Προς Ρωμαιους 14

1 τον δε ασθενουντα τη πιστει προσλαμβανεσθε μη εισ διακρισεισ διαλογισμων

യോ ജനോഽദൃഢവിശ്വാസസ്തം യുഷ്മാകം സങ്ഗിനം കുരുത കിന്തു സന്ദേഹവിചാരാർഥം നഹി|

2 οσ μεν πιστευει φαγειν παντα ο δε ασθενων λαχανα εσθιει

യതോ നിഷിദ്ധം കിമപി ഖാദ്യദ്രവ്യം നാസ്തി, കസ്യചിജ്ജനസ്യ പ്രത്യയ ഏതാദൃശോ വിദ്യതേ കിന്ത്വദൃഢവിശ്വാസഃ കശ്ചിദപരോ ജനഃ കേവലം ശാകം ഭുങ്ക്തം|

3 ο εσθιων τον μη εσθιοντα μη εξουθενειτω και ο μη εσθιων τον εσθιοντα μη κρινετω ο θεοσ γαρ αυτον προσελαβετο

തർഹി യോ ജനഃ സാധാരണം ദ്രവ്യം ഭുങ്ക്തേ സ വിശേഷദ്രവ്യഭോക്താരം നാവജാനീയാത് തഥാ വിശേഷദ്രവ്യഭോക്താപി സാധാരണദ്രവ്യഭോക്താരം ദോഷിണം ന കുര്യ്യാത്, യസ്മാദ് ഈശ്വരസ്തമ് അഗൃഹ്ലാത്|

4 συ τισ ει ο κρινων αλλοτριον οικετην τω ιδιω κυριω στηκει η πιπτει σταθησεται δε δυνατοσ γαρ εστιν ο θεοσ στησαι αυτον

ഹേ പരദാസസ്യ ദൂഷയിതസ്ത്വം കഃ? നിജപ്രഭോഃ സമീപേ തേന പദസ്ഥേന പദച്യുതേന വാ ഭവിതവ്യം സ ച പദസ്ഥ ഏവ ഭവിഷ്യതി യത ഈശ്വരസ്തം പദസ്ഥം കർത്തും ശക്നോതി|

5 οσ μεν κρινει ημεραν παρ ημεραν οσ δε κρινει πασαν ημεραν εκαστοσ εν τω ιδιω νοι πληροφορεισθω

അപരഞ്ച കശ്ചിജ്ജനോ ദിനാദ് ദിനം വിശേഷം മന്യതേ കശ്ചിത്തു സർവ്വാണി ദിനാനി സമാനാനി മന്യതേ, ഏകൈകോ ജനഃ സ്വീയമനസി വിവിച്യ നിശ്ചിനോതു|

6 ο φρονων την ημεραν κυριω φρονει και ο μη φρονων την ημεραν κυριω ου φρονει και ο εσθιων κυριω εσθιει ευχαριστει γαρ τω θεω και ο μη εσθιων κυριω ουκ εσθιει και ευχαριστει τω θεω

യോ ജനഃ കിഞ്ചന ദിനം വിശേഷം മന്യതേ സ പ്രഭുഭക്ത്യാ തൻ മന്യതേ, യശ്ച ജനഃ കിമപി ദിനം വിശേഷം ന മന്യതേ സോഽപി പ്രഭുഭക്ത്യാ തന്ന മന്യതേ; അപരഞ്ച യഃ സർവ്വാണി ഭക്ഷ്യദ്രവ്യാണി ഭുങ്ക്തേ സ പ്രഭുഭക്തയാ താനി ഭുങ്ക്തേ യതഃ സ ഈശ്വരം ധന്യം വക്തി, യശ്ച ന ഭുങ്ക്തേ സോഽപി പ്രഭുഭക്ത്യൈവ ന ഭുഞ്ജാന ഈശ്വരം ധന്യം ബ്രൂതേ|

