Πραξεις 4
1 Ενώ δε αυτοί ελάλουν προς τον λαόν, ήλθον επ' αυτούς οι ιερείς και ο στρατηγός του ιερού και οι Σαδδουκαίοι,
യസ്മിൻ സമയേ പിതരയോഹനൗ ലോകാൻ ഉപദിശതസ്തസ്മിൻ സമയേ യാജകാ മന്ദിരസ്യ സേനാപതയഃ സിദൂകീഗണശ്ച
2 αγανακτούντες διότι εδίδασκον τον λαόν και εκήρυττον διά του Ιησού την εκ νεκρών ανάστασιν·
തയോർ ഉപദേശകരണേ ഖ്രീഷ്ടസ്യോത്ഥാനമ് ഉപലക്ഷ്യ സർവ്വേഷാം മൃതാനാമ് ഉത്ഥാനപ്രസ്താവേ ച വ്യഗ്രാഃ സന്തസ്താവുപാഗമൻ|
3 και επέβαλον επ' αυτούς τας χείρας και έθεσαν υπό φύλαξιν έως της αύριον, διότι ήτο ήδη εσπέρα.
തൗ ധൃത്വാ ദിനാവസാനകാരണാത് പരദിനപര്യ്യനന്തം രുദ്ധ്വാ സ്ഥാപിതവന്തഃ|
4 Πολλοί δε των ακουσάντων τον λόγον επίστευσαν, και έγεινεν ο αριθμός των ανδρών ως πέντε χιλιάδες.
തഥാപി യേ ലോകാസ്തയോരുപദേശമ് അശൃണ്വൻ തേഷാം പ്രായേണ പഞ്ചസഹസ്രാണി ജനാ വ്യശ്വസൻ|
5 Και τη επαύριον συνήχθησαν εις την Ιερουσαλήμ οι άρχοντες αυτών και οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς,
പരേഽഹനി അധിപതയഃ പ്രാചീനാ അധ്യാപകാശ്ച ഹാനനനാമാ മഹായാജകഃ
6 και Άννας ο αρχιερεύς και Καϊάφας και Ιωάννης και Αλέξανδρος και όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού.
കിയഫാ യോഹൻ സികന്ദര ഇത്യാദയോ മഹായാജകസ്യ ജ്ഞാതയഃ സർവ്വേ യിരൂശാലമ്നഗരേ മിലിതാഃ|
7 Και στήσαντες αυτούς εις το μέσον, ηρώτων· Διά ποίας δυνάμεως ή διά ποίου ονόματος επράξατε τούτο σεις;
അനന്തരം പ്രേരിതൗ മധ്യേ സ്ഥാപയിത്വാപൃച്ഛൻ യുവാം കയാ ശക്തയാ വാ കേന നാമ്നാ കർമ്മാണ്യേതാനി കുരുഥഃ?
8 Τότε ο Πέτρος, πλησθείς Πνεύματος Αγίου, είπε προς αυτούς· Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι του Ισραήλ,
തദാ പിതരഃ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണഃ സൻ പ്രത്യവാദീത്, ഹേ ലോകാനാമ് അധിപതിഗണ ഹേ ഇസ്രായേലീയപ്രാചീനാഃ,
9 εάν ημείς ανακρινώμεθα σήμερον διά ευεργεσίαν προς άνθρωπον ασθενούντα, διά ποίας δυνάμεως ούτος ιατρεύθη,
ഏതസ്യ ദുർബ്ബലമാനുഷസ്യ ഹിതം യത് കർമ്മാക്രിയത, അർഥാത്, സ യേന പ്രകാരേണ സ്വസ്ഥോഭവത് തച്ചേദ് അദ്യാവാം പൃച്ഛഥ,
10 ας ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς και εις πάντα τον λαόν του Ισραήλ ότι διά του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίον σεις εσταυρώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, διά τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής.
