Πετρου Α΄ 4
1 Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα, διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας,
Since, then, Christ suffered in body, arm yourselves with the same resolve as he; for he who has suffered in body has ceased to sin,
2 διά να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ' εν τω θελήματι του Θεού.
and so will live the rest of his earthly life guided, not by human passions, but by the will of God.
3 Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις·
Surely in the past you have spent time enough living as the Gentiles delight to live. For your path has lain among scenes of debauchery, licentiousness, drunkenness, revelry, hard-drinking, and profane idolatry.
4 και διά τούτο παραξενεύονται ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν·
And, because you do not run to the same extremes of profligacy as others, they are astonished, and malign you.
5 οίτινες θέλουσιν αποδώσει λόγον εις εκείνον, όστις είναι έτοιμος να κρίνη ζώντας και νεκρούς.
But they will have to answer for their conduct to him who is ready to judge both the living and the dead.
6 Επειδή διά τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς, διά να κριθώσι μεν κατά ανθρώπους εν σαρκί, να ζώσι δε κατά Θεόν εν πνεύματι.
For that was why the good news was told to the dead also – that, after they have been judged in the body, as people are judged, they might live in the spirit, as God lives.
7 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς·
But the end of all things is near. Therefore exercise self-restraint and be calm, so that you may be able to pray.
8 προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών·
Above all things, let your love for one another be earnest, for ‘Love throws a veil over countless sins.’
9 γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών·
Never grudge hospitality to one another.
10 έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού·
Whatever the gift that each has received, use it in the service of others, as good stewards of the varied bounty of God.
11 εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού· εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως, την οποίαν χορηγεί ο Θεός· διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. (aiōn g165)
When anyone speaks, they should speak as one who is delivering the oracles of God. When anyone is endeavoring to serve others, they should do so in reliance on the strength which God supplies; so that in everything God may be honored through Jesus Christ – to whom be ascribed all honor and might for ever and ever. Amen. (aiōn g165)
12 Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι,
Dear friends, do not be astonished at the trial of fire that you are passing through, to test you, as though something strange were happening to you.
13 αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή χαρήτε αγαλλιώμενοι.
No, the more you share the sufferings of the Christ, the more may you rejoice, that, when the time comes for the manifestation of his glory, you may rejoice and exult.
14 Εάν ονειδίζησθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ' υμάς· κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται.
If you are insulted for bearing the name of Christ, count yourselves blessed; because the divine glory and the Spirit of God are resting on you.
15 Διότι μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς ή κλέπτης ή κακοποιός ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια.
I need hardly say that no one among you must suffer as a murderer, or a thief, or a criminal, or for interfering in matters which do not concern Christians.
16 αλλ' εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ' ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.
But, if someone suffers as a Christian, they should not be ashamed of it; they should bring honor to God even though they bear that name.
17 Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ' ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;
For the time has come for judgment to begin with the house of God; and, if it begins with us, what will be the end of those who reject God’s good news?
18 και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;
If ‘a good person is saved only with difficulty, what will become of the godless and the sinful?’
19 Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν, ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιΐα.
Therefore, I say, let those who suffer, because God wills it so, commit their lives into the hands of a faithful Creator, and persevere in doing right.
