Προς Κορινθιους Β΄ 5
1 Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς. (aiōnios g166)
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪਾਰ੍ਥਿਵੇ ਦੂਸ਼਼੍ਯਰੂਪੇ ਵੇਸ਼੍ਮਨਿ ਜੀਰ੍ਣੇ ਸਤੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਮ੍ ਅਕਰਕ੍ਰੁʼਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਕਾਲਸ੍ਥਾਯਿ ਵੇਸ਼੍ਮੈਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ| (aiōnios g166)
2 Επειδή εν τούτω στενάζομεν, επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το ουράνιον,
ਯਤੋ ਹੇਤੋਰੇਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵੇਸ਼੍ਮਨਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ ਵਯੰ ਤੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਵਾਸੰ ਪਰਿਧਾਤੁਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾ ਨਿਃਸ਼੍ਵਸਾਮਃ|
3 αν και ενδυθέντες αυτό δεν θέλωμεν ευρεθή γυμνοί.
ਤਥਾਪੀਦਾਨੀਮਪਿ ਵਯੰ ਤੇਨ ਨ ਨਗ੍ਨਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰਿਹਿਤਵਸਨਾ ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|
4 Διότι όσοι είμεθα εν τούτω τω σκηνώματι στενάζομεν υπό το βάρος αυτού· επειδή θέλομεν ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής.
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਵਯੰ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਮਾਨਾ ਨਿਃਸ਼੍ਵਸਾਮਃ, ਯਤੋ ਵਯੰ ਵਾਸੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੰ ਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਵਾਸੰ ਪਰਿਧਾਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਃ, ਯਤਸ੍ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਜੀਵਨੇਨ ਮਰ੍ਤ੍ਯੰ ਗ੍ਰਸਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
5 Εκείνος δε, όστις έπλασεν ημάς δι' αυτό τούτο, είναι ο Θεός, όστις και έδωκεν εις ημάς τον αρραβώνα του Πνεύματος.
ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਵਯੰ ਯੇਨ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਵ ਸ ਚਾਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਸਤ੍ਯਙ੍ਕਾਰਸ੍ਯ ਪਣਸ੍ਵਰੂਪਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|
6 Έχοντες λοιπόν το θάρρος πάντοτε και εξεύροντες ότι ενόσω ενδημούμεν εν τω σώματι αποδημούμεν από του Κυρίου·
ਅਤਏਵ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਦੋਤ੍ਸੁਕਾ ਭਵਾਮਃ ਕਿਞ੍ਚ ਸ਼ਰੀਰੇ ਯਾਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ੍ਯੁਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਤੋ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤ ਇਤਿ ਜਾਨੀਮਃ,
7 διότι περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως·
ਯਤੋ ਵਯੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਮਾਰ੍ਗੇ ਨ ਚਰਾਮਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਾਰ੍ਗੇ|
8 θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ਼ਰੀਰਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰਵਸ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਵਸ੍ਤੁਞ੍ਚਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾ ਉਤ੍ਸੁਕਾ ਭਵਾਮਃ|
9 Όθεν και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε αποδημούντες, να ήμεθα ευάρεστοι εις αυτόν.
ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਵਸਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰਵਸਨ੍ਤੋ ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਰੋਚਿਤੁੰ ਯਤਾਮਹੇ|
10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਾਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਏਕੈਕੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭਫਲਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਸਰ੍ੱਵੈਸ੍ਮਾਭਿਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਾਸਨਸੰਮੁਖ ਉਪਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ|
11 Εξεύροντες λοιπόν τον φόβον του Κυρίου, τους μεν ανθρώπους καταπείθομεν, εις τον Θεόν δε είμεθα φανεροί, ελπίζω δε ότι και εις τας συνειδήσεις σας είμεθα φανεροί.
ਅਤਏਵ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭਯਾਨਕਤ੍ਵੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਵਯੰ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਅਨੁਨਯਾਮਃ ਕਿਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾ ਭਵਾਮਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਵੇਦਗੋਚਰੇ(ਅ)ਪਿ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾ ਭਵਾਮ ਇਤ੍ਯਾਸ਼ੰਸਾਮਹੇ|
12 Διότι δεν συνιστώμεν πάλιν εαυτούς εις εσάς, αλλά σας δίδομεν αφορμήν καυχήματος υπέρ ημών, διά να έχητε λόγον προς τους καυχωμένους με το πρόσωπον και ουχί με την καρδίαν.
ਅਨੇਨ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਪੁਨਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਮ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਮਨੋ ਵਿਨਾ ਮੁਖੈਃ ਸ਼੍ਲਾਘਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰਦਾਨਾਯ ਯੂਯੰ ਯਥਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼੍ਲਾਘਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉਪਾਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਵਿਤਰਾਮਃ|
13 Διότι είτε έξω εαυτών είμεθα, διά τον Θεόν είμεθα, είτε έμφρονες είμεθα, διά σας είμεθα.
ਯਦਿ ਵਯੰ ਹਤਜ੍ਞਾਨਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਰ੍ਥਕੰ ਯਦਿ ਚ ਸਜ੍ਞਾਨਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥਕੰ|
14 Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς, διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον·
ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਸਮਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਯਦ੍ਯੇਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਇਤ੍ਯਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਬੁਧ੍ਯਤੇ|
15 και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੇ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਨ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੋ ਜਨੋ ਮ੍ਰੁʼਤਃ ਪੁਨਰੁੱਥਾਪਿਤਸ਼੍ਚ ਤਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਯਤ੍ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
16 Ώστε ημείς από του νυν δεν γνωρίζομεν ουδένα κατά σάρκα· αν δε και εγνωρίσαμεν κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν.
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਿਤਃ ਪਰੰ ਕੋ(ਅ)ਪ੍ਯਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਜਾਤਿਤੋ ਨ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤਵ੍ਯਃ| ਯਦ੍ਯਪਿ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਜਾਤਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤਥਾਪੀਦਾਨੀਂ ਜਾਤਿਤਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਤੇ|
17 Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.
ਕੇਨਚਿਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਆਸ਼੍ਰਿਤੇ ਨੂਤਨਾ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵਤਿ ਪੁਰਾਤਨਾਨਿ ਲੁਪ੍ਯਨ੍ਤੇ ਪਸ਼੍ਯ ਨਿਖਿਲਾਨਿ ਨਵੀਨਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ|
18 Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν διά του Ιησού Χριστού και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής,
ਸਰ੍ੱਵਞ੍ਚੈਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮ ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸ ਏਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਵੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੰਹਿਤਵਾਨ੍ ਸਨ੍ਧਾਨਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯਾਂ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|
19 δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών, και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής.
ਯਤਃ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮ੍ ਅਧਿਸ਼਼੍ਠਾਯ ਜਗਤੋ ਜਨਾਨਾਮ੍ ਆਗਾਂਸਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਰੁʼਣਮਿਵ ਨ ਗਣਯਨ੍ ਸ੍ਵੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤਾਨ੍ ਸੰਹਿਤਵਾਨ੍ ਸਨ੍ਧਿਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|
20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν·
ਅਤੋ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਦੌਤ੍ਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਸਮ੍ਪਾਦਯਾਮਹੇ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਾਯਾਚ੍ਯਤੇ ਤਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਮਹੇ ਯੂਯਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸਨ੍ਧੱਤ|
21 διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού.
ਯਤੋ ਵਯੰ ਤੇਨ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਪੁਣ੍ਯੰ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਾਪੇਨ ਸਹ ਯਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਤੇਯੰ ਨਾਸੀਤ੍ ਸ ਏਵ ਤੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਪਾਪਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|