7 ουδεισ γαρ ημων εαυτω ζη και ουδεισ εαυτω αποθνησκει

അപരമ് അസ്മാകം കശ്ചിത് നിജനിമിത്തം പ്രാണാൻ ധാരയതി നിജനിമിത്തം മ്രിയതേ വാ തന്ന;

8 εαν τε γαρ ζωμεν τω κυριω ζωμεν εαν τε αποθνησκωμεν τω κυριω αποθνησκομεν εαν τε ουν ζωμεν εαν τε αποθνησκωμεν του κυριου εσμεν

കിന്തു യദി വയം പ്രാണാൻ ധാരയാമസ്തർഹി പ്രഭുനിമിത്തം ധാരയാമഃ, യദി ച പ്രാണാൻ ത്യജാമസ്തർഹ്യപി പ്രഭുനിമിത്തം ത്യജാമഃ, അതഏവ ജീവനേ മരണേ വാ വയം പ്രഭോരേവാസ്മഹേ|

9 εισ τουτο γαρ χριστοσ και απεθανεν και ανεστη και εζησεν ινα και νεκρων και ζωντων κυριευση

യതോ ജീവന്തോ മൃതാശ്ചേത്യുഭയേഷാം ലോകാനാം പ്രഭുത്വപ്രാപ്ത്യർഥം ഖ്രീഷ്ടോ മൃത ഉത്ഥിതഃ പുനർജീവിതശ്ച|

10 συ δε τι κρινεισ τον αδελφον σου η και συ τι εξουθενεισ τον αδελφον σου παντεσ γαρ παραστησομεθα τω βηματι του χριστου

കിന്തു ത്വം നിജം ഭ്രാതരം കുതോ ദൂഷയസി? തഥാ ത്വം നിജം ഭ്രാതരം കുതസ്തുച്ഛം ജാനാസി? ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിചാരസിംഹാസനസ്യ സമ്മുഖേ സർവ്വൈരസ്മാഭിരുപസ്ഥാതവ്യം;

11 γεγραπται γαρ ζω εγω λεγει κυριοσ οτι εμοι καμψει παν γονυ και πασα γλωσσα εξομολογησεται τω θεω

യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, പരേശഃ ശപഥം കുർവ്വൻ വാക്യമേതത് പുരാവദത്| സർവ്വോ ജനഃ സമീപേ മേ ജാനുപാതം കരിഷ്യതി| ജിഹ്വൈകൈകാ തഥേശസ്യ നിഘ്നത്വം സ്വീകരിഷ്യതി|

12 αρα ουν εκαστοσ ημων περι εαυτου λογον δωσει τω θεω

അതഏവ ഈശ്വരസമീപേഽസ്മാകമ് ഏകൈകജനേന നിജാ കഥാ കഥയിതവ്യാ|

13 μηκετι ουν αλληλουσ κρινωμεν αλλα τουτο κρινατε μαλλον το μη τιθεναι προσκομμα τω αδελφω η σκανδαλον

ഇത്ഥം സതി വയമ് അദ്യാരഭ്യ പരസ്പരം ന ദൂഷയന്തഃ സ്വഭ്രാതു ർവിഘ്നോ വ്യാഘാതോ വാ യന്ന ജായേത താദൃശീമീഹാം കുർമ്മഹേ|

14 οιδα και πεπεισμαι εν κυριω ιησου οτι ουδεν κοινον δι αυτου ει μη τω λογιζομενω τι κοινον ειναι εκεινω κοινον

കിമപി വസ്തു സ്വഭാവതോ നാശുചി ഭവതീത്യഹം ജാനേ തഥാ പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനാപി നിശ്ചിതം ജാനേ, കിന്തു യോ ജനോ യദ് ദ്രവ്യമ് അപവിത്രം ജാനീതേ തസ്യ കൃതേ തദ് അപവിത്രമ് ആസ്തേ|

15 ει δε δια βρωμα ο αδελφοσ σου λυπειται ουκετι κατα αγαπην περιπατεισ μη τω βρωματι σου εκεινον απολλυε υπερ ου χριστοσ απεθανεν

