Προς Κορινθιους Β΄ 5
1 Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς. (aiōnios g166)
അപരമ് അസ്മാകമ് ഏതസ്മിൻ പാർഥിവേ ദൂഷ്യരൂപേ വേശ്മനി ജീർണേ സതീശ്വരേണ നിർമ്മിതമ് അകരകൃതമ് അസ്മാകമ് അനന്തകാലസ്ഥായി വേശ്മൈകം സ്വർഗേ വിദ്യത ഇതി വയം ജാനീമഃ| (aiōnios g166)
2 Επειδή εν τούτω στενάζομεν, επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το ουράνιον,
യതോ ഹേതോരേതസ്മിൻ വേശ്മനി തിഷ്ഠന്തോ വയം തം സ്വർഗീയം വാസം പരിധാതുമ് ആകാങ്ക്ഷ്യമാണാ നിഃശ്വസാമഃ|
3 αν και ενδυθέντες αυτό δεν θέλωμεν ευρεθή γυμνοί.
തഥാപീദാനീമപി വയം തേന ന നഗ്നാഃ കിന്തു പരിഹിതവസനാ മന്യാമഹേ|
4 Διότι όσοι είμεθα εν τούτω τω σκηνώματι στενάζομεν υπό το βάρος αυτού· επειδή θέλομεν ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής.
ഏതസ്മിൻ ദൂഷ്യേ തിഷ്ഠനതോ വയം ക്ലിശ്യമാനാ നിഃശ്വസാമഃ, യതോ വയം വാസം ത്യക്തുമ് ഇച്ഛാമസ്തന്നഹി കിന്തു തം ദ്വിതീയം വാസം പരിധാതുമ് ഇച്ഛാമഃ, യതസ്തഥാ കൃതേ ജീവനേന മർത്യം ഗ്രസിഷ്യതേ|
5 Εκείνος δε, όστις έπλασεν ημάς δι' αυτό τούτο, είναι ο Θεός, όστις και έδωκεν εις ημάς τον αρραβώνα του Πνεύματος.
ഏതദർഥം വയം യേന സൃഷ്ടാഃ സ ഈശ്വര ഏവ സ ചാസ്മഭ്യം സത്യങ്കാരസ്യ പണസ്വരൂപമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ|
6 Έχοντες λοιπόν το θάρρος πάντοτε και εξεύροντες ότι ενόσω ενδημούμεν εν τω σώματι αποδημούμεν από του Κυρίου·
അതഏവ വയം സർവ്വദോത്സുകാ ഭവാമഃ കിഞ്ച ശരീരേ യാവദ് അസ്മാഭി ർന്യുഷ്യതേ താവത് പ്രഭുതോ ദൂരേ പ്രോഷ്യത ഇതി ജാനീമഃ,
7 διότι περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως·
യതോ വയം ദൃഷ്ടിമാർഗേ ന ചരാമഃ കിന്തു വിശ്വാസമാർഗേ|
8 θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.
അപരഞ്ച ശരീരാദ് ദൂരേ പ്രവസ്തും പ്രഭോഃ സന്നിധൗ നിവസ്തുഞ്ചാകാങ്ക്ഷ്യമാണാ ഉത്സുകാ ഭവാമഃ|
9 Όθεν και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε αποδημούντες, να ήμεθα ευάρεστοι εις αυτόν.
തസ്മാദേവ കാരണാദ് വയം തസ്യ സന്നിധൗ നിവസന്തസ്തസ്മാദ് ദൂരേ പ്രവസന്തോ വാ തസ്മൈ രോചിതും യതാമഹേ|
10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.
യസ്മാത് ശരീരാവസ്ഥായാമ് ഏകൈകേന കൃതാനാം കർമ്മണാം ശുഭാശുഭഫലപ്രാപ്തയേ സർവ്വൈസ്മാഭിഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിചാരാസനസമ്മുഖ ഉപസ്ഥാതവ്യം|
11 Εξεύροντες λοιπόν τον φόβον του Κυρίου, τους μεν ανθρώπους καταπείθομεν, εις τον Θεόν δε είμεθα φανεροί, ελπίζω δε ότι και εις τας συνειδήσεις σας είμεθα φανεροί.
