Κατα Μαρκον 13
1 και εκπορευομενου αυτου εκ του ιερου λεγει αυτω εισ των μαθητων αυτου διδασκαλε ιδε ποταποι λιθοι και ποταπαι οικοδομαι
അനന്തരം മന്ദിരാദ് ബഹിർഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാണാമേകസ്തം വ്യാഹൃതവാൻ ഹേ ഗുരോ പശ്യതു കീദൃശാഃ പാഷാണാഃ കീദൃക് ച നിചയനം|
2 και ο ιησουσ αποκριθεισ ειπεν αυτω βλεπεισ ταυτασ τασ μεγαλασ οικοδομασ ου μη αφεθη λιθοσ επι λιθω οσ ου μη καταλυθη
തദാ യീശുസ്തമ് അവദത് ത്വം കിമേതദ് ബൃഹന്നിചയനം പശ്യസി? അസ്യൈകപാഷാണോപി ദ്വിതീയപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വേ ഽധഃക്ഷേപ്സ്യന്തേ|
3 και καθημενου αυτου εισ το οροσ των ελαιων κατεναντι του ιερου επηρωτων αυτον κατ ιδιαν πετροσ και ιακωβοσ και ιωαννησ και ανδρεασ
അഥ യസ്മിൻ കാലേ ജൈതുൻഗിരൗ മന്ദിരസ്യ സമ്മുഖേ സ സമുപവിഷ്ടസ്തസ്മിൻ കാലേ പിതരോ യാകൂബ് യോഹൻ ആന്ദ്രിയശ്ചൈതേ തം രഹസി പപ്രച്ഛുഃ,
4 ειπε ημιν ποτε ταυτα εσται και τι το σημειον οταν μελλη παντα ταυτα συντελεισθαι
ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? തഥൈതത്സർവ്വാസാം സിദ്ധ്യുപക്രമസ്യ വാ കിം ചിഹ്നം? തദസ്മഭ്യം കഥയതു ഭവാൻ|
5 ο δε ιησουσ αποκριθεισ αυτοισ ηρξατο λεγειν βλεπετε μη τισ υμασ πλανηση
തതോ യാശുസ്താൻ വക്തുമാരേഭേ, കോപി യഥാ യുഷ്മാൻ ന ഭ്രാമയതി തഥാത്ര യൂയം സാവധാനാ ഭവത|
6 πολλοι γαρ ελευσονται επι τω ονοματι μου λεγοντεσ οτι εγω ειμι και πολλουσ πλανησουσιν
യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഹമിതി കഥയിത്വാ മമ നാമ്നാനേകേ സമാഗത്യ ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയിഷ്യന്തി;
7 οταν δε ακουσητε πολεμουσ και ακοασ πολεμων μη θροεισθε δει γαρ γενεσθαι αλλ ουπω το τελοσ
കിന്തു യൂയം രണസ്യ വാർത്താം രണാഡമ്ബരഞ്ച ശ്രുത്വാ മാ വ്യാകുലാ ഭവത, ഘടനാ ഏതാ അവശ്യമ്മാവിന്യഃ; കിന്ത്വാപാതതോ ന യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
8 εγερθησεται γαρ εθνοσ επι εθνοσ και βασιλεια επι βασιλειαν και εσονται σεισμοι κατα τοπουσ και εσονται λιμοι και ταραχαι αρχαι ωδινων ταυτα
ദേശസ്യ വിപക്ഷതയാ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷതയാ ച രാജ്യമുത്ഥാസ്യതി, തഥാ സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ഭൂമികമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മഹാക്ലേശാശ്ച സമുപസ്ഥാസ്യന്തി, സർവ്വ ഏതേ ദുഃഖസ്യാരമ്ഭാഃ|
9 βλεπετε δε υμεισ εαυτουσ παραδωσουσιν γαρ υμασ εισ συνεδρια και εισ συναγωγασ δαρησεσθε και επι ηγεμονων και βασιλεων σταθησεσθε ενεκεν εμου εισ μαρτυριον αυτοισ
