Προς Κορινθιους Β΄ 10
1 Αυτός δε εγώ ο Παύλος σας παρακαλώ διά της πραότητος και επιεικείας του Χριστού, όστις παρών μεν είμαι ταπεινός μεταξύ σας, απών δε λαμβάνω θάρρος προς εσάς·
Now I Paul myself beseech you by the meekness and gentleness of Christ, I, who present indeed am lowly among you, but am bold toward you when absent;
2 σας παρακαλώ δε όταν έλθω, να μη λάβω θάρρος με την πεποίθησιν εκείνην, με την οποίαν στοχάζομαι να τολμήσω εναντίον τινών, οίτινες θεωρούσιν ημάς ως κατά σάρκα περιπατούντας.
but I entreat you, that I may not when I am present be bold with that confidence wherewith I think of being bold towards some, who think of us as walking according to the flesh.
3 Διότι αν και περιπατώμεν εν σαρκί, δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα·
For though we walk in the flesh, we do not war according to the flesh,
4 διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων·
(for the weapons of our warfare are not fleshly, but mighty through God to the pulling down of strong holds, )
5 επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού,
casting down reasonings, and every high thing that exalteth itself against the knowledge of God, and bringing every purpose into captivity to the obedience of Christ,
6 και είμεθα έτοιμοι να εκδικήσωμεν πάσαν παρακοήν, όταν γείνη πλήρης η υπακοή σας.
and being in readiness to punish every disobedience, when the measure of your obedience shall be full.
7 Τα κατά πρόσωπον βλέπετε. Εάν τις έχη πεποίθησιν εις εαυτόν ότι είναι του Χριστού, ας συλλογίζηται τούτο πάλιν αφ' εαυτού, ότι καθώς αυτός είναι του Χριστού, ούτω και ημείς είμεθα του Χριστού.
Ye look at the outward appearance. If any one trusteth to himself that he belongeth to Christ, let him of himself consider this again, that as he belongeth to Christ, so also do we.
8 Διότι εάν και περισσότερόν τι καυχηθώ διά την εξουσίαν ημών, την οποίαν έδωκεν εις ημάς ο Κύριος εις οικοδομήν και ουχί εις καθαίρεσίν σας, δεν θέλω αισχυνθή,
For even if I should boast still more highly of our authority, which the Lord gave us for building you up, and not pulling you down, I should not be put to shame;
9 διά να μη φανώ ότι θέλω να σας εκφοβίζω διά των επιστολών.
that I may not seem as if I would terrify you by my letters.
10 Διότι αι μεν επιστολαί, λέγει τις, είναι βαρείαι και ισχυραί, η δε παρουσία του σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος.
For his letters, saith one, are weighty and strong; but his bodily presence is weak, and his speech contemptible.
11 Τούτο ας παρατηρή ο τοιούτος, ότι οποίοι είμεθα εις τον λόγον διά των επιστολών απόντες, τοιούτοι και παρόντες εις το έργον.
Let such a one count upon this, that such as we are in word by letters when absent, such will we be also in deed when present.
12 Διότι δεν τολμώμεν να συναριθμήσωμεν ή να συγκρίνωμεν εαυτούς προς τινάς εκ των συνιστώντων εαυτούς· αλλ' αυτοί καθ' εαυτούς μετρούντες εαυτούς και προς εαυτούς συγκρίνοντες εαυτούς ανοηταίνουσιν.
For we do not venture to reckon ourselves among, or compare ourselves with, some of those who commend themselves; but they, measuring themselves among themselves, and comparing themselves with themselves, are not wise.
13 Αλλ' ημείς δεν θέλομεν καυχηθή εις τα άμετρα, αλλά κατά το μέτρον του κανόνος, το οποίον εμοίρασεν εις ημάς ο Θεός, μέτρον ώστε να φθάσωμεν έως και εις εσάς.
But we will not boast of things that are without our measure, but according to the measure of the line which God allotted us, —a measure to reach even to you.
14 Διότι δεν υπερεκτείνομεν εαυτούς ως μη φθάσαντες εις εσάς. επειδή έως και εις εσάς εφθάσαμεν διά του ευαγγελίου του Χριστού,
For we do not stretch ourselves beyond our measure, as though we reached not to you; (for as far as even to you did we come, in the gospel of Christ; )
15 και δεν καυχώμεθα εις τα άμετρα εις ξένους κόπους, αλλ' έχομεν ελπίδα, ότι αυξανομένης της πίστεώς σας, θέλομεν μεγαλυνθή εις εσάς εκ περισσού κατά τον κανόνα ημών,
not boasting of things that are without measure, in other men's labors, but having hope, when your faith is increased, that our line will through you be still further extended,
16 ώστε να κηρύξωμεν το ευαγγέλιον και εις τους επέκεινα υμών τόπους, ουχί να καυχηθώμεν εις τα εν αλλοτρίω κανόνι έτοιμα.
so that we may preach the gospel in the regions beyond you; not boasting, in another's line, of things made ready to our hand.
17 Αλλ' όστις καυχάται, εν Κυρίω ας καυχάται·
But “he that boasteth, let him boast in the Lord.”
18 διότι δεν είναι δόκιμος όστις συνιστά αυτός εαυτόν, αλλ' εκείνος τον οποίον ο Κύριος συνιστά.
For not he that commendeth himself is approved, but he whom the Lord commendeth.
