Προς Κορινθιους Α΄ 3
1 Και εγώ, αδελφοί, δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς ως προς πνευματικούς, αλλ' ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.
But I, my friends, could not speak to you as people with spiritual insight, but only as worldly-minded – mere infants in the faith of Christ.
2 Γάλα σας επότισα και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν. Αλλ' ουδέ τώρα δύνασθε έτι·
I fed you with milk, not with solid food, for you were not then able to take it. No, and even now you are not able; you are still worldly.
3 επειδή έτι σαρκικοί είσθε. Διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί και περιπατείτε κατά άνθρωπον;
While there exist among you jealousy and party feeling, is it not true that you are worldly, and are acting merely as other people do?
4 Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου, άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί;
When one says “I follow Paul,” and another “I follow Apollos,” aren’t you like other people?
5 Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται, διά των οποίων επιστεύσατε και, όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον;
What, I ask, is Apollos? Or what is Paul? Servants through whom you were led to accept the faith; and that only as the Lord helped each of you.
6 Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξησεν·
I planted, and Apollos watered, but it was God who caused the growth.
7 ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο Θεός ο αυξάνων.
Therefore neither the one who plants, nor the one who waters, counts for anything, but only God who causes the growth.
8 Ο φυτεύων δε και ο ποτίζων είναι έν· και έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού.
In this the person who plants and the person who waters are one; yet each will receive their own reward in proportion to their own labour.
9 Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.
For we are God’s fellow workers; you are God’s harvest field, God’s building.
10 Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα, άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος όμως ας βλέπη πως εποικοδομεί·
In fulfilment of the charge which God had entrusted to me, I laid the foundation like a skilful master; but someone else is now building on it. Let everyone take care how they build;
11 διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.
for no one can lay any other foundation than the one already laid – Jesus Christ.
12 Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην·
Whatever is used by those who build on this foundation, whether gold, silver, costly stones, wood, hay, or straw,
13 εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι.
the quality of each man’s work will become known, for the day will make it plain; because that day is to be ushered in with fire, and the fire itself will test the quality of every man’s work.
14 Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν·
If anyone’s work, which they have built on that foundation, still remains, they will gain a reward.
15 εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός.
If anyone’s work is burnt up, they will suffer loss; though they themselves will escape, but only as one who has passed through fire.
16 Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;
Don’t you know that you are God’s Temple, and that God’s Spirit has his home in you?
17 Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός· διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.
If any one destroys the Temple of God, God will destroy them; for the Temple of God is sacred, and so also are you.
18 Μηδείς ας μη εξαπατά εαυτόν· εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γείνη μωρός διά να γείνη σοφός. (aiōn g165)
Let no one deceive himself. If any one among you imagines that, as regards this world, they are wise, they should become a “fool,” that they may become wise. (aiōn g165)
19 Διότι η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ. Επειδή είναι γεγραμμένον· Όστις συλλαμβάνει τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών·
For in God’s sight this world’s wisdom is folly. Scripture tells of – “One who catches the wise in their own craftiness,”
20 και πάλιν· Ο Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι είναι μάταιοι.
And it says again – “The Lord sees how fruitless are the deliberations of the wise.”
21 Ώστε μηδείς ας μη καυχάται εις ανθρώπους· διότι τα πάντα είναι υμών,
Therefore let no one boast about people; for all things are yours –
22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε παρόντα είτε μέλλοντα, τα πάντα είναι υμών,
whether Paul, or Apollos, or Cephas, or the world, or life, or death, or the present, or the future – all things are yours!
23 σεις δε του Χριστού, ο δε Χριστός του Θεού.
But you are Christ’s and Christ is God’s.