തർഹി സർവ്വ ഇസ്രായേലീയലോകാ യൂയം ജാനീത നാസരതീയോ യോ യീശുഖ്രീഷ്ടഃ ക്രുശേ യുഷ്മാഭിരവിധ്യത യശ്ചേശ്വരേണ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതഃ, തസ്യ നാമ്നാ ജനോയം സ്വസ്ഥഃ സൻ യുഷ്മാകം സമ്മുഖേ പ്രോത്തിഷ്ഠതി|
11 Ούτος είναι ο λίθος ο εξουθενηθείς εφ' υμών των οικοδομούντων, όστις έγεινε κεφαλή γωνίας.
നിചേതൃഭി ര്യുഷ്മാഭിരയം യഃ പ്രസ്തരോഽവജ്ഞാതോഽഭവത് സ പ്രധാനകോണസ്യ പ്രസ്തരോഽഭവത്|
12 Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.
തദ്ഭിന്നാദപരാത് കസ്മാദപി പരിത്രാണം ഭവിതും ന ശക്നോതി, യേന ത്രാണം പ്രാപ്യേത ഭൂമണ്ഡലസ്യലോകാനാം മധ്യേ താദൃശം കിമപി നാമ നാസ്തി|
13 Θεωρούντες δε την παρρησίαν του Πέτρου και Ιωάννου, και πληροφορηθέντες ότι είναι άνθρωποι αγράμματοι και ιδιώται, εθαύμαζον και ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού·
തദാ പിതരയോഹനോരേതാദൃശീമ് അക്ഷേഭതാം ദൃഷ്ട്വാ താവവിദ്വാംസൗ നീചലോകാവിതി ബുദ്ധ്വാ ആശ്ചര്യ്യമ് അമന്യന്ത തൗ ച യീശോഃ സങ്ഗിനൗ ജാതാവിതി ജ്ഞാതുമ് അശക്നുവൻ|
14 βλέποντες δε τον άνθρωπον τον τεθεραπευμένον ιστάμενον μετ' αυτών, δεν είχον ουδέν να αντείπωσι.
കിന്തു താഭ്യാം സാർദ്ധം തം സ്വസ്ഥമാനുഷം തിഷ്ഠന്തം ദൃഷ്ട്വാ തേ കാമപ്യപരാമ് ആപത്തിം കർത്തം നാശക്നുൻ|
15 Προστάξαντες δε αυτούς να απέλθωσιν έξω του συνεδρίου, συνεβουλεύθησαν προς αλλήλους,
തദാ തേ സഭാതഃ സ്ഥാനാന്തരം ഗന്തും താൻ ആജ്ഞാപ്യ സ്വയം പരസ്പരമ് ഇതി മന്ത്രണാമകുർവ്വൻ
16 λέγοντες· Τι θέλομεν κάμει εις τους ανθρώπους τούτους; επειδή ότι μεν έγεινε δι' αυτών γνωστόν θαύμα, είναι φανερόν εις πάντας τους κατοικούντας την Ιερουσαλήμ, και δεν δυνάμεθα να αρνηθώμεν τούτο·
തൗ മാനവൗ പ്രതി കിം കർത്തവ്യം? താവേകം പ്രസിദ്ധമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കൃതവന്തൗ തദ് യിരൂശാലമ്നിവാസിനാം സർവ്വേഷാം ലോകാനാം സമീപേ പ്രാകാശത തച്ച വയമപഹ്നോതും ന ശക്നുമഃ|
17 αλλά διά να μη διαδοθή περισσότερον εις τον λαόν, ας απειλήσωμεν αυτούς αυστηρώς να μη λαλώσι πλέον εν τω ονόματι τούτω προς μηδένα άνθρωπον.
കിന്തു ലോകാനാം മധ്യമ് ഏതദ് യഥാ ന വ്യാപ്നോതി തദർഥം തൗ ഭയം പ്രദർശ്യ തേന നാമ്നാ കമപി മനുഷ്യം നോപദിശതമ് ഇതി ദൃഢം നിഷേധാമഃ|
18 Και καλέσαντες αυτούς, παρήγγειλαν εις αυτούς να μη λαλώσι καθόλου μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού.
തതസ്തേ പ്രേരിതാവാഹൂയ ഏതദാജ്ഞാപയൻ ഇതഃ പരം യീശോ ർനാമ്നാ കദാപി കാമപി കഥാം മാ കഥയതം കിമപി നോപദിശഞ്ച|
19 Ο δε Πέτρος και Ιωάννης αποκριθέντες προς αυτούς, είπον· Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε.
