Προς Τιμοθεον Β΄ 2
1 Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού,
You, therefore, my child, be strong in the grace that [is] in Christ Jesus,
2 και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.
and the things that you heard from me through many witnesses, be committing these things to steadfast men, who will also be sufficient to teach others;
3 Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.
you, therefore, suffer evil as a good soldier of Jesus Christ;
4 Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.
no one serving as a soldier entangles himself with the affairs of life, that he may please him who enlisted him;
5 Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή.
and if anyone also may strive, he is not crowned, except he may strive lawfully;
6 Ο κοπιάζων γεωργός πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνη από των καρπών.
it is first necessary [for] the laboring farmer to partake of the fruits;
7 Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα.
be considering what things I say, for the LORD gives to you understanding in all things.
8 Ενθυμού τον εκ σπέρματος Δαβίδ Ιησούν Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών, κατά το ευαγγέλιόν μου.
Remember Jesus Christ, raised out of the dead, of the seed of David, according to my good news,
9 Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.
in which I suffer evil—to bonds, as an evildoer, but the word of God has not been bound;
10 Διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, διά να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου. (aiōnios g166)
because of this I endure all things, because of the chosen ones, that they also may obtain salvation that [is] in Christ Jesus, with perpetual glory. (aiōnios g166)
11 Πιστός ο λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει·
The word [is] steadfast: For if we died together—we will also live together;
12 εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς·
if we endure together—we will also reign together; if we deny [Him], He will also deny us;
13 εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται.
if we are not steadfast, He remains steadfast; He is not able to deny Himself.
14 Ταύτα υπενθύμιζε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου να μη λογομαχώσι, το οποίον δεν είναι εις ουδέν χρήσιμον, αλλά φέρει καταστροφήν των ακουόντων.
Remind [them] of these things, testifying fully before the LORD—not to strive about words to nothing profitable, but to the subversion of those hearing;
15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.
be diligent to present yourself approved to God—a workman not ashamed, straightly cutting the word of truth;
16 Τας δε βεβήλους ματαιοφωνίας φεύγε· διότι θέλουσι προχωρήσει εις πλειοτέραν ασέβειαν,
and stand aloof from the profane vain talkings, for they will advance to more impiety,
17 και ο λόγος αυτών θέλει κατατρώγει ως γάγγραινα· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και ο Φιλητός,
and their word will have pasture as a gangrene, of whom is Hymenaeus and Philetus,
18 οίτινες απεπλανήθησαν από της αληθείας, λέγοντες ότι έγεινεν ήδη η ανάστασις, και ανατρέπουσι την πίστιν τινών.
who swerved concerning the truth, saying the resurrection to have already been, and overthrows the faith of some;
19 Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου.
sure, nevertheless, the foundation of God has stood, having this seal: “The LORD has known those who are His,” and, “Let him depart from unrighteousness—everyone who is naming the Name of Christ.”
20 Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον.
And in a great house there are not only vessels of gold and of silver, but also of wood and of earth, and some to honor, and some to dishonor:
21 Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν.
if, then, anyone may cleanse himself from these, he will be a vessel to honor, sanctified and profitable to the master—having been prepared to every good work;
22 Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.
and flee the youthful lusts, and pursue righteousness, faith, love, peace, with those calling on the LORD out of a pure heart;
23 Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας·
and be avoiding the foolish and uninstructed questions, having known that they beget strife,
24 ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος,
and a servant of the LORD must not quarrel, but to be gentle to all, apt to teach, patient under evil,
25 διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν,
instructing those opposing in meekness—if perhaps God may give to them conversion to an acknowledging of the truth,
26 και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.
and they may awake out of the Devil’s snare, having been caught by him at his will.
