Προς Κορινθιους Α΄ 4
1 Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού.
Hagi vahe'mo'zama tagriku'ma antahi ramisazana, Kraisi eri'za vahere hu'za nehu'za, Anumzamofo oku'zama eri ama'ma neha'a netre'ne hugahaze.
2 Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός.
Hanki menima kva hugahane huno antahi ami'nesimo'a, kvahu fatgo nehinkeno, tamage hu'za hugahaze.
3 Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ υφ' υμών ή υπό ανθρωπίνης κρίσεως· αλλ' ουδέ ανακρίνω εμαυτόν.
Nagra nagesa nontahue, tamagrama refko hunante'nazano, vahe'mo'za nehaza keagafi (kot) refako'ma hunante'nazana, tamage hu'na nagra'agura refko nosue.
4 Διότι η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ' ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος.
Nagragu'ma antahuana nagu nagesamo'a ama' hu'ne, hianagi e'izankura nagra'niagura fatgo hu'noe hu'na nosue. E'i Anumzamo'a Agrake refko nagrira hunantegahie.
5 Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος, όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος θέλει γείνει εις έκαστον από του Θεού.
E'ina hu'negu refko osuta atreta avega ante'nenkeno, huhamprinte'nea knare'ma Ramo'ma esuno'a, Agra hanimpima oku'a frakino vahe'mofo tumopima me'nesiazana, emeri ama nehuno, vahe'mofo agu'afi me'nesiazana eriama hugahie. E'i anankna, magoke magoke'mofona, Anumzamo'a huzmasga huzmantegahie.
6 Ταύτα δε, αδελφοί, μετέφερα παραδειγματικώς εις εμαυτόν και εις τον Απολλώ διά σας, διά να μάθητε διά του παραδείγματος ημών να μη φρονήτε υπέρ ό, τι είναι γεγραμμένον, διά να μη επαίρησθε εις υπέρ του ενός κατά του άλλου.
Menina nenfugatane nensarogata nagrare'ene Apolosinte'ene hunte'na nehuana, tamagri'ma tamaza hanigu nehue. Ana hanigeta ama kema nehu'a kemofo agu'agesa keta antahita hugahaze. Avoma krente'nea kante anteramita nemanita, mago'mofo hufenkami netreta, magomofona husga huontegahaze.
7 Διότι τις σε διακρίνει από του άλλου; και τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες, εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;
Na'amo vahepintira tamagrira tamazeri ruzahura nehie? Naza tamagra onte'naza zana Anumzamo'a, ontami'ne? Hagi koma tamimi'neana, na'a higeta tamufa erira nehuta e'ori'none huta nehaze?
8 Τώρα είσθε κεχορτασμένοι, τώρα επλουτήσατε, εβασιλεύσατε χωρίς ημών· και είθε να εβασιλεύητε, διά να συμβασιλεύσωμεν και ημείς με σας.
Tamagri'ma tamesiazana ko eri avite'naze! Tamagra ko tusi'a feno ante'naze. Tagra tamaza osu'nonanagi, tamagra ko kini vahe mani'naze! Tamage nagri'ma navenesiana, tamagra ko kini vahe mani'nesage'na, tagranena anahukna huta kini vahe manigahune.
9 Διότι νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.
Nagrama nagesama antahuana, Anumzamo'a tagri Aposol vahe'mota tazeri henkarfa tante'ne. Vahe'mo'zama ahefrisie hu'za nehazankna nehune, na'ankure ama mopafi vahe'mo'za hunte'za kiza razankna nehunkeno, ankeromo'zane vahe'mo'zanena neragaze.
10 Ημείς μωροί διά τον Χριστόν, σεις δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, σεις δε ισχυροί· σεις ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι.
Tagra Kraisi agimo'ma marerinia zanku negi vahe mani'none. Hianagi tamagra Kraisimpina antahi'zane vahe mani'naze! Tagrira hanavetia omneanagi, tamagra hanave vahe mani'naze! Tamagri tamagia ahesga nehazanagi, tagri tagia hupri nehaze.
11 Έως της παρούσης ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και ραπιζόμεθα και περιπλανώμεθα
Hanki meninena, ne'zankura taga'neteno, tinku tave nesino, kukena timo haviza nehigeno, knona neramizageno, noma mani so'e hu'zana nomne.
12 και κοπιώμεν, εργαζόμενοι με τας ιδίας ημών χείρας· λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι υποφέρομεν,
Tagra'a tazampinti mraguzatita, eri'za erita ne'zana erifore nehune. Tagri'ma kema huhaviza hurantageta, asomu ke hunezmantone, tahageta oti hanavetita anagna e'nerune.
13 βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον.
Vahe'mo'za havigema hurantageta, anankegura ontahita akoheta eri mago huta nemanune, tagra ama mopamofo kugusopa manineta, vahe'mofo agote'za orogofavegna huta meninena mani'none.
14 Δεν γράφω ταύτα προς εντροπήν σας, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ.
Ama nanekea, tamagaze hinogu kre'noramuanki, nagra navesinentoa mofavre ni'agna hu'na tamavumro nentoe.
15 Διότι εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας· επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου.
Na'ankure tamagrira 10 tauseni'a vahe'mo'za Kraisimpi kva kriramante'ne'za tamazeri fatgo hugahazanagi, tamagrira rama'a neramafa omanigahie. Na'ankure nagra Krais Jisasimpinti neramafa'za hu'na mani'ne'na, Knare Musenkea neramasamue.
16 Σας παρακαλώ, λοιπόν, γίνεσθε μιμηταί μου.
E'ina hu'negu nagra huhanveti'na nermasamuanki, nagri navu'nava eriho.
17 Διά τούτο σας έπεμψα τον Τιμόθεον, όστις είναι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, όστις θέλει σας ενθυμίσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς διδάσκω πανταχού εν πάση εκκλησία.
Ama ana agafare Timotina tamagritega huntogeno vie. Ramofompina kentahino amage nentege'na navesinentoa mofavre ni'agino, agra nagrama Kraisimpima mani'na neozana huramagesa nehuno, hakare kaziga maka mono nompi rempima hunermuankna hugahie.
18 Τινές όμως εφυσιώθησαν, ως εάν εγώ δεν έμελλον να έλθω προς εσάς·
Mago'a mota nagrikura, Omegahie huta nentahita, tamagra tmavufga erisaga nehaze.
19 πλην θέλω ελθεί ταχέως προς εσάς, εάν ο Κύριος θελήση, και θέλω γνωρίσει ουχί τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν·
Hianagi nagra Anumzamofo ave'sizama me'nenige'na ame hu'na esu'na, zamufga rahu vahe'mo'zama nehaza kegera eme ke'na eri fore osugahuanki, nankna himamu eri'nazafi eme zmagegahue.
20 διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι εν λόγω, αλλ' εν δυνάμει.
Na'ankure Anumzamofo Kumara kege hu'za omne'neanki, hihamu'ane hanave'a me'ne.
21 Τι θέλετε; με ράβδον να έλθω προς εσάς, ή με αγάπην και με πνεύμα πραότητος;
Tamagrira na'anku tamave'nesie? Nagra sefu knone e'na eme tamazeri fatgo hanufi, avesinte'zane rimpa fruzane esue?
