Αποκαλυψις Ιωαννου 12
1 και σημειον μεγα ωφθη εν τω ουρανω γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον και η σεληνη υποκατω των ποδων αυτησ και επι τησ κεφαλησ αυτησ στεφανοσ αστερων δωδεκα
തതഃ പരം സ്വർഗേ മഹാചിത്രം ദൃഷ്ടം യോഷിദേകാസീത് സാ പരിഹിതസൂര്യ്യാ ചന്ദ്രശ്ച തസ്യാശ്ചരണയോരധോ ദ്വാദശതാരാണാം കിരീടഞ്ച ശിരസ്യാസീത്|
2 και εν γαστρι εχουσα εκραζεν ωδινουσα και βασανιζομενη τεκειν
സാ ഗർഭവതീ സതീ പ്രസവവേദനയാ വ്യഥിതാർത്തരാവമ് അകരോത്|
3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουρανω και ιδου δρακων πυροσ μεγασ εχων κεφαλασ επτα και κερατα δεκα και επι τασ κεφαλασ αυτου επτα διαδηματα
തതഃ സ്വർഗേ ഽപരമ് ഏകം ചിത്രം ദൃഷ്ടം മഹാനാഗ ഏക ഉപാതിഷ്ഠത് സ ലോഹിതവർണസ്തസ്യ സപ്ത ശിരാംസി സപ്ത ശൃങ്ഗാണി ശിരഃസു ച സപ്ത കിരീടാന്യാസൻ|
4 και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουρανου και εβαλεν αυτουσ εισ την γην και ο δρακων εστηκεν ενωπιον τησ γυναικοσ τησ μελλουσησ τεκειν ινα οταν τεκη το τεκνον αυτησ καταφαγη
സ സ്വലാങ്ഗൂലേന ഗഗനസ്ഥനക്ഷത്രാണാം തൃതീയാംശമ് അവമൃജ്യ പൃഥിവ്യാം ന്യപാതയത്| സ ഏവ നാഗോ നവജാതം സന്താനം ഗ്രസിതുമ് ഉദ്യതസ്തസ്യാഃ പ്രസവിഷ്യമാണായാ യോഷിതോ ഽന്തികേ ഽതിഷ്ഠത്|
5 και ετεκεν υιον αρρενα οσ μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη εν ραβδω σιδηρα και ηρπασθη το τεκνον αυτησ προσ τον θεον και προσ τον θρονον αυτου
സാ തു പുംസന്താനം പ്രസൂതാ സ ഏവ ലൗഹമയരാജദണ്ഡേന സർവ്വജാതീശ്ചാരയിഷ്യതി, കിഞ്ച തസ്യാഃ സന്താന ഈശ്വരസ്യ സമീപം തദീയസിംഹാസനസ്യ ച സന്നിധിമ് ഉദ്ധൃതഃ|
6 και η γυνη εφυγεν εισ την ερημον οπου εχει εκει τοπον ητοιμασμενον υπο του θεου ινα εκει εκτρεφωσιν αυτην ημερασ χιλιασ διακοσιασ εξηκοντα
സാ ച യോഷിത് പ്രാന്തരം പലായിതാ യതസ്തത്രേശ്വരേണ നിർമ്മിത ആശ്രമേ ഷഷ്ഠ്യധികശതദ്വയാധികസഹസ്രദിനാനി തസ്യാഃ പാലനേന ഭവിതവ്യം|
7 και εγενετο πολεμοσ εν τω ουρανω ο μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου πολεμησαι μετα του δρακοντοσ και ο δρακων επολεμησεν και οι αγγελοι αυτου
തതഃ പരം സ്വർഗേ സംഗ്രാമ ഉപാപിഷ്ഠത് മീഖായേലസ്തസ്യ ദൂതാശ്ച തേന നാഗേന സഹായുധ്യൻ തഥാ സ നാഗസ്തസ്യ ദൂതാശ്ച സംഗ്രാമമ് അകുർവ്വൻ, കിന്തു പ്രഭവിതും നാശക്നുവൻ
8 και ουκ ισχυσεν ουδε τοποσ ευρεθη αυτω ετι εν τω ουρανω
യതഃ സ്വർഗേ തേഷാം സ്ഥാനം പുന ർനാവിദ്യത|
9 και εβληθη ο δρακων ο μεγασ ο οφισ ο αρχαιοσ ο καλουμενοσ διαβολοσ και σατανασ ο πλανων την οικουμενην ολην εβληθη εισ την γην και οι αγγελοι αυτου μετ αυτου εβληθησαν
അപരം സ മഹാനാഗോ ഽർഥതോ ദിയാവലഃ (അപവാദകഃ) ശയതാനശ്ച (വിപക്ഷഃ) ഇതി നാമ്നാ വിഖ്യാതോ യഃ പുരാതനഃ സർപഃ കൃത്സ്നം നരലോകം ഭ്രാമയതി സ പൃഥിവ്യാം നിപാതിതസ്തേന സാർദ്ധം തസ്യ ദൂതാ അപി തത്ര നിപാതിതാഃ|
