Κατα Ματθαιον 19
1 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ιησουσ τουσ λογουσ τουτουσ μετηρεν απο τησ γαλιλαιασ και ηλθεν εισ τα ορια τησ ιουδαιασ περαν του ιορδανου
അനന്തരമ് ഏതാസു കഥാസു സമാപ്താസു യീശു ർഗാലീലപ്രദേശാത് പ്രസ്ഥായ യർദന്തീരസ്ഥം യിഹൂദാപ്രദേശം പ്രാപ്തഃ|
2 και ηκολουθησαν αυτω οχλοι πολλοι και εθεραπευσεν αυτουσ εκει
തദാ തത്പശ്ചാത് ജനനിവഹേ ഗതേ സ തത്ര താൻ നിരാമയാൻ അകരോത്|
3 και προσηλθον αυτω οι φαρισαιοι πειραζοντεσ αυτον και λεγοντεσ αυτω ει εξεστιν ανθρωπω απολυσαι την γυναικα αυτου κατα πασαν αιτιαν
തദനന്തരം ഫിരൂശിനസ്തത്സമീപമാഗത്യ പാരീക്ഷിതും തം പപ്രച്ഛുഃ, കസ്മാദപി കാരണാത് നരേണ സ്വജായാ പരിത്യാജ്യാ ന വാ?
4 ο δε αποκριθεισ ειπεν αυτοισ ουκ ανεγνωτε οτι ο ποιησασ απ αρχησ αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτουσ
സ പ്രത്യുവാച, പ്രഥമമ് ഈശ്വരോ നരത്വേന നാരീത്വേന ച മനുജാൻ സസർജ, തസ്മാത് കഥിതവാൻ,
5 και ειπεν ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωποσ τον πατερα και την μητερα και προσκολληθησεται τη γυναικι αυτου και εσονται οι δυο εισ σαρκα μιαν
മാനുഷഃ സ്വപിതരൗ പരിത്യജ്യ സ്വപത്ന്യാമ് ആസക്ഷ്യതേ, തൗ ദ്വൗ ജനാവേകാങ്ഗൗ ഭവിഷ്യതഃ, കിമേതദ് യുഷ്മാഭി ർന പഠിതമ്?
6 ωστε ουκετι εισιν δυο αλλα σαρξ μια ο ουν ο θεοσ συνεζευξεν ανθρωποσ μη χωριζετω
അതസ്തൗ പുന ർന ദ്വൗ തയോരേകാങ്ഗത്വം ജാതം, ഈശ്വരേണ യച്ച സമയുജ്യത, മനുജോ ന തദ് ഭിന്ദ്യാത്|
7 λεγουσιν αυτω τι ουν μωσησ ενετειλατο δουναι βιβλιον αποστασιου και απολυσαι αυτην
തദാനീം തേ തം പ്രത്യവദൻ, തഥാത്വേ ത്യാജ്യപത്രം ദത്ത്വാ സ്വാം സ്വാം ജായാം ത്യക്തും വ്യവസ്ഥാം മൂസാഃ കഥം ലിലേഖ?
8 λεγει αυτοισ οτι μωσησ προσ την σκληροκαρδιαν υμων επετρεψεν υμιν απολυσαι τασ γυναικασ υμων απ αρχησ δε ου γεγονεν ουτωσ
തതഃ സ കഥിതവാൻ, യുഷ്മാകം മനസാം കാഠിന്യാദ് യുഷ്മാൻ സ്വാം സ്വാം ജായാം ത്യക്തുമ് അന്വമന്യത കിന്തു പ്രഥമാദ് ഏഷോ വിധിർനാസീത്|
9 λεγω δε υμιν οτι οσ αν απολυση την γυναικα αυτου μη επι πορνεια και γαμηση αλλην μοιχαται και ο απολελυμενην γαμησασ μοιχαται
അതോ യുഷ്മാനഹം വദാമി, വ്യഭിചാരം വിനാ യോ നിജജായാം ത്യജേത് അന്യാഞ്ച വിവഹേത്, സ പരദാരാൻ ഗച്ഛതി; യശ്ച ത്യക്താം നാരീം വിവഹതി സോപി പരദാരേഷു രമതേ|
10 λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ει ουτωσ εστιν η αιτια του ανθρωπου μετα τησ γυναικοσ ου συμφερει γαμησαι