തതഃ പിതരയോഹനൗ പ്രത്യവദതാമ് ഈശ്വരസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണം വാ യുഷ്മാകമ് ആജ്ഞാഗ്രഹണമ് ഏതയോ ർമധ്യേ ഈശ്വരസ്യ ഗോചരേ കിം വിഹിതം? യൂയം തസ്യ വിവേചനാം കുരുത|
20 Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.
വയം യദ് അപശ്യാമ യദശൃണുമ ച തന്ന പ്രചാരയിഷ്യാമ ഏതത് കദാപി ഭവിതും ന ശക്നോതി|
21 Οι δε, πάλιν απειλήσαντες αυτούς απέλυσαν, μη ευρίσκοντες το πως να τιμωρήσωσιν αυτούς, διά τον λαόν, διότι πάντες εδόξαζον τον Θεόν διά το γεγονός.
യദഘടത തദ് ദൃഷ്ടാ സർവ്വേ ലോകാ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അന്വവദൻ തസ്മാത് ലോകഭയാത് തൗ ദണ്ഡയിതും കമപ്യുപായം ന പ്രാപ്യ തേ പുനരപി തർജയിത്വാ താവത്യജൻ|
22 Επειδή ο άνθρωπος, εις τον οποίον έγεινε το θαύμα τούτο της θεραπείας, ήτο περισσότερον των τεσσαράκοντα ετών.
യസ്യ മാനുഷസ്യൈതത് സ്വാസ്ഥ്യകരണമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മാക്രിയത തസ്യ വയശ്ചത്വാരിംശദ്വത്സരാ വ്യതീതാഃ|
23 Και αφού απελύθησαν, ήλθον προς τους οικείους και απήγγειλαν όσα είπον προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι.
തതഃ പരം തൗ വിസൃഷ്ടൗ സന്തൗ സ്വസങ്ഗിനാം സന്നിധിം ഗത്വാ പ്രധാനയാജകൈഃ പ്രാചീനലോകൈശ്ച പ്രോക്താഃ സർവ്വാഃ കഥാ ജ്ഞാപിതവന്തൗ|
24 Οι δε ακούσαντες, ομοθυμαδόν ύψωσαν την φωνήν προς τον Θεόν και είπον· Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς,
തച്ഛ്രുത്വാ സർവ്വ ഏകചിത്തീഭൂയ ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രോച്ചൈരേതത് പ്രാർഥയന്ത, ഹേ പ്രഭോ ഗഗണപൃഥിവീപയോധീനാം തേഷു ച യദ്യദ് ആസ്തേ തേഷാം സ്രഷ്ടേശ്വരസ്ത്വം|
25 όστις είπας διά στόματος Δαβίδ του δούλου σου· Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια;
ത്വം നിജസേവകേന ദായൂദാ വാക്യമിദമ് ഉവചിഥ, മനുഷ്യാ അന്യദേശീയാഃ കുർവ്വന്തി കലഹം കുതഃ| ലോകാഃ സർവ്വേ കിമർഥം വാ ചിന്താം കുർവ്വന്തി നിഷ്ഫലാം|
26 παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού.
പരമേശസ്യ തേനൈവാഭിഷിക്തസ്യ ജനസ്യ ച| വിരുദ്ധമഭിതിഷ്ഠന്തി പൃഥിവ്യാഃ പതയഃ കുതഃ||
27 Διότι συνήχθησαν επ' αληθείας εναντίον του αγίου Παιδός σου Ιησού, τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ,
ഫലതസ്തവ ഹസ്തേന മന്ത്രണയാ ച പൂർവ്വ യദ്യത് സ്ഥിരീകൃതം തദ് യഥാ സിദ്ധം ഭവതി തദർഥം ത്വം യമ് അഥിഷിക്തവാൻ സ ഏവ പവിത്രോ യീശുസ്തസ്യ പ്രാതികൂല്യേന ഹേരോദ് പന്തീയപീലാതോ
28 διά να κάμωσιν όσα η χειρ σου και η βουλή σου προώρισε να γείνωσι·
ഽന്യദേശീയലോകാ ഇസ്രായേല്ലോകാശ്ച സർവ്വ ഏതേ സഭായാമ് അതിഷ്ഠൻ|
29 και τώρα, Κύριε, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας,
ഹേ പരമേശ്വര അധുനാ തേഷാം തർജനം ഗർജനഞ്ച ശൃണു;
30 εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν και γινομένων σημείων και τεραστίων διά του ονόματος του αγίου Παιδός σου Ιησού.
