Προς Θεσσαλονικεις Α΄ 3

1 Διά τούτο μη υποφέροντες πλέον, εκρίναμεν εύλογον να απομείνωμεν μόνοι εν Αθήναις,

WHEREFORE when we could no longer forbear, we thought it good to be left at Athens alone:

2 και επέμψαμεν Τιμόθεον, τον αδελφόν ημών και διάκονον του Θεού και συνεργόν ημών εις το ευαγγέλιον του Χριστού, διά να σας στηρίξη και να σας παρηγορήση περί της πίστεώς σας,

and sent Timothy our brother, and a minister of God, and our fellow-labourer in the gospel of Christ, that he might stablish you, and comfort you concerning your faith:

3 διά να μη κλονίζηται μηδείς εν ταις θλίψεσι ταύταις. Διότι σεις εξεύρετε ότι εις τούτο είμεθα τεταγμένοι·

that no man might be shaken by these tribulations; for ye yourselves know that thereunto we are appointed.

4 διότι ότε ήμεθα παρ' υμίν, προελέγομεν προς εσάς ότι μέλλομεν να υποφέρωμεν θλίψεις, καθώς και έγεινε και εξεύρετε.

For when we were with you, we told you before that we were about to suffer tribulation; as also it came to pass, and ye know.

5 Διά τούτο και εγώ μη υποφέρων πλέον έπεμψα διά να μάθω την πίστιν σας, μήπως σας επείρασεν ο πειράζων και αποβή εις μάτην ο κόπος ημών.

For this cause also, when I could no longer forbear, I sent to know your fidelity, lest by any means the tempter had tempted you, and our labour should be in vain.

6 Ήδη δε ότε ήλθεν ο Τιμόθεος από σας προς ημάς και έφερε προς ημάς καλάς αγγελίας περί της πίστεως και της αγάπης σας, και ότι έχετε πάντοτε αγαθήν ενθύμησιν ημών, επιποθούντες να ίδητε ημάς καθώς και ημείς εσάς,

But now when Timothy returned to us from you, and brought us the glad tidings of your faith and love, and that ye retain a kind remembrance of us always, earnestly desirous to see us, as we are also to see you:

7 διά τούτο παρηγορήθημεν, αδελφοί, διά σας εν όλη τη θλίψει και στενοχωρία ημών διά της πίστεώς σας·

for this cause we have felt consolation, brethren, in you under all our tribulation and distress, because of your fidelity.

8 διότι τώρα ζώμεν, εάν σεις μένητε σταθεροί εις τον Κύριον.

For now we live, if ye stand fast in the Lord.

9 Επειδή τίνα ευχαριστίαν δυνάμεθα να ανταποδώσωμεν εις τον Θεόν διά σας δι' όλην την χαράν, την οποίαν χαίρομεν διά σας έμπροσθεν του Θεού ημών,

For what sufficient thanks can we render to God for you, for all the joy with which we rejoice on your account before our God,

10 νύκτα και ημέραν δεόμενοι καθ' υπερβολήν να ίδωμεν το πρόσωπόν σας και να αναπληρώσωμεν τας ελλείψεις της πίστεώς σας;

night and day most fervently praying that we may see your face, and amply supply the deficiencies of your faith?

11 Αυτός δε ο Θεός και Πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είθε να κατευθύνη την οδόν ημών προς εσάς·

Now God himself, and our Father, and the Lord Jesus Christ direct our way unto you.

12 εσάς δε ο Κύριος να αυξήση και να περισσεύση εις την αγάπην προς αλλήλους και προς πάντας, καθώς και ημείς περισσεύομεν προς εσάς,

And the Lord cause you to abound and overflow with love one to another, and towards all men, as we also do to you:

13 διά να στηρίξη τας καρδίας σας αμέμπτους εις την αγιωσύνην έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού.

to the end that your hearts may be established blameless in holiness before God and our Father, at the coming of our Lord Jesus Christ with all his saints.