Προς Θεσσαλονικεις Α΄ 1
1 Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος προς την εκκλησίαν των Θεσσαλονικέων εν Θεώ, τω Πατρί και Κυρίω Ιησού Χριστώ· χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
I Paoly naho i Silasy vaho i Timoty, Ho ami’ty Fivori’ o nte-Tesalonika aman’ Añahare Rae naho i Talè Iesoà Norizañeio: Fierañerañañe naho Fañanintsiñe
2 Ευχαριστούμεν πάντοτε τον Θεόν περί πάντων υμών και σας μνημονεύομεν εν ταις προσευχαίς ημών,
Andriañe’ay nainai’e t’Andrianañahare ty ama’ areo iaby, manoñoñe anahareo amo halali’aio;
3 αδιαλείπτως ενθυμούμενοι το εις την πίστιν έργον σας και τον κόπον της αγάπης και την υπομονήν της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών,
le tiahi’ay lomoñandro ty fitoloña’ areo am-patokisañe naho ty fitromaha’ areo aman-koko naho ty figahiña’ areo mitamà i Talèntika Iesoà Norizañey añatrefan’ Añahare Raen-tika.
4 εξεύροντες, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Θεού, την εκλογήν σας,
Fohi’ay ry roahalahy kokoan’ Añahareo, te jinobo’e,
5 διότι το ευαγγέλιον ημών δεν έγεινεν εις εσάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι Αγίω και εν πληροφορία πολλή, καθώς εξεύρετε οποίοι υπήρξαμεν μεταξύ σας διά σας.
fa tsy nitotsake ama’ areo an-tsara avao i talili-soa’aiy; fa aman-kaozara’ i Arofo Masiñey vaho am-pireketan-tro añoñe. Fohi’ areo ka ty fañaveloa’ay ama’ areo.
6 Και σεις εγείνετε μιμηταί ημών και του Κυρίου, δεχθέντες τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως μετά χαράς Πνεύματος Αγίου,
Toe nitsikombe anay naho i Talè nahareo; fa ndra te nanjoan-kaloviloviañe, le rinambe’ areo an-kafalea’ i Arofo Masiñey i tsaray.
7 ώστε εγείνετε τύποι εις πάντας τους πιστεύοντας εν τη Μακεδονία και τη Αχαΐα.
Aa le nitsikombea’ ze hene mpiato e Makedonia naho Akaia añe.
8 Διότι από σας εξήχησεν ο λόγος του Κυρίου ουχί μόνον εν τη Μακεδονία και Αχαΐα, αλλά και εν παντί τόπω έφθασεν η φήμη της προς τον Θεόν πίστεώς σας, ώστε ημείς δεν έχομεν χρείαν να λαλώμέν τι.
Le tsy e Makedonia naho e Akaia añe avao ty nampiboelea’ areo ty saontsi’ i Talè, fa toe nikatsakatsake an-toets’ aia’ aia o fatokisa’ areo an’ Andrianañahareo vaho tsy anovoña’ay rehake,
9 Διότι αυτοί διηγούνται περί ημών οποίαν είσοδον ελάβομεν προς εσάς, και πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν,
fa italilia’ iareo ty hasoam-pampihovà’ areo anay, ie nitolik’ aman’ Añahare naho niamboho ami’ty fahasive, mitoroñe an’ Andrianañahare veloñe naho to,
10 και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής.
vaho mandiñe i Ana’e andindìñey, i natroa’e an-kavilasiy—Iesoà mpañaha antika amy haviñerañe ho aviy.