തഥാ സ്വാസ്ഥ്യകരണകർമ്മണാ തവ ബാഹുബലപ്രകാശപൂർവ്വകം തവ സേവകാൻ നിർഭയേന തവ വാക്യം പ്രചാരയിതും തവ പവിത്രപുത്രസ്യ യീശോ ർനാമ്നാ ആശ്ചര്യ്യാണ്യസമ്ഭവാനി ച കർമ്മാണി കർത്തുഞ്ചാജ്ഞാപയ|
31 Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.
ഇത്ഥം പ്രാർഥനയാ യത്ര സ്ഥാനേ തേ സഭായാമ് ആസൻ തത് സ്ഥാനം പ്രാകമ്പത; തതഃ സർവ്വേ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണാഃ സന്ത ഈശ്വരസ്യ കഥാമ് അക്ഷോഭേണ പ്രാചാരയൻ|
32 Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά.
അപരഞ്ച പ്രത്യയകാരിലോകസമൂഹാ ഏകമനസ ഏകചിത്തീഭൂയ സ്ഥിതാഃ| തേഷാം കേപി നിജസമ്പത്തിം സ്വീയാം നാജാനൻ കിന്തു തേഷാം സർവ്വാഃ സമ്പത്ത്യഃ സാധാരണ്യേന സ്ഥിതാഃ|
33 Και μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδον οι απόστολοι την μαρτυρίαν της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, και χάρις μεγάλη ήτο επί πάντας αυτούς.
അന്യച്ച പ്രേരിതാ മഹാശക്തിപ്രകാശപൂർവ്വകം പ്രഭോ ര്യീശോരുത്ഥാനേ സാക്ഷ്യമ് അദദുഃ, തേഷു സർവ്വേഷു മഹാനുഗ്രഹോഽഭവച്ച|
34 Επειδή ουδέ ήτο τις μεταξύ αυτών ενδεής· διότι όσοι ήσαν κτήτορες αγρών ή οικιών, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πωλουμένων
തേഷാം മധ്യേ കസ്യാപി ദ്രവ്യന്യൂനതാ നാഭവദ് യതസ്തേഷാം ഗൃഹഭൂമ്യാദ്യാ യാഃ സമ്പത്തയ ആസൻ താ വിക്രീയ
35 και έθετον εις τους πόδας των αποστόλων· και διεμοιράζετο εις έκαστον κατά την χρείαν την οποίαν είχε.
തന്മൂല്യമാനീയ പ്രേരിതാനാം ചരണേഷു തൈഃ സ്ഥാപിതം; തതഃ പ്രത്യേകശഃ പ്രയോജനാനുസാരേണ ദത്തമഭവത്|
36 Και ο Ιωσής, ο επονομασθείς υπό των αποστόλων Βαρνάβας, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι υιός παρηγορίας Λευΐτης, Κύπριος το γένος,
വിശേഷതഃ കുപ്രോപദ്വീപീയോ യോസിനാമകോ ലേവിവംശജാത ഏകോ ജനോ ഭൂമ്യധികാരീ, യം പ്രേരിതാ ബർണബ്ബാ അർഥാത് സാന്ത്വനാദായക ഇത്യുക്ത്വാ സമാഹൂയൻ,
37 έχων αγρόν επώλησε και έφερε τα χρήματα και έθεσεν εις τους πόδας των αποστόλων.
സ ജനോ നിജഭൂമിം വിക്രീയ തന്മൂല്യമാനീയ പ്രേരിതാനാം ചരണേഷു സ്ഥാപിതവാൻ|