കിന്തു യൂയമ് ആത്മാർഥേ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, യതോ ലോകാ രാജസഭായാം യുഷ്മാൻ സമർപയിഷ്യന്തി, തഥാ ഭജനഗൃഹേ പ്രഹരിഷ്യന്തി; യൂയം മദർഥേ ദേശാധിപാൻ ഭൂപാംശ്ച പ്രതി സാക്ഷ്യദാനായ തേഷാം സമ്മുഖേ ഉപസ്ഥാപയിഷ്യധ്വേ|
10 και εισ παντα τα εθνη δει πρωτον κηρυχθηναι το ευαγγελιον
ശേഷീഭവനാത് പൂർവ്വം സർവ്വാൻ ദേശീയാൻ പ്രതി സുസംവാദഃ പ്രചാരയിഷ്യതേ|
11 οταν δε αγαγωσιν υμασ παραδιδοντεσ μη προμεριμνατε τι λαλησητε μηδε μελετατε αλλ ο εαν δοθη υμιν εν εκεινη τη ωρα τουτο λαλειτε ου γαρ εστε υμεισ οι λαλουντεσ αλλα το πνευμα το αγιον
കിന്തു യദാ തേ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ സമർപയിഷ്യന്തി തദാ യൂയം യദ്യദ് ഉത്തരം ദാസ്യഥ, തദഗ്ര തസ്യ വിവേചനം മാ കുരുത തദർഥം കിഞ്ചിദപി മാ ചിന്തയത ച, തദാനീം യുഷ്മാകം മനഃസു യദ്യദ് വാക്യമ് ഉപസ്ഥാപയിഷ്യതേ തദേവ വദിഷ്യഥ, യതോ യൂയം ന തദ്വക്താരഃ കിന്തു പവിത്ര ആത്മാ തസ്യ വക്താ|
12 παραδωσει δε αδελφοσ αδελφον εισ θανατον και πατηρ τεκνον και επαναστησονται τεκνα επι γονεισ και θανατωσουσιν αυτουσ
തദാ ഭ്രാതാ ഭ്രാതരം പിതാ പുത്രം ഘാതനാർഥം പരഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തഥാ പത്യാനി മാതാപിത്രോ ർവിപക്ഷതയാ തൗ ഘാതയിഷ്യന്തി|
13 και εσεσθε μισουμενοι υπο παντων δια το ονομα μου ο δε υπομεινασ εισ τελοσ ουτοσ σωθησεται
മമ നാമഹേതോഃ സർവ്വേഷാം സവിധേ യൂയം ജുഗുപ്സിതാ ഭവിഷ്യഥ, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷപര്യ്യന്തം ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബിഷ്യതേ സഏവ പരിത്രാസ്യതേ|
14 οταν δε ιδητε το βδελυγμα τησ ερημωσεωσ το ρηθεν υπο δανιηλ του προφητου εστωσ οπου ου δει ο αναγινωσκων νοειτω τοτε οι εν τη ιουδαια φευγετωσαν εισ τα ορη
ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തം സർവ്വനാശി ജുഗുപ്സിതഞ്ച വസ്തു യദാ ത്വയോഗ്യസ്ഥാനേ വിദ്യമാനം ദ്രക്ഷഥ (യോ ജനഃ പഠതി സ ബുധ്യതാം) തദാ യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി തേ മഹീധ്രം പ്രതി പലായന്താം;
15 ο δε επι του δωματοσ μη καταβατω εισ την οικιαν μηδε εισελθετω αραι τι εκ τησ οικιασ αυτου
തഥാ യോ നരോ ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി സ ഗൃഹമധ്യം നാവരോഹതു, തഥാ കിമപി വസ്തു ഗ്രഹീതും മധ്യേഗൃഹം ന പ്രവിശതു;
16 και ο εισ τον αγρον ων μη επιστρεψατω εισ τα οπισω αραι το ιματιον αυτου
തഥാ ച യോ നരഃ ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി സ്വവസ്ത്രം ഗ്രഹീതും പരാവൃത്യ ന വ്രജതു|
17 ουαι δε ταισ εν γαστρι εχουσαισ και ταισ θηλαζουσαισ εν εκειναισ ταισ ημεραισ
തദാനീം ഗർബ്ഭവതീനാം സ്തന്യദാത്രീണാഞ്ച യോഷിതാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