10 και ηκουσα φωνην μεγαλην εν τω ουρανω λεγουσαν αρτι εγενετο η σωτηρια και η δυναμισ και η βασιλεια του θεου ημων και η εξουσια του χριστου αυτου οτι εβληθη ο κατηγοροσ των αδελφων ημων ο κατηγορων αυτων ενωπιον του θεου ημων ημερασ και νυκτοσ
തതഃ പരം സ്വർഗേ ഉച്ചൈ ർഭാഷമാണോ രവോ ഽയം മയാശ്രാവി, ത്രാണം ശക്തിശ്ച രാജത്വമധുനൈവേശ്വരസ്യ നഃ| തഥാ തേനാഭിഷിക്തസ്യ ത്രാതുഃ പരാക്രമോ ഽഭവത്ം|| യതോ നിപാതിതോ ഽസ്മാകം ഭ്രാതൃണാം സോ ഽഭിയോജകഃ| യേനേശ്വരസ്യ നഃ സാക്ഷാത് തേ ഽദൂഷ്യന്ത ദിവാനിശം||
11 και αυτοι ενικησαν αυτον δια το αιμα του αρνιου και δια τον λογον τησ μαρτυριασ αυτων και ουκ ηγαπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανατου
മേഷവത്സസ്യ രക്തേന സ്വസാക്ഷ്യവചനേന ച| തേ തു നിർജിതവന്തസ്തം ന ച സ്നേഹമ് അകുർവ്വത| പ്രാണോഷ്വപി സ്വകീയേഷു മരണസ്യൈവ സങ്കടേ|
12 δια τουτο ευφραινεσθε ουρανοι και οι εν αυτοισ σκηνουντεσ ουαι τη γη και τη θαλασση οτι κατεβη ο διαβολοσ προσ υμασ εχων θυμον μεγαν ειδωσ οτι ολιγον καιρον εχει
തസ്മാദ് ആനന്ദതു സ്വർഗോ ഹൃഷ്യന്താം തന്നിവാമിനഃ| ഹാ ഭൂമിസാഗരൗ താപോ യുവാമേവാക്രമിഷ്യതി| യുവയോരവതീർണോ യത് ശൈതാനോ ഽതീവ കാപനഃ| അൽപോ മേ സമയോ ഽസ്ത്യേതച്ചാപി തേനാവഗമ്യതേ||
13 και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εισ την γην εδιωξεν την γυναικα ητισ ετεκεν τον αρρενα
അനന്തരം സ നാഗഃ പൃഥിവ്യാം സ്വം നിക്ഷിപ്തം വിലോക്യ താം പുത്രപ്രസൂതാം യോഷിതമ് ഉപാദ്രവത്|
14 και εδοθησαν τη γυναικι δυο πτερυγεσ του αετου του μεγαλου ινα πετηται εισ την ερημον εισ τον τοπον αυτησ οπωσ τρεφηται εκει καιρον και καιρουσ και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεωσ
തതഃ സാ യോഷിത് യത് സ്വകീയം പ്രാന്തരസ്ഥാശ്രമം പ്രത്യുത്പതിതും ശക്നുയാത് തദർഥം മഹാകുരരസ്യ പക്ഷദ്വയം തസ്വൈ ദത്തം, സാ തു തത്ര നാഗതോ ദൂരേ കാലൈകം കാലദ്വയം കാലാർദ്ധഞ്ച യാവത് പാല്യതേ|
15 και εβαλεν ο οφισ εκ του στοματοσ αυτου οπισω τησ γυναικοσ υδωρ ωσ ποταμον ινα αυτην ποταμοφορητον ποιηση
കിഞ്ച സ നാഗസ്താം യോഷിതം സ്രോതസാ പ്ലാവയിതും സ്വമുഖാത് നദീവത് തോയാനി തസ്യാഃ പശ്ചാത് പ്രാക്ഷിപത്|
16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι και ηνοιξεν η γη το στομα αυτησ και κατεπιεν τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματοσ αυτου
കിന്തു മേദിനീ യോഷിതമ് ഉപകുർവ്വതീ നിജവദനം വ്യാദായ നാഗമുഖാദ് ഉദ്ഗീർണാം നദീമ് അപിവത്|
17 και ωργισθη ο δρακων επι τη γυναικι και απηλθεν ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματοσ αυτησ των τηρουντων τασ εντολασ του θεου και εχοντων την μαρτυριαν ιησου
തതോ നാഗോ യോഷിതേ ക്രുദ്ധ്വാ തദ്വംശസ്യാവശിഷ്ടലോകൈരർഥതോ യ ഈശ്വരസ്യാജ്ഞാഃ പാലയന്തി യീശോഃ സാക്ഷ്യം ധാരയന്തി ച തൈഃ സഹ യോദ്ധും നിർഗതവാൻ|