തദാ തസ്യ ശിഷ്യാസ്തം ബഭാഷിരേ, യദി സ്വജായയാ സാകം പുംസ ഏതാദൃക് സമ്ബന്ധോ ജായതേ, തർഹി വിവഹനമേവ ന ഭദ്രം|
11 ο δε ειπεν αυτοισ ου παντεσ χωρουσιν τον λογον τουτον αλλ οισ δεδοται
തതഃ സ ഉക്തവാൻ, യേഭ്യസ്തത്സാമർഥ്യം ആദായി, താൻ വിനാന്യഃ കോപി മനുജ ഏതന്മതം ഗ്രഹീതും ന ശക്നോതി|
12 εισιν γαρ ευνουχοι οιτινεσ εκ κοιλιασ μητροσ εγεννηθησαν ουτωσ και εισιν ευνουχοι οιτινεσ ευνουχισθησαν υπο των ανθρωπων και εισιν ευνουχοι οιτινεσ ευνουχισαν εαυτουσ δια την βασιλειαν των ουρανων ο δυναμενοσ χωρειν χωρειτω
കതിപയാ ജനനക്ലീബഃ കതിപയാ നരകൃതക്ലീബഃ സ്വർഗരാജ്യായ കതിപയാഃ സ്വകൃതക്ലീബാശ്ച സന്തി, യേ ഗ്രഹീതും ശക്നുവന്തി തേ ഗൃഹ്ലന്തു|
13 τοτε προσηνεχθη αυτω παιδια ινα τασ χειρασ επιθη αυτοισ και προσευξηται οι δε μαθηται επετιμησαν αυτοισ
അപരമ് യഥാ സ ശിശൂനാം ഗാത്രേഷു ഹസ്തം ദത്വാ പ്രാർഥയതേ, തദർഥം തത്സമീംപം ശിശവ ആനീയന്ത, തത ആനയിതൃൻ ശിഷ്യാസ്തിരസ്കൃതവന്തഃ|
14 ο δε ιησουσ ειπεν αφετε τα παιδια και μη κωλυετε αυτα ελθειν προσ με των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια των ουρανων
കിന്തു യീശുരുവാച, ശിശവോ മദന്തികമ് ആഗച്ഛന്തു, താൻ മാ വാരയത, ഏതാദൃശാം ശിശൂനാമേവ സ്വർഗരാജ്യം|
15 και επιθεισ αυτοισ τασ χειρασ επορευθη εκειθεν
തതഃ സ തേഷാം ഗാത്രേഷു ഹസ്തം ദത്വാ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് പ്രതസ്ഥേ|
16 και ιδου εισ προσελθων ειπεν αυτω διδασκαλε αγαθε τι αγαθον ποιησω ινα εχω ζωην αιωνιον (aiōnios g166)
അപരമ് ഏക ആഗത്യ തം പപ്രച്ഛ, ഹേ പരമഗുരോ, അനന്തായുഃ പ്രാപ്തും മയാ കിം കിം സത്കർമ്മ കർത്തവ്യം? (aiōnios g166)
17 ο δε ειπεν αυτω τι με λεγεισ αγαθον ουδεισ αγαθοσ ει μη εισ ο θεοσ ει δε θελεισ εισελθειν εισ την ζωην τηρησον τασ εντολασ
തതഃ സ ഉവാച, മാം പരമം കുതോ വദസി? വിനേശ്ചരം ന കോപി പരമഃ, കിന്തു യദ്യനന്തായുഃ പ്രാപ്തും വാഞ്ഛസി, തർഹ്യാജ്ഞാഃ പാലയ|
18 λεγει αυτω ποιασ ο δε ιησουσ ειπεν το ου φονευσεισ ου μοιχευσεισ ου κλεψεισ ου ψευδομαρτυρησεισ
തദാ സ പൃഷ്ടവാൻ, കാഃ കാ ആജ്ഞാഃ? തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ, നരം മാ ഹന്യാഃ, പരദാരാൻ മാ ഗച്ഛേഃ, മാ ചോരയേഃ, മൃഷാസാക്ഷ്യം മാ ദദ്യാഃ,
19 τιμα τον πατερα και την μητερα και αγαπησεισ τον πλησιον σου ωσ σεαυτον
നിജപിതരൗ സംമന്യസ്വ, സ്വസമീപവാസിനി സ്വവത് പ്രേമ കുരു|
20 λεγει αυτω ο νεανισκοσ παντα ταυτα εφυλαξαμην εκ νεοτητοσ μου τι ετι υστερω
സ യുവാ കഥിതവാൻ, ആ ബാല്യാദ് ഏതാഃ പാലയാമി, ഇദാനീം കിം ന്യൂനമാസ്തേ?
