< Προς Τιμοθεον Β΄ 2 >
1 Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού,
ஹே மம புத்ர, க்²ரீஷ்டயீஸு²தோ யோ(அ)நுக்³ரஹஸ்தஸ்ய ப³லேந த்வம்’ ப³லவாந் ப⁴வ|
2 και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.
அபரம்’ ப³ஹுபி⁴: ஸாக்ஷிபி⁴: ப்ரமாணீக்ரு’தாம்’ யாம்’ ஸி²க்ஷாம்’ ஸ்²ருதவாநஸி தாம்’ விஸ்²வாஸ்யேஷு பரஸ்மை ஸி²க்ஷாதா³நே நிபுணேஷு ச லோகேஷு ஸமர்பய|
3 Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.
த்வம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்யோத்தமோ யோத்³தே⁴வ க்லேஸ²ம்’ ஸஹஸ்வ|
4 Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.
யோ யுத்³த⁴ம்’ கரோதி ஸ ஸாம்’ஸாரிகே வ்யாபாரே மக்³நோ ந ப⁴வதி கிந்து ஸ்வநியோஜயித்ரே ரோசிதும்’ சேஷ்டதே|
5 Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή.
அபரம்’ யோ மல்லை ர்யுத்⁴யதி ஸ யதி³ நியமாநுஸாரேண ந யுத்³த்⁴யதி தர்ஹி கிரீடம்’ ந லப்ஸ்யதே|
6 Ο κοπιάζων γεωργός πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνη από των καρπών.
அபரம்’ ய: க்ரு’ஷீவல: கர்ம்ம கரோதி தேந ப்ரத²மேந ப²லபா⁴கி³நா ப⁴விதவ்யம்’|
7 Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα.
மயா யது³ச்யதே தத் த்வயா பு³த்⁴யதாம்’ யத: ப்ரபு⁴ஸ்துப்⁴யம்’ ஸர்வ்வத்ர பு³த்³தி⁴ம்’ தா³ஸ்யதி|
8 Ενθυμού τον εκ σπέρματος Δαβίδ Ιησούν Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών, κατά το ευαγγέλιόν μου.
மம ஸுஸம்’வாத³ஸ்ய வசநாநுஸாராத்³ தா³யூத்³வம்’ஸீ²யம்’ ம்ரு’தக³ணமத்⁴யாத்³ உத்தா²பிதஞ்ச யீஸு²ம்’ க்²ரீஷ்டம்’ ஸ்மர|
9 Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.
தத்ஸுஸம்’வாத³காரணாத்³ அஹம்’ து³ஷ்கர்ம்மேவ ப³ந்த⁴நத³ஸா²பர்ய்யந்தம்’ க்லேஸ²ம்’ பு⁴ஞ்ஜே கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய வாக்யம் அப³த்³த⁴ம்’ திஷ்ட²தி|
10 Διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, διά να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου. (aiōnios )
க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா யத்³ அநந்தகௌ³ரவஸஹிதம்’ பரித்ராணம்’ ஜாயதே தத³பி⁴ருசிதை ர்லோகைரபி யத் லப்⁴யேத தத³ர்த²மஹம்’ தேஷாம்’ நிமித்தம்’ ஸர்வ்வாண்யேதாநி ஸஹே| (aiōnios )
11 Πιστός ο λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει·
அபரம் ஏஷா பா⁴ரதீ ஸத்யா யதி³ வயம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜீவிவ்யாம: , யதி³ ச க்லேஸ²ம்’ ஸஹாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜத்வமபி கரிஷ்யாமஹே|
12 εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς·
யதி³ வயம்’ தம் அநங்கீ³குர்ம்மஸ்தர்ஹி ஸோ (அ)ஸ்மாநப்யநங்கீ³கரிஷ்யதி|
13 εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται.
யதி³ வயம்’ ந விஸ்²வாஸாமஸ்தர்ஹி ஸ விஸ்²வாஸ்யஸ்திஷ்ட²தி யத: ஸ்வம் அபஹ்நோதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
14 Ταύτα υπενθύμιζε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου να μη λογομαχώσι, το οποίον δεν είναι εις ουδέν χρήσιμον, αλλά φέρει καταστροφήν των ακουόντων.
த்வமேதாநி ஸ்மாரயந் தே யதா² நிஷ்ப²லம்’ ஸ்²ரோத்ரு’ணாம்’ ப்⁴ரம்’ஸ²ஜநகம்’ வாக்³யுத்³த⁴ம்’ ந குர்ய்யஸ்ததா² ப்ரபோ⁴: ஸமக்ஷம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ விநீயாதி³ஸ²|
15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.
