< Προς Κορινθιους Β΄ 4 >
1 Διά τούτο, έχοντες την διακονίαν ταύτην, καθώς ηλεήθημεν, δεν αποκάμνομεν,
Portanto, já que Deus, em sua misericórdia, nos deu esse novo modo de nos relacionarmos com ele, nós não desistimos.
2 αλλ' απηρνήθημεν τα κρυπτά της αισχύνης, μη περιπατούντες εν πανουργία μηδέ δολόνοντες τον λόγον του Θεού, αλλά με την φανέρωσιν της αληθείας συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον του Θεού.
Pelo contrário, rejeitamos atos secretos e vergonhosos. Nós não temos nos comportado de forma desonesta e não falsificamos a palavra de Deus. Demonstramos quem somos, ao revelar a verdade diante de Deus, para que todas as pessoas possam decidir por elas mesmas.
3 Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον,
Mesmo que o evangelho que anunciamos esteja escondido, ele está escondido apenas para os que estão se perdendo.
4 των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νούν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού. (aiōn )
O deus deste mundo cegou as mentes daqueles que não creem em Deus. Eles não podem ver a luz que vem do evangelho que revela a glória de Cristo, o qual é a imagem de Deus. (aiōn )
5 Διότι ημείς δεν κηρύττομεν εαυτούς, αλλά τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εαυτούς δε δούλους υμών διά τον Ιησούν.
Nós não estamos promovendo a nós mesmos, mas, sim, anunciando Cristo Jesus como sendo o Senhor. Na verdade, somos servos de vocês, em nome de Jesus.
6 Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού διά του προσώπου του Ιησού Χριστού.
Pois o Deus que disse: “Deixe que a luz brilhe, vencendo as trevas”, foi o mesmo que brilhou em nossas mentes, para nos trazer o conhecimento da glória de Deus, que brilha no rosto de Jesus Cristo.
7 Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, διά να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού και ουχί εξ ημών,
Mas, mantemos esse tesouro em vasos de barro, pois, assim, mostramos que esse poder supremo vem de Deus e, não, de nós mesmos.
8 κατά πάντα θλιβόμενοι αλλ' ουχί στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουχί απελπιζόμενοι,
Somos atacados de todas as direções, mas isso não nos oprime. Às vezes, ficamos em dúvida em relação ao que devemos fazer, mas nunca desesperados.
9 διωκόμενοι αλλ' ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουχί απολλύμενοι,
Somos perseguidos, mas nunca fomos abandonados por Deus. Somos derrubados, mas ainda não morremos!
10 πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι, διά να φανερωθή εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού.
Em nossos corpos, sempre levamos a morte de Jesus, para que, assim, a vida dele também seja vista em nossos corpos.
11 Διότι ημείς οι ζώντες παραδιδόμεθα πάντοτε εις τον θάνατον διά τον Ιησούν, διά να φανερωθή και η ζωή του Ιησού εν τη θνητή ημών σαρκί.
Enquanto vivermos, sempre estaremos correndo o risco de morrer por causa de Jesus, pois, assim, a vida de Jesus poderá ser mostrada em nossos corpos mortais.
12 Ώστε ο μεν θάνατος ενεργείται εν ημίν, η δε ζωή εν υμίν.
Assim, enfrentamos a morte, para que vocês possam viver!
13 Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, Επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν,
Como nós temos o mesmo espírito de fé em Deus, ao qual as Sagradas Escrituras se referem ao dizer: “Eu tive fé em Deus e, assim, eu falei”, nós também falamos porque cremos em Deus.
14 εξεύροντες ότι ο αναστήσας τον Κύριον Ιησούν θέλει αναστήσει και ημάς διά του Ιησού και παραστήσει μεθ' υμών.
Nós sabemos que Deus, que ressuscitou o Senhor Jesus, também nos ressuscitará com o Senhor e nos levará, junto com vocês, até a presença dele.
15 Διότι τα πάντα είναι διά σας, ώστε η χάρις, πλεονάσασα διά την ευχαριστίαν των πλειοτέρων, να περισσεύση εις την δόξαν του Θεού.
Isso é tudo por vocês! Quando a bênção de Deus alcançar muito mais pessoas, a gratidão a ele será ainda maior, para a sua glória.
16 Διά τούτο δεν αποκάμνομεν, αλλ' εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ' εκάστην ημέραν.
Então, nós não desanimamos. Mesmo que os nossos corpos estejam se despedaçando, por dentro estamos sendo renovados a cada dia.
17 Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης, (aiōnios )
Pois essas pequenas inquietações que surgem duram pouco, mas produzem para nós uma glória que não para de crescer. (aiōnios )
18 επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ' εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια. (aiōnios )
Nós não nos preocupamos com o que pode ser visto, pois olhamos para a frente, para o que não pode ser visto. O que vemos é temporário, mas o que não conseguimos ver é eterno. (aiōnios )