Προς Τιτον 1
1 παυλοσ δουλοσ θεου αποστολοσ δε ιησου χριστου κατα πιστιν εκλεκτων θεου και επιγνωσιν αληθειασ τησ κατ ευσεβειαν
അനന്തജീവനസ്യാശാതോ ജാതായാ ഈശ്വരഭക്തേ ര്യോഗ്യസ്യ സത്യമതസ്യ യത് തത്വജ്ഞാനം യശ്ച വിശ്വാസ ഈശ്വരസ്യാഭിരുചിതലോകൈ ർലഭ്യതേ തദർഥം (aiōnios g166)
യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിത ഈശ്വരസ്യ ദാസഃ പൗലോഽഹം സാധാരണവിശ്വാസാത് മമ പ്രകൃതം ധർമ്മപുത്രം തീതം പ്രതി ലിഖമി|
3 εφανερωσεν δε καιροισ ιδιοισ τον λογον αυτου εν κηρυγματι ο επιστευθην εγω κατ επιταγην του σωτηροσ ημων θεου
നിഷ്കപട ഈശ്വര ആദികാലാത് പൂർവ്വം തത് ജീവനം പ്രതിജ്ഞാതവാൻ സ്വനിരൂപിതസമയേ ച ഘോഷണയാ തത് പ്രകാശിതവാൻ|
4 τιτω γνησιω τεκνω κατα κοινην πιστιν χαρισ ελεοσ ειρηνη απο θεου πατροσ και κυριου ιησου χριστου του σωτηροσ ημων
മമ ത്രാതുരീശ്വരസ്യാജ്ഞയാ ച തസ്യ ഘോഷണം മയി സമർപിതമ് അഭൂത്| അസ്മാകം താത ഈശ്വരഃ പരിത്രാതാ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച തുഭ്യമ് അനുഗ്രഹം ദയാം ശാന്തിഞ്ച വിതരതു|
5 τουτου χαριν κατελιπον σε εν κρητη ινα τα λειποντα επιδιορθωση και καταστησησ κατα πολιν πρεσβυτερουσ ωσ εγω σοι διεταξαμην
ത്വം യദ് അസമ്പൂർണകാര്യ്യാണി സമ്പൂരയേ ർമദീയാദേശാച്ച പ്രതിനഗരം പ്രാചീനഗണാൻ നിയോജയേസ്തദർഥമഹം ത്വാം ക്രീത്യുപദ്വീപേ സ്ഥാപയിത്വാ ഗതവാൻ|
6 ει τισ εστιν ανεγκλητοσ μιασ γυναικοσ ανηρ τεκνα εχων πιστα μη εν κατηγορια ασωτιασ η ανυποτακτα
തസ്മാദ് യോ നരോ ഽനിന്ദിത ഏകസ്യാ യോഷിതഃ സ്വാമീ വിശ്വാസിനാമ് അപചയസ്യാവാധ്യത്വസ്യ വാ ദോഷേണാലിപ്താനാഞ്ച സന്താനാനാം ജനകോ ഭവതി സ ഏവ യോഗ്യഃ|
7 δει γαρ τον επισκοπον ανεγκλητον ειναι ωσ θεου οικονομον μη αυθαδη μη οργιλον μη παροινον μη πληκτην μη αισχροκερδη
യതോ ഹേതോരദ്യക്ഷേണേശ്വരസ്യ ഗൃഹാദ്യക്ഷേണേവാനിന്ദനീയേന ഭവിതവ്യം| തേന സ്വേച്ഛാചാരിണാ ക്രോധിനാ പാനാസക്തേന പ്രഹാരകേണ ലോഭിനാ വാ ന ഭവിതവ്യം
8 αλλα φιλοξενον φιλαγαθον σωφρονα δικαιον οσιον εγκρατη
കിന്ത്വതിഥിസേവകേന സല്ലോകാനുരാഗിണാ വിനീതേന ന്യായ്യേന ധാർമ്മികേണ ജിതേന്ദ്രിയേണ ച ഭവിതവ്യം,