அபரம்’ த்வம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸ்வம்’ பரீக்ஷிதம் அநிந்த³நீயகர்ம்மகாரிணஞ்ச ஸத்யமதஸ்ய வாக்யாநாம்’ ஸத்³விப⁴ஜநே நிபுணஞ்ச த³ர்ஸ²யிதும்’ யதஸ்வ|
16 Τας δε βεβήλους ματαιοφωνίας φεύγε· διότι θέλουσι προχωρήσει εις πλειοτέραν ασέβειαν,
கிந்த்வபவித்ரா அநர்த²ககதா² தூ³ரீகுரு யதஸ்ததா³லம்பி³ந உத்தரோத்தரம் அத⁴ர்ம்மே வர்த்³தி⁴ஷ்யந்தே,
17 και ο λόγος αυτών θέλει κατατρώγει ως γάγγραινα· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και ο Φιλητός,
தேஷாஞ்ச வாக்யம்’ க³லிதக்ஷதவத் க்ஷயவர்த்³த⁴கோ ப⁴விஷ்யதி தேஷாம்’ மத்⁴யே ஹுமிநாய: பி²லீதஸ்²சேதிநாமாநௌ த்³வௌ ஜநௌ ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டௌ ஜாதௌ,
18 οίτινες απεπλανήθησαν από της αληθείας, λέγοντες ότι έγεινεν ήδη η ανάστασις, και ανατρέπουσι την πίστιν τινών.
ம்ரு’தாநாம்’ புநருத்தி²தி ர்வ்யதீதேதி வத³ந்தௌ கேஷாஞ்சித்³ விஸ்²வாஸம் உத்பாடயதஸ்²ச|
19 Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου.
ததா²பீஸ்²வரஸ்ய பி⁴த்திமூலம் அசலம்’ திஷ்ட²தி தஸ்மிம்’ஸ்²சேயம்’ லிபி ர்முத்³ராங்கிதா வித்³யதே| யதா², ஜாநாதி பரமேஸ²ஸ்து ஸ்வகீயாந் ஸர்வ்வமாநவாந்| அபக³ச்சே²த்³ அத⁴ர்ம்மாச்ச ய: கஸ்²சித் க்²ரீஷ்டநாமக்ரு’த்||
20 Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον.
கிந்து ப்³ரு’ஹந்நிகேதநே கேவல ஸுவர்ணமயாநி ரௌப்யமயாணி ச பா⁴ஜநாநி வித்³யந்த இதி தர்ஹி காஷ்ட²மயாநி ம்ரு’ண்மயாந்யபி வித்³யந்தே தேஷாஞ்ச கியந்தி ஸம்மாநாய கியந்தபமாநாய ச ப⁴வந்தி|
21 Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν.
அதோ யதி³ கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸே²ப்⁴ய: ஸ்வம்’ பரிஷ்கரோதி தர்ஹி ஸ பாவிதம்’ ப்ரபோ⁴: கார்ய்யயோக்³யம்’ ஸர்வ்வஸத்கார்ய்யாயோபயுக்தம்’ ஸம்மாநார்த²கஞ்ச பா⁴ஜநம்’ ப⁴விஷ்யதி|
22 Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.
யௌவநாவஸ்தா²யா அபி⁴லாஷாஸ்த்வயா பரித்யஜ்யந்தாம்’ த⁴ர்ம்மோ விஸ்²வாஸ: ப்ரேம யே ச ஸு²சிமநோபி⁴: ப்ரபு⁴ம் உத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வதே தை: ஸார்த்³த⁴ம் ஐக்யபா⁴வஸ்²சைதேஷு த்வயா யத்நோ விதீ⁴யதாம்’|
23 Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας·
அபரம்’ த்வம் அநர்த²காந் அஜ்ஞாநாம்’ஸ்²ச ப்ரஸ்²நாந் வாக்³யுத்³தோ⁴த்பாத³காந் ஜ்ஞாத்வா தூ³ரீகுரு|
24 ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος,
யத: ப்ரபோ⁴ ர்தா³ஸேந யுத்³த⁴ம் அகர்த்தவ்யம்’ கிந்து ஸர்வ்வாந் ப்ரதி ஸா²ந்தேந ஸி²க்ஷாதா³நேச்சு²கேந ஸஹிஷ்ணுநா ச ப⁴விதவ்யம்’, விபக்ஷாஸ்²ச தேந நம்ரத்வேந சேதிதவ்யா: |
25 διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν,
ததா² க்ரு’தே யதீ³ஸ்²வர: ஸத்யமதஸ்ய ஜ்ஞாநார்த²ம்’ தேப்⁴யோ மந: பரிவர்த்தநரூபம்’ வரம்’ த³த்³யாத்,
26 και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.
தர்ஹி தே யேந ஸ²யதாநேந நிஜாபி⁴லாஷஸாத⁴நாய த்⁴ரு’தாஸ்தஸ்ய ஜாலாத் சேதநாம்’ ப்ராப்யோத்³தா⁴ரம்’ லப்³து⁴ம்’ ஸ²க்ஷ்யந்தி|