18 προσευχεσθε δε ινα μη γενηται η φυγη υμων χειμωνοσ
യുഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ യഥാ ന ഭവതി തദർഥം പ്രാർഥയധ്വം|
19 εσονται γαρ αι ημεραι εκειναι θλιψισ οια ου γεγονεν τοιαυτη απ αρχησ κτισεωσ ησ εκτισεν ο θεοσ εωσ του νυν και ου μη γενηται
യതസ്തദാ യാദൃശീ ദുർഘടനാ ഘടിഷ്യതേ താദൃശീ ദുർഘടനാ ഈശ്വരസൃഷ്ടേഃ പ്രഥമമാരഭ്യാദ്യ യാവത് കദാപി ന ജാതാ ന ജനിഷ്യതേ ച|
20 και ει μη κυριοσ εκολοβωσεν τασ ημερασ ουκ αν εσωθη πασα σαρξ αλλα δια τουσ εκλεκτουσ ουσ εξελεξατο εκολοβωσεν τασ ημερασ
അപരഞ്ച പരമേശ്വരോ യദി തസ്യ സമയസ്യ സംക്ഷേപം ന കരോതി തർഹി കസ്യാപി പ്രാണഭൃതോ രക്ഷാ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി, കിന്തു യാൻ ജനാൻ മനോനീതാൻ അകരോത് തേഷാം സ്വമനോനീതാനാം ഹേതോഃ സ തദനേഹസം സംക്ഷേപ്സ്യതി|
21 τοτε εαν τισ υμιν ειπη ιδου ωδε ο χριστοσ η ιδου εκει μη πιστευετε
അന്യച്ച പശ്യത ഖ്രീഷ്ടോത്ര സ്ഥാനേ വാ തത്ര സ്ഥാനേ വിദ്യതേ, തസ്മിൻകാലേ യദി കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ ഏതാദൃശം വാക്യം വ്യാഹരതി, തർഹി തസ്മിൻ വാക്യേ ഭൈവ വിശ്വസിത|
22 εγερθησονται γαρ ψευδοχριστοι και ψευδοπροφηται και δωσουσιν σημεια και τερατα προσ το αποπλαναν ει δυνατον και τουσ εκλεκτουσ
യതോനേകേ മിഥ്യാഖ്രീഷ്ടാ മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച സമുപസ്ഥായ ബഹൂനി ചിഹ്നാന്യദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ച ദർശയിഷ്യന്തി; തഥാ യദി സമ്ഭവതി തർഹി മനോനീതലോകാനാമപി മിഥ്യാമതിം ജനയിഷ്യന്തി|
23 υμεισ δε βλεπετε ιδου προειρηκα υμιν παντα
പശ്യത ഘടനാതഃ പൂർവ്വം സർവ്വകാര്യ്യസ്യ വാർത്താം യുഷ്മഭ്യമദാമ്, യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
24 αλλ εν εκειναισ ταισ ημεραισ μετα την θλιψιν εκεινην ο ηλιοσ σκοτισθησεται και η σεληνη ου δωσει το φεγγοσ αυτησ
അപരഞ്ച തസ്യ ക്ലേശകാലസ്യാവ്യവഹിതേ പരകാലേ ഭാസ്കരഃ സാന്ധകാരോ ഭവിഷ്യതി തഥൈവ ചന്ദ്രശ്ചന്ദ്രികാം ന ദാസ്യതി|
25 και οι αστερεσ του ουρανου εσονται εκπιπτοντεσ και αι δυναμεισ αι εν τοισ ουρανοισ σαλευθησονται
നഭഃസ്ഥാനി നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, വ്യോമമണ്ഡലസ്ഥാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|
26 και τοτε οψονται τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν νεφελαισ μετα δυναμεωσ πολλησ και δοξησ
തദാനീം മഹാപരാക്രമേണ മഹൈശ്വര്യ്യേണ ച മേഘമാരുഹ്യ സമായാന്തം മാനവസുതം മാനവാഃ സമീക്ഷിഷ്യന്തേ|
27 και τοτε αποστελει τουσ αγγελουσ αυτου και επισυναξει τουσ εκλεκτουσ αυτου εκ των τεσσαρων ανεμων απ ακρου γησ εωσ ακρου ουρανου
