Προς Κορινθιους Α΄ 2
1 Και εγώ, αδελφοί, ότε ήλθον προς εσάς, ήλθον ουχί με υπεροχήν λόγου ή σοφίας κηρύττων εις εσάς την μαρτυρίαν του Θεού.
హే భ్రాతరో యుష్మత్సమీపే మమాగమనకాలేఽహం వక్తృతాయా విద్యాయా వా నైపుణ్యేనేశ్వరస్య సాక్ష్యం ప్రచారితవాన్ తన్నహి;
2 Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.
యతో యీశుఖ్రీష్టం తస్య క్రుశే హతత్వఞ్చ వినా నాన్యత్ కిమపి యుష్మన్మధ్యే జ్ఞాపయితుం విహితం బుద్ధవాన్|
3 Και εγώ ήλθον προς εσάς με ασθένειαν και με φόβον και με τρόμον πολύν,
అపరఞ్చాతీవ దౌర్బ్బల్యభీతికమ్పయుక్తో యుష్మాభిః సార్ద్ధమాసం|
4 και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν εγίνοντο με καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως,
అపరం యుష్మాకం విశ్వాసో యత్ మానుషికజ్ఞానస్య ఫలం న భవేత్ కిన్త్వీశ్వరీయశక్తేః ఫలం భవేత్,
5 διά να ήναι η πίστις σας ουχί διά της σοφίας των ανθρώπων, αλλά διά της δυνάμεως του Θεού.
తదర్థం మమ వక్తృతా మదీయప్రచారశ్చ మానుషికజ్ఞానస్య మధురవాక్యసమ్బలితౌ నాస్తాం కిన్త్వాత్మనః శక్తేశ్చ ప్రమాణయుక్తావాస్తాం|
6 Λαλούμεν δε σοφίαν μεταξύ των τελείων, σοφίαν όμως ουχί του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των φθειρομένων· (aiōn g165)
వయం జ్ఞానం భాషామహే తచ్చ సిద్ధలోకై ర్జ్ఞానమివ మన్యతే, తదిహలోకస్య జ్ఞానం నహి, ఇహలోకస్య నశ్వరాణామ్ అధిపతీనాం వా జ్ఞానం నహి; (aiōn g165)
7 αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, (aiōn g165)
కిన్తు కాలావస్థాయాః పూర్వ్వస్మాద్ యత్ జ్ఞానమ్ అస్మాకం విభవార్థమ్ ఈశ్వరేణ నిశ్చిత్య ప్రచ్ఛన్నం తన్నిగూఢమ్ ఈశ్వరీయజ్ఞానం ప్రభాషామహే| (aiōn g165)
8 την οποίαν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου εγνώρισε· διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης· (aiōn g165)
ఇహలోకస్యాధిపతీనాం కేనాపి తత్ జ్ఞానం న లబ్ధం, లబ్ధే సతి తే ప్రభావవిశిష్టం ప్రభుం క్రుశే నాహనిష్యన్| (aiōn g165)
9 αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.
తద్వల్లిఖితమాస్తే, నేత్రేణ క్కాపి నో దృష్టం కర్ణేనాపి చ న శ్రుతం| మనోమధ్యే తు కస్యాపి న ప్రవిష్టం కదాపి యత్| ఈశ్వరే ప్రీయమాణానాం కృతే తత్ తేన సఞ్చితం|
10 Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του Πνεύματος αυτού· επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βάθη του Θεού.
అపరమీశ్వరః స్వాత్మనా తదస్మాకం సాక్షాత్ ప్రాకాశయత్; యత ఆత్మా సర్వ్వమేవానుసన్ధత్తే తేన చేశ్వరస్య మర్మ్మతత్త్వమపి బుధ్యతే|
11 Διότι τις των ανθρώπων γινώσκει τα του ανθρώπου, ειμή το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτω και τα του Θεού ουδείς γινώσκει ειμή το Πνεύμα του Θεού.
మనుజస్యాన్తఃస్థమాత్మానం వినా కేన మనుజేన తస్య మనుజస్య తత్త్వం బుధ్యతే? తద్వదీశ్వరస్యాత్మానం వినా కేనాపీశ్వరస్య తత్త్వం న బుధ్యతే|
12 Αλλ' ημείς δεν ελάβομεν το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα το εκ του Θεού, διά να γνωρίσωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα εις ημάς.
వయఞ్చేహలోకస్యాత్మానం లబ్ధవన్తస్తన్నహి కిన్త్వీశ్వరస్యైవాత్మానం లబ్ధవన్తః, తతో హేతోరీశ్వరేణ స్వప్రసాదాద్ అస్మభ్యం యద్ యద్ దత్తం తత్సర్వ్వమ్ అస్మాభి ర్జ్ఞాతుం శక్యతే|
13 Τα οποία και λαλούμεν ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς του Πνεύματος του Αγίου, συγκρίνοντες τα πνευματικά προς τα πνευματικά.
తచ్చాస్మాభి ర్మానుషికజ్ఞానస్య వాక్యాని శిక్షిత్వా కథ్యత ఇతి నహి కిన్త్వాత్మతో వాక్యాని శిక్షిత్వాత్మికై ర్వాక్యైరాత్మికం భావం ప్రకాశయద్భిః కథ్యతే|
14 Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται.
ప్రాణీ మనుష్య ఈశ్వరీయాత్మనః శిక్షాం న గృహ్లాతి యత ఆత్మికవిచారేణ సా విచార్య్యేతి హేతోః స తాం ప్రలాపమివ మన్యతే బోద్ధుఞ్చ న శక్నోతి|
15 Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται.
ఆత్మికో మానవః సర్వ్వాణి విచారయతి కిన్తు స్వయం కేనాపి న విచార్య్యతే|
16 Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου, ώστε να διδάξη αυτόν; ημείς όμως έχομεν νούν Χριστού.
యత ఈశ్వరస్య మనో జ్ఞాత్వా తముపదేష్టుం కః శక్నోతి? కిన్తు ఖ్రీష్టస్య మనోఽస్మాభి ర్లబ్ధం|