21 εφη αυτω ο ιησουσ ει θελεισ τελειοσ ειναι υπαγε πωλησον σου τα υπαρχοντα και δοσ πτωχοισ και εξεισ θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι
തതോ യീശുരവദത്, യദി സിദ്ധോ ഭവിതും വാഞ്ഛസി, തർഹി ഗത്വാ നിജസർവ്വസ്വം വിക്രീയ ദരിദ്രേഭ്യോ വിതര, തതഃ സ്വർഗേ വിത്തം ലപ്സ്യസേ; ആഗച്ഛ, മത്പശ്ചാദ്വർത്തീ ച ഭവ|
22 ακουσασ δε ο νεανισκοσ τον λογον απηλθεν λυπουμενοσ ην γαρ εχων κτηματα πολλα
ഏതാം വാചം ശ്രുത്വാ സ യുവാ സ്വീയബഹുസമ്പത്തേ ർവിഷണഃ സൻ ചലിതവാൻ|
23 ο δε ιησουσ ειπεν τοισ μαθηταισ αυτου αμην λεγω υμιν οτι δυσκολωσ πλουσιοσ εισελευσεται εισ την βασιλειαν των ουρανων
തദാ യീശുഃ സ്വശിഷ്യാൻ അവദത്, ധനിനാം സ്വർഗരാജ്യപ്രവേശോ മഹാദുഷ്കര ഇതി യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വദാമി|
24 παλιν δε λεγω υμιν ευκοπωτερον εστιν καμηλον δια τρυπηματοσ ραφιδοσ διελθειν η πλουσιον εισ την βασιλειαν του θεου εισελθειν
പുനരപി യുഷ്മാനഹം വദാമി, ധനിനാം സ്വർഗരാജ്യപ്രവേശാത് സൂചീഛിദ്രേണ മഹാങ്ഗഗമനം സുകരം|
25 ακουσαντεσ δε οι μαθηται αυτου εξεπλησσοντο σφοδρα λεγοντεσ τισ αρα δυναται σωθηναι
ഇതി വാക്യം നിശമ്യ ശിഷ്യാ അതിചമത്കൃത്യ കഥയാമാസുഃ; തർഹി കസ്യ പരിത്രാണം ഭവിതും ശക്നോതി?
26 εμβλεψασ δε ο ιησουσ ειπεν αυτοισ παρα ανθρωποισ τουτο αδυνατον εστιν παρα δε θεω παντα δυνατα
തദാ സ താൻ ദൃഷ്ദ്വാ കഥയാമാസ, തത് മാനുഷാണാമശക്യം ഭവതി, കിന്ത്വീശ്വരസ്യ സർവ്വം ശക്യമ്|
27 τοτε αποκριθεισ ο πετροσ ειπεν αυτω ιδου ημεισ αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι τι αρα εσται ημιν
തദാ പിതരസ്തം ഗദിതവാൻ, പശ്യ, വയം സർവ്വം പരിത്യജ്യ ഭവതഃ പശ്ചാദ്വർത്തിനോ ഽഭവാമ; വയം കിം പ്രാപ്സ്യാമഃ?
28 ο δε ιησουσ ειπεν αυτοισ αμην λεγω υμιν οτι υμεισ οι ακολουθησαντεσ μοι εν τη παλιγγενεσια οταν καθιση ο υιοσ του ανθρωπου επι θρονου δοξησ αυτου καθισεσθε και υμεισ επι δωδεκα θρονουσ κρινοντεσ τασ δωδεκα φυλασ του ισραηλ
തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ, യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വദാമി, യൂയം മമ പശ്ചാദ്വർത്തിനോ ജാതാ ഇതി കാരണാത് നവീനസൃഷ്ടികാലേ യദാ മനുജസുതഃ സ്വീയൈശ്ചര്യ്യസിംഹാസന ഉപവേക്ഷ്യതി, തദാ യൂയമപി ദ്വാദശസിംഹാസനേഷൂപവിശ്യ ഇസ്രായേലീയദ്വാദശവംശാനാം വിചാരം കരിഷ്യഥ|
29 και πασ οσ αφηκεν οικιασ η αδελφουσ η αδελφασ η πατερα η μητερα η γυναικα η τεκνα η αγρουσ ενεκεν του ονοματοσ μου εκατονταπλασιονα ληψεται και ζωην αιωνιον κληρονομησει (aiōnios g166)
അന്യച്ച യഃ കശ്ചിത് മമ നാമകാരണാത് ഗൃഹം വാ ഭ്രാതരം വാ ഭഗിനീം വാ പിതരം വാ മാതരം വാ ജായാം വാ ബാലകം വാ ഭൂമിം പരിത്യജതി, സ തേഷാം ശതഗുണം ലപ്സ്യതേ, അനന്തായുമോഽധികാരിത്വഞ്ച പ്രാപ്സ്യതി| (aiōnios g166)
30 πολλοι δε εσονται πρωτοι εσχατοι και εσχατοι πρωτοι
കിന്തു അഗ്രീയാ അനേകേ ജനാഃ പശ്ചാത്, പശ്ചാതീയാശ്ചാനേകേ ലോകാ അഗ്രേ ഭവിഷ്യന്തി|