9 αντεχομενον του κατα την διδαχην πιστου λογου ινα δυνατοσ η και παρακαλειν εν τη διδασκαλια τη υγιαινουση και τουσ αντιλεγοντασ ελεγχειν
ഉപദേശേ ച വിശ്വസ്തം വാക്യം തേന ധാരിതവ്യം യതഃ സ യദ് യഥാർഥേനോപദേശേന ലോകാൻ വിനേതും വിഘ്നകാരിണശ്ച നിരുത്തരാൻ കർത്തും ശക്നുയാത് തദ് ആവശ്യകം|
10 εισιν γαρ πολλοι και ανυποτακτοι ματαιολογοι και φρεναπαται μαλιστα οι εκ περιτομησ
യതസ്തേ ബഹവോ ഽവാധ്യാ അനർഥകവാക്യവാദിനഃ പ്രവഞ്ചകാശ്ച സന്തി വിശേഷതശ്ഛിന്നത്വചാം മധ്യേ കേചിത് താദൃശാ ലോകാഃ സന്തി|
11 ουσ δει επιστομιζειν οιτινεσ ολουσ οικουσ ανατρεπουσιν διδασκοντεσ α μη δει αισχρου κερδουσ χαριν
തേഷാഞ്ച വാഗ്രോധ ആവശ്യകോ യതസ്തേ കുത്സിതലാഭസ്യാശയാനുചിതാനി വാക്യാനി ശിക്ഷയന്തോ നിഖിലപരിവാരാണാം സുമതിം നാശയന്തി|
12 ειπεν τισ εξ αυτων ιδιοσ αυτων προφητησ κρητεσ αει ψευσται κακα θηρια γαστερεσ αργαι
തേഷാം സ്വദേശീയ ഏകോ ഭവിഷ്യദ്വാദീ വചനമിദമുക്തവാൻ, യഥാ, ക്രീതീയമാനവാഃ സർവ്വേ സദാ കാപട്യവാദിനഃ| ഹിംസ്രജന്തുസമാനാസ്തേ ഽലസാശ്ചോദരഭാരതഃ||
13 η μαρτυρια αυτη εστιν αληθησ δι ην αιτιαν ελεγχε αυτουσ αποτομωσ ινα υγιαινωσιν εν τη πιστει
സാക്ഷ്യമേതത് തഥ്യം, അതോ ഹേതോസ്ത്വം താൻ ഗാഢം ഭർത്സയ തേ ച യഥാ വിശ്വാസേ സ്വസ്ഥാ ഭവേയു
14 μη προσεχοντεσ ιουδαικοισ μυθοισ και εντολαισ ανθρωπων αποστρεφομενων την αληθειαν
ര്യിഹൂദീയോപാഖ്യാനേഷു സത്യമതഭ്രഷ്ടാനാം മാനവാനാമ് ആജ്ഞാസു ച മനാംസി ന നിവേശയേയുസ്തഥാദിശ|
15 παντα μεν καθαρα τοισ καθαροισ τοισ δε μεμιασμενοισ και απιστοισ ουδεν καθαρον αλλα μεμιανται αυτων και ο νουσ και η συνειδησισ
ശുചീനാം കൃതേ സർവ്വാണ്യേവ ശുചീനി ഭവന്തി കിന്തു കലങ്കിതാനാമ് അവിശ്വാസിനാഞ്ച കൃതേ ശുചി കിമപി ന ഭവതി യതസ്തേഷാം ബുദ്ധയഃ സംവേദാശ്ച കലങ്കിതാഃ സന്തി|
16 θεον ομολογουσιν ειδεναι τοισ δε εργοισ αρνουνται βδελυκτοι οντεσ και απειθεισ και προσ παν εργον αγαθον αδοκιμοι
ഈശ്വരസ്യ ജ്ഞാനം തേ പ്രതിജാനന്തി കിന്തു കർമ്മഭിസ്തദ് അനങ്ഗീകുർവ്വതേ യതസ്തേ ഗർഹിതാ അനാജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ സർവ്വസത്കർമ്മണശ്ചായോഗ്യാഃ സന്തി|
