ding, mihemten khonung khoma ding thu holna-a, adung avaija lhaile diu ahi.
5 Και εγώ ο Δανιήλ εθεώρησα και ιδού, ίσταντο δύο άλλοι, εις εντεύθεν επί του χείλους του ποταμού και εις εκείθεν επί του χείλους του ποταμού.
Chuin, Daniel keiman kaven ahileh, michom mini tah vadung pang langkhat cheh’a, adinlhon kamun ahi.
6 Και είπεν ο εις προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, Έως πότε θέλει είσθαι το τέλος των θαυμασίων τούτων;
Amani lah’a miklhat chun, tupat ponnem kisil’a vadung twi chunga ana ding jingpa jah’a chun adong in, Hicheng thil kidang ho kichai nading chu, phat itih chan lut ding ham? ati.
7 Και ήκουσα τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, ότε ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εις τον ζώντα εις τον αιώνα, ότι θέλει είσθαι εις καιρόν, καιρούς και ήμισυ καιρού· και όταν συντελεσθή ο διασκορπισμός της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θέλουσιν εκπληρωθή.
Hichun tupat ponnem kisil’a, vadung twi chunga ana ding jingpa chun, akhut tenin vanlam asangin, chuleh tonsot’a hing jing Pathen min’in, kihahselna aneiyin, aseiye. “Hiche hi kumkhat, kumni chuleh kumkeh khat, hungche nalai ding, chuleh mithengte ahung kithe cheh soh’a, achaina phat ahung lhin teng leh, thil hichengse hi guilhung soh ding ahi,’’ ati.
8 Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα· τότε είπον, Κύριέ μου, ποίον το τέλος τούτων;
Keiman amapa thusei chu kajan, ahivangin ipi aseina ham, kahepoi. Hijeh chun, ken jong amapa chu ka dong in, “Kapu thil hicheng jouse hi, achaina ipi hung soh ding ham?” kati.
9 Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού.
Chuin aman kajah’a, Chetan Daniel, keiman nakom’a kaseisa bang chun, phat kichaina hunglhun kah’a dingin, khumkhana Mohor kinam khumsa chu, thuguhin koi tan.
10 Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή· και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί· και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει.
Mi tamtah hiche patepna thohgimna-a kon’a, kisuthenguva, kisopthengdiu chuleh kithenso ding ahiuve. Amavang, migilouten assetnau boljom jing untin, imacha ahetkhen theilouhel diu ahi. Miching hon vang, ipi kisei ham ti, ahin hetdoh diu ahi.
11 Και από του καιρού, καθ' ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθή και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.
Hitia chu, tanglouva ana kibol jing kilhaina pumgo thilto akisuhtang nia pat chuleh muntheng akisuh boh’a thet umtah misugam houna akitun doh niapat, nikho sangkhat leh jani toh somko lhing ding ahi.
12 Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε.
Chuleh koi hijong leh, akhonna geija nikho sangkhat leh jathum toh somthum leh nga chan ngahdoh’a umho chu, anun nom ahiuve.
13 Αλλά συ ύπαγε, έως του τέλους· και θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.
Tun, nangma phat kichaina hunglhun kah’a din che tan, kichol inlang achaina nikho ahunglhun phatleh, nangma nakipatdoh kit’a, nang ding’a gotsa nadinmun ding chu nalo ding ahi,’’ati.