അന്യച്ച സ നിജദൂതാൻ പ്രഹിത്യ നഭോഭൂമ്യോഃ സീമാം യാവദ് ജഗതശ്ചതുർദിഗ്ഭ്യഃ സ്വമനോനീതലോകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യതി|
28 απο δε τησ συκησ μαθετε την παραβολην οταν αυτησ ηδη ο κλαδοσ απαλοσ γενηται και εκφυη τα φυλλα γινωσκετε οτι εγγυσ το θεροσ εστιν
ഉഡുമ്ബരതരോ ർദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം യദോഡുമ്ബരസ്യ തരോ ർനവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ പല്ലവാദീനി ച ർനിഗച്ഛന്തി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ|
29 ουτωσ και υμεισ οταν ταυτα ιδητε γινομενα γινωσκετε οτι εγγυσ εστιν επι θυραισ
തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ കാലോ ദ്വാര്യ്യുപസ്ഥിത ഇതി ജാനീത|
30 αμην λεγω υμιν οτι ου μη παρελθη η γενεα αυτη μεχρι ου παντα ταυτα γενηται
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ആധുനികലോകാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വം താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|
31 ο ουρανοσ και η γη παρελευσεται οι δε λογοι μου ου μη παρελθωσιν
ദ്യാവാപൃഥിവ്യോ ർവിചലിതയോഃ സത്യോ ർമദീയാ വാണീ ന വിചലിഷ്യതി|
32 περι δε τησ ημερασ εκεινησ η ωρασ ουδεισ οιδεν ουδε οι αγγελοι οι εν ουρανω ουδε ο υιοσ ει μη ο πατηρ
അപരഞ്ച സ്വർഗസ്ഥദൂതഗണോ വാ പുത്രോ വാ താതാദന്യഃ കോപി തം ദിവസം തം ദണ്ഡം വാ ന ജ്ഞാപയതി|
33 βλεπετε αγρυπνειτε και προσευχεσθε ουκ οιδατε γαρ ποτε ο καιροσ εστιν
അതഃ സ സമയഃ കദാ ഭവിഷ്യതി, ഏതജ്ജ്ഞാനാഭാവാദ് യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, സതർകാശ്ച ഭൂത്വാ പ്രാർഥയധ്വം;
34 ωσ ανθρωποσ αποδημοσ αφεισ την οικιαν αυτου και δουσ τοισ δουλοισ αυτου την εξουσιαν και εκαστω το εργον αυτου και τω θυρωρω ενετειλατο ινα γρηγορη
യദ്വത് കശ്ചിത് പുമാൻ സ്വനിവേശനാദ് ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകരണകാലേ ദാസേഷു സ്വകാര്യ്യസ്യ ഭാരമർപയിത്വാ സർവ്വാൻ സ്വേ സ്വേ കർമ്മണി നിയോജയതി; അപരം ദൗവാരികം ജാഗരിതും സമാദിശ്യ യാതി, തദ്വൻ നരപുത്രഃ|
35 γρηγορειτε ουν ουκ οιδατε γαρ ποτε ο κυριοσ τησ οικιασ ερχεται οψε η μεσονυκτιου η αλεκτοροφωνιασ η πρωι
ഗൃഹപതിഃ സായംകാലേ നിശീഥേ വാ തൃതീയയാമേ വാ പ്രാതഃകാലേ വാ കദാഗമിഷ്യതി തദ് യൂയം ന ജാനീഥ;
36 μη ελθων εξαιφνησ ευρη υμασ καθευδοντασ
സ ഹഠാദാഗത്യ യഥാ യുഷ്മാൻ നിദ്രിതാൻ ന പശ്യതി, തദർഥം ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠത|
37 α δε υμιν λεγω πασιν λεγω γρηγορειτε
യുഷ്മാനഹം യദ് വദാമി തദേവ സർവ്വാൻ വദാമി, ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠതേതി|