അതഏവ പ്രഭോ ർഭയാനകത്വം വിജ്ഞായ വയം മനുജാൻ അനുനയാമഃ കിഞ്ചേശ്വരസ്യ ഗോചരേ സപ്രകാശാ ഭവാമഃ, യുഷ്മാകം സംവേദഗോചരേഽപി സപ്രകാശാ ഭവാമ ഇത്യാശംസാമഹേ|
12 Διότι δεν συνιστώμεν πάλιν εαυτούς εις εσάς, αλλά σας δίδομεν αφορμήν καυχήματος υπέρ ημών, διά να έχητε λόγον προς τους καυχωμένους με το πρόσωπον και ουχί με την καρδίαν.
അനേന വയം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ പുനഃ സ്വാൻ പ്രശംസാമ ഇതി നഹി കിന്തു യേ മനോ വിനാ മുഖൈഃ ശ്ലാഘന്തേ തേഭ്യഃ പ്രത്യുത്തരദാനായ യൂയം യഥാസ്മാഭിഃ ശ്ലാഘിതും ശക്നുഥ താദൃശമ് ഉപായം യുഷ്മഭ്യം വിതരാമഃ|
13 Διότι είτε έξω εαυτών είμεθα, διά τον Θεόν είμεθα, είτε έμφρονες είμεθα, διά σας είμεθα.
യദി വയം ഹതജ്ഞാനാ ഭവാമസ്തർഹി തദ് ഈശ്വരാർഥകം യദി ച സജ്ഞാനാ ഭവാമസ്തർഹി തദ് യുഷ്മദർഥകം|
14 Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς, διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον·
വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേമ്നാ സമാകൃഷ്യാമഹേ യതഃ സർവ്വേഷാം വിനിമയേന യദ്യേകോ ജനോഽമ്രിയത തർഹി തേ സർവ്വേ മൃതാ ഇത്യാസ്മാഭി ർബുധ്യതേ|
15 και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.
അപരഞ്ച യേ ജീവന്തി തേ യത് സ്വാർഥം ന ജീവന്തി കിന്തു തേഷാം കൃതേ യോ ജനോ മൃതഃ പുനരുത്ഥാപിതശ്ച തമുദ്ദിശ്യ യത് ജീവന്തി തദർഥമേവ സ സർവ്വേഷാം കൃതേ മൃതവാൻ|
16 Ώστε ημείς από του νυν δεν γνωρίζομεν ουδένα κατά σάρκα· αν δε και εγνωρίσαμεν κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν.
അതോ ഹേതോരിതഃ പരം കോഽപ്യസ്മാഭി ർജാതിതോ ന പ്രതിജ്ഞാതവ്യഃ| യദ്യപി പൂർവ്വം ഖ്രീഷ്ടോ ജാതിതോഽസ്മാഭിഃ പ്രതിജ്ഞാതസ്തഥാപീദാനീം ജാതിതഃ പുന ർന പ്രതിജ്ഞായതേ|
17 Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.
കേനചിത് ഖ്രീഷ്ട ആശ്രിതേ നൂതനാ സൃഷ്ടി ർഭവതി പുരാതനാനി ലുപ്യന്തേ പശ്യ നിഖിലാനി നവീനാനി ഭവന്തി|
18 Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν διά του Ιησού Χριστού και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής,
സർവ്വഞ്ചൈതദ് ഈശ്വരസ്യ കർമ്മ യതോ യീശുഖ്രീഷ്ടേന സ ഏവാസ്മാൻ സ്വേന സാർദ്ധം സംഹിതവാൻ സന്ധാനസമ്ബന്ധീയാം പരിചര്യ്യാമ് അസ്മാസു സമർപിതവാംശ്ച|
19 δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών, και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής.
യതഃ ഈശ്വരഃ ഖ്രീഷ്ടമ് അധിഷ്ഠായ ജഗതോ ജനാനാമ് ആഗാംസി തേഷാമ് ഋണമിവ ന ഗണയൻ സ്വേന സാർദ്ധം താൻ സംഹിതവാൻ സന്ധിവാർത്താമ് അസ്മാസു സമർപിതവാംശ്ച|
20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν·
അതോ വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിനിമയേന ദൗത്യം കർമ്മ സമ്പാദയാമഹേ, ഈശ്വരശ്ചാസ്മാഭി ര്യുഷ്മാൻ യായാച്യതേ തതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിനിമയേന വയം യുഷ്മാൻ പ്രാർഥയാമഹേ യൂയമീശ്വരേണ സന്ധത്ത|
21 διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού.
യതോ വയം തേന യദ് ഈശ്വരീയപുണ്യം ഭവാമസ്തദർഥം പാപേന സഹ യസ്യ ജ്ഞാതേയം നാസീത് സ ഏവ തേനാസ്മാകം വിനിമയേന പാപഃ കൃതഃ|