അതഏവ തവ ഭക്ഷ്യദ്രവ്യേണ തവ ഭ്രാതാ ശോകാന്വിതോ ഭവതി തർഹി ത്വം ഭ്രാതരം പ്രതി പ്രേമ്നാ നാചരസി| ഖ്രീഷ്ടോ യസ്യ കൃതേ സ്വപ്രാണാൻ വ്യയിതവാൻ ത്വം നിജേന ഭക്ഷ്യദ്രവ്യേണ തം ന നാശയ|

16 μη βλασφημεισθω ουν υμων το αγαθον

അപരം യുഷ്മാകമ് ഉത്തമം കർമ്മ നിന്ദിതം ന ഭവതു|

17 ου γαρ εστιν η βασιλεια του θεου βρωσισ και ποσισ αλλα δικαιοσυνη και ειρηνη και χαρα εν πνευματι αγιω

ഭക്ഷ്യം പേയഞ്ചേശ്വരരാജ്യസ്യ സാരോ നഹി, കിന്തു പുണ്യം ശാന്തിശ്ച പവിത്രേണാത്മനാ ജാത ആനന്ദശ്ച|

18 ο γαρ εν τουτοισ δουλευων τω χριστω ευαρεστοσ τω θεω και δοκιμοσ τοισ ανθρωποισ

ഏതൈ ര്യോ ജനഃ ഖ്രീഷ്ടം സേവതേ, സ ഏവേശ്വരസ്യ തുഷ്ടികരോ മനുഷ്യൈശ്ച സുഖ്യാതഃ|

19 αρα ουν τα τησ ειρηνησ διωκωμεν και τα τησ οικοδομησ τησ εισ αλληλουσ

അതഏവ യേനാസ്മാകം സർവ്വേഷാം പരസ്പരമ് ഐക്യം നിഷ്ഠാ ച ജായതേ തദേവാസ്മാഭി ര്യതിതവ്യം|

20 μη ενεκεν βρωματοσ καταλυε το εργον του θεου παντα μεν καθαρα αλλα κακον τω ανθρωπω τω δια προσκομματοσ εσθιοντι

ഭക്ഷ്യാർഥമ് ഈശ്വരസ്യ കർമ്മണോ ഹാനിം മാ ജനയത; സർവ്വം വസ്തു പവിത്രമിതി സത്യം തഥാപി യോ ജനോ യദ് ഭുക്ത്വാ വിഘ്നം ലഭതേ തദർഥം തദ് ഭദ്രം നഹി|

21 καλον το μη φαγειν κρεα μηδε πιειν οινον μηδε εν ω ο αδελφοσ σου προσκοπτει η σκανδαλιζεται η ασθενει

തവ മാംസഭക്ഷണസുരാപാനാദിഭിഃ ക്രിയാഭി ര്യദി തവ ഭ്രാതുഃ പാദസ്ഖലനം വിഘ്നോ വാ ചാഞ്ചല്യം വാ ജായതേ തർഹി തദ്ഭോജനപാനയോസ്ത്യാഗോ ഭദ്രഃ|

22 συ πιστιν εχεισ κατα σεαυτον εχε ενωπιον του θεου μακαριοσ ο μη κρινων εαυτον εν ω δοκιμαζει

യദി തവ പ്രത്യയസ്തിഷ്ഠതി തർഹീശ്വരസ്യ ഗോചരേ സ്വാന്തരേ തം ഗോപയ; യോ ജനഃ സ്വമതേന സ്വം ദോഷിണം ന കരോതി സ ഏവ ധന്യഃ|

23 ο δε διακρινομενοσ εαν φαγη κατακεκριται οτι ουκ εκ πιστεωσ παν δε ο ουκ εκ πιστεωσ αμαρτια εστιν

കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സംശയ്യ ഭുങ്ക്തേഽർഥാത് ന പ്രതീത്യ ഭുങ്ക്തേ, സ ഏവാവശ്യം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി, യതോ യത് പ്രത്യയജം നഹി തദേവ പാപമയം ഭവതി